ซู่เป่ามองไปทางตูซื่อหวังที่อยู่ด้านล่าง
ตอนนั้นเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดมาก กว่าจะฆ่าเขาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แทบจะเสียทุกคนไป...
สุดท้ายเขาถูกคุณพ่อยิงหัวจนกระจุยถึงกักขังเขาไว้ในตำหนักพญายมได้
ธาตุแท้ของตูซื่อหวังเป็นวิญญาณ ในเวลานี้ศีรษะของเขายังคงแตกกระจุย เวลาล่วงเลยมานานจนปานนี้แล้ว แต่ก็ไม่สามารถประกอบศีรษะให้กลับมาเหมือนเดิมได้
ตูซื่อหวังรีบฉวยโอกาสตอนที่ซู่เป่ายังไม่เอ่ยพูด “ข้าไม่ได้ทำผิดอะไร พ่อของเจ้าลงมายมโลกในร่างมนุษย์ ตามกฎแล้วเขาต้องถูกฆ่าทิ้ง”
เขาคิดว่าตัวเองหาช่องโหว่เจอ
คิดว่าพวกเขาคงไม่อยากเปิดเผยว่ามู่กุยฝานคือจักรพรรดิเฟิงตู
เพราะจักรพรรดิเฟิงตูยังไม่กลับคืนสู่สถานะเดิมจึงยังไม่มีพลัง... ย่อมกลัวว่าหากคนอื่นรู้จะจ้องเขมือบกฎแห่งวิถีจักรพรรดิของเขา
ตูซื่อหวังเดิมพันว่าซู่เป่าไม่กล้าพูดความจริงนี้ออกมา
ถ้าอย่างนั้นแล้ว เขาไล่ฆ่าคนเป็นที่ไม่ควรปรากฏตัวในยมโลกแล้วผิดอะไร?
“จะว่าไป ตอนนั้นยมบาลตัวน้อยท่านเองก็ยังไม่กลับคืนสู่สถานะเดิม ยังเป็นแค่มนุษย์ ข้ารับรู้ว่ากฎถูกละเมิดจึงรักษาสมดุลของยมโลก ข้าผิดหรือ”
เหตุผลนี้ช่างสมบูรณ์แบบและไร้ที่ติ
ซู่เป่าพยักหน้า “ถูกต้องแล้ว”
เมื่อครั้งที่ผิงเติ่งหวังยังเป็นยมบาลก็ใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว โดยการไปยังโลกมนุษย์เพื่อไล่ฆ่าเธอถือเป็นการกระทำที่ผิดกฎ
ในทางเดียวกัน เธอและพ่อก็ลงมายังยมโลกในร่างมนุษย์ ตามหลักแล้วก็ถือว่าผิดกฎ
ตูซื่อหวังพูดอย่างได้ใจว่า “ฉะนั้นเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินข้า เจ้าเองไม่ได้บิดเบือนกฎหรือ เจ้าเองไม่ได้ใช้อำนาจในทางมิชอบหรือ”
เขารู้จุดอ่อนของยมบาลตัวน้อย
ซู่เป่าพยักหน้า “ใช่ ข้าไม่มีสิทธิ์ตัดสินเรื่องของตัวเอง แต่พวกเขาย่อมมีสิทธิ์”
เธอชี้ไปยังเปี้ยนเฉิงหวัง ฉู่เจียงหวัง ซ่งตี้หวัง และอู่กวงหวัง
เปี้ยนเฉิงหวังขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางคิดว่าจะช่วยซู่เป่าอย่างไรดี ส่วนตูซื่อหวังย่อมทำการตัดสินเขาอย่างแน่นอน
ฉู่เจียงหวังรู้สึกอึดอัดใจมาก เขาอยู่ข้างเหยียนหลัวหวังแน่นอน แต่ตอนนี้เขาหาข้อแก้ต่างไม่ได้...
จริงๆ เลย เหตุใดนางจึงยอมรับเสียล่ะ ยืนกรานปฏิเสธไม่ได้หรือ
ไม่ใช่สิ หากนางยืนกรานปฏิเสธว่าตนไม่เคยลงมายังยมโลก เช่นนั้นตูซื่อหวังก็ยืนกรานปฏิเสธได้เช่นกัน...
อู่กวงหวังหันไปมองซ่งตี้หวัง แต่ซ่งตี้หวังกลับเงียบขรึม
เขาตัดสินเรื่องนี้ยากมากจริงๆ แต่คำพูดของตูซื่อหวังก็มีเหตุผล
ในเมื่อต้องการตัดสินคดีต่อหน้าธารกํานัล เหยียนหลัวหวังเองก็อยากจะจัดการเรื่องนี้เพราะไม่อยากให้มีจุดอ่อน
แต่เขาจะช่วยอย่างไรล่ะ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากช่วย แต่ไม่มีวิธีจริงๆ...
ทันใดนั้น ซู่เป่าที่นั่งอยู่บนบัลลังก์พญายมพลันพูดว่า “ใช่สิ เหตุที่พ่อข้ามายังยมโลกก็เพราะ...”
“พ่อของข้าคือจักรพรรดิเฟิงตู”
เพียงประโยคเดียวสั้นๆ ถึงกับสร้างความตกตะลึงให้กับเหล่ายมบาลจากทุกขุม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...