ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1251

คืนนี้ทั้งคืนอ้ายเวยรู้สึกไม่สบายใจเลย หลังจากตำรวจกลับไปแล้ว เธอนั่งอยู่บนโซฟาที่ห้องรับแขกอย่างเหม่อลอยอยู่พักใหญ่

เธอดูผิดไปจริงๆหรือ?

เป็นเพราะตาแมวยังไม่เปิด หรือเกิดข้อผิดพลาด ฉะนั้นเธอจึงเห็นเป็นภาพสีดำทั้งหมด?

ไม่ว่ายังไง ข้างนอกไม่มีอะไรเลย ไม่มีคนอยู่สักคน และไม่มีอะไรติดอยู่บนตาแมว…

ในขณะนี้เอง ที่ประตูก็มีเสียงแปลกๆดังขึ้นอีกครั้ง!

อ้ายเวยขนลุกไปทั้งตัว เธอมองไปที่ประตูแล้วกลืนน้ำลายเข้าไปหนึ่งอึก ไม่รู้เพราะสาเหตุอะไร ทำให้เธอยืนขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว จากนั้นก็เดินไปที่ประตูอย่างเงียบๆ

แล้วก็มองไปที่ตาแมว ส่องดูภาพเหตุการณ์ข้างนอก

ตาแมวมีสภาพปกติดี ภาพที่มองเห็นในครั้งนี้ เป็นภาพขาวดำที่เหมือนปกติทุกอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

อ้ายเวยจึงรู้สึกโล่งอกไปที จากนั้นจู่ๆที่ข้างนอกก็ปรากฎเงาของคนหนึ่งคน!

ซึ่งเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง…

เขาก้มหน้าลง ทรงผมทอดยาวลงมาด้านหน้าคล้ายกับซาดาโกะ เธอยืนอยู่ที่ห้องข้างบันไดอย่างนิ่งๆ…

อ้ายเวยเบิกตากว้าง ความกลัวคืบคลานเข้ามาในจิตใจ เธออยากไปจากที่ตรงนั้นโดยเร็ว แต่เธอกลัวจนตัวแข็งเกร็ง ทำให้ขยับตัวเคลื่อนไหวไม่ได้!

ผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกกรีดร้องเสียงแหลมขึ้นมา แล้วพุ่งเข้ามาที่ตาแมวอย่างจัง ทันใดนั้นนัยน์ตาสีขาวคู่หนึ่งก็มาติดอยู่ที่ตาของเธอทันที!

“อ้าๆๆ…”

อ้ายเวยจึงพลิกตัวขึ้นมาอย่างแรง ตกใจกลัวจนสีหน้าซีดเผือด เวลานี้ถึงได้รู้ตัวว่าเป็นแค่ความฝันเท่านั้น

เธอร้องไห้ออกมา

เหงื่อไหลท่วมตัวจนชุดนอนเปียกปอน ความมืดทำให้ความกลัวยิ่งเพิ่มขึ้น เธอจึงนึกบางอย่างขึ้นมาได้ว่า…

บนตาแมวไม่มีสิ่งของอะไรติดอยู่ แต่เป็นเพราะเวลานั้นมีคนอยู่ข้างนอก และคนนั้นก็กำลังจ้องดูที่ตาแมวเหมือนกัน…

สิ่งที่เห็นก็คือดวงตาของอีกฝ่าย?!

เธอนึกขึ้นได้ว่าเคยเห็นในโซเชียล มีคนเคยจ้องดูตาแมวแล้วเห็นเป็นภาพสีดำทั้งหมด โดยไม่รู้ว่าข้างนอกกำลังมีคนจ้องมองที่ตาแมวเหมือนกัน…

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแต่งหรือเรื่องจริงก็ตาม แต่ก็ทำให้อ้ายเวยกลัวจนไม่กล้านอนหลับ

ขณะที่ยังรู้สึกมึนงง ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ อ้ายเวยพิงอยู่ที่หัวเตียงจนหลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่ทั้งคืนก็นอนหลับได้ไม่สนิทเลย

กว่าจะนอนหลับได้ช่างยากเย็นเหลือเกิน แต่กลับฝันร้ายอยู่ทั้งคืน…

**

“พี่สาว พี่ไปหลอกเธอแบบนี้จะดีหรือ?” ซู่เป่าไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี

ใครให้เธอแก้แค้นอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้กลับบ้าคลั่งไปแล้วจริงๆ

ที่อ้ายเวยฝันร้าย เป็นผลกระทบที่เธอใช้ลักษณะพิเศษของวิญญาณผี

เจียชิ่นหว่านพูดขึ้นว่า “ฉันเองก็บ้าคลั่งแล้ว คงไม่สนใจว่าเธอจะเป็นอย่างไร?”

ซู่เป่าพูดในใจว่า ก็จริงอย่างที่พูด

เธอกับพี่ชายทั้งสองสังเกตเห็นผีใจแคบแล้ว พี่ชายทั้งสองเฝ้าดูเจียชิ่นหว่านมาตลอด เพื่อคอยตามหาหลักฐานการทำผิดของผิงหมิง

ถ้าไม่ใช่เพราะรูปภาพลับในห้องถูกเผยแพร่ออกมา เจียชิ่นหว่านก็คงไม่โดนการบูลลี่ในโซเชียล และไม่ถูกโรงเรียนไล่ออก เพื่อนร่วมงานก็คงไม่ออกห่างจากเธอ

ทุกอย่างถาโถมเข้ามาทับบนตัวเธอ เธอจึงฆ่าตัวตายเพราะทนต่อแรงกดดันไม่ไหว…