ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1250

【ทางออกฉุกเฉิน】แสงไฟสีเขียวที่แจ้งเตือนอ่อนมาก เมื่ออยู่ในห้องข้างบันไดแสงที่ส่องออกมาก็ยิ่งดูสลัวมากขึ้น

สภาพบรรยากาศเช่นนี้ ลองคิดดูสิว่าถ้าบนศรีษะมีผีผู้หญิงลอยอยู่สองตัว…

จะไม่ให้ตกใจกลัวได้อย่างไร

โดยเฉพาะผีเด็กที่ใส่ชุดพญายม ยิ่งทวีความน่าหวาดกลัวมากขึ้น…

โชคดีที่ซูเหอเวิ่นกับซูจื่อซีเคยผ่านเรื่องราวมามากมาย เรื่องที่ทำให้พวกเขากลัวจนอกสั่นขวัญหนีก็คือเรื่องที่น้องสาวกลายเป็นผี

“น้องสาว เธอ…!” ซูจื่อซีรู้สึกร้อนใจ สีหน้าที่ดูนิ่งเฉยก็นิ่งต่อไม่ไหวแล้ว

ซู่เป่ายกมือสั่งให้เงียบ “วางใจได้ หนูแค่จิตท่องไปในแดนพุทธภูมิ ขึ้นมาดูสิ”

เธอชี้ไปที่ เจียชิ่นหว่าน “เมื่อเห็นเธอมาที่ยมโลก หนูจึงสงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

ปิดปากไม่พูดถึงเรื่องที่อาจจะโดนพ่อแม่ตีก้นไว้ ถึงยังไงเธอก็เห็นเรื่องหน้าตาสำคัญ

ซูเหอเวิ่นกล่าวอย่างละอายว่า “ต้องโทษที่พวกเราทำได้ไม่ดี…”

ซูจื่อซีทำมือให้เงียบ

ชายหนุ่มตึกตรงข้ามคอยระวังตัวเป็นพิเศษ เขารู้สึกเหมือนได้ยินคนกำลังพูดคุยกัน จึงมองดูรอบๆอย่างระวังตัว

ซูเหอเวิ่นกับซูจื่อซีจึงไม่พูดอะไรต่อ พิงอยู่ใต้หน้าต่าง

ซู่เป่าและเจียชิ่นหว่านเป็นผี จึงไม่กลัวว่าใครจะมองเห็น

เป็นเห็นชายหนุ่มตึกตรงข้ามค่อยๆโผล่หัวออกมาจากหน้าต่างเพื่อสำรวจดู ดวงตาคู่หนึ่งจ้องเขม็งไปที่ตึกตรงข้าม

ผ่านไปพักใหญ่ เขาถึงจะหันสายตากลับมา

“แปลกจริง…ไม่มีคนเลย หรือเราจะหูฝาด?”

ถ้ามีคนพูดคุยกันจริงๆ เครื่องตรวจจับเสียงตึกตรงข้ามจะต้องดังขึ้นมา

ผิงหมิงยืนขึ้นมา จากนั้นก็เดินไปที่ประตูบ้านอ้ายเวยอย่างเงียบๆ ยื่นมือไปดึงราวประตูหนึ่งที

แน่นอนว่าเปิดไม่ออก

เฮอะ…

แววตาของผิงหมิงเผยความคิดไม่ดีออกมา เขย่งเท้าแอบส่องดูที่ตาแมว เพื่อจะได้เห็นว่าคนข้างในกำลังทำอะไรอยู่…

อ้ายเวยกำลังมาร์คหน้า วัยรุ่นสมัยนี้มักจะชอบนอนดึก สำหรับอ้ายเวยแล้วชีวิตยามดึกเพิ่งจะเริ่มต้น คงจะยังไม่นอนหลับเร็วขนาดนั้น

“อืม?”

เหมือนเธอจะได้ยินบางอย่างดังมาจากประตู

อ้ายเวยเดินออกไป กำลังคิดจะเปิดประตูดูสักหน่อย ทันใดนั้นก็คิดขึ้นมาได้ว่าแบบนี้ไม่ปลอดภัย จึงมองไปที่ตาแมว…

ปรากฎเมื่อมองแล้ว ก็มองเห็นเป็นสีดำทั้งหมด

“ไม่เห็นอะไรเลย…”

อ้ายเวยสงสัยอย่างมาก เธอได้ยินเสียงจริงๆ แต่เวลาเที่ยงคืนแบบนี้ เธอก็ไม่กล้าเปิดประตูออกไปดู

“ช่างเถอะ…”

อ้ายเวยแน่ใจว่าได้ล็อคประตูเรียบร้อยแล้ว ห็หันหลังเดินกลับไปที่ห้องนอน ทันใดนั้นเธอก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ แค่ชั่วพริบตาเธอก็รู้สึกตัวแข็งเกร็ง ความกลัวครอบงำอยู่รอบๆตัวเธอ!

ไม่ ไม่…

ตาแมวตอนกลางคืนไม่ใช่ภาพแบบนี้!

แสงไฟห้องข้างลิฟท์แม้จะควบคุมด้วยเสียง เวลาไม่มีคนจะไม่สว่าง

กลางคืนก็ต้องมืดสนิทอยู่แล้ว