ซูเหอเวิ่นชี้ไปยังซูจื่อซีทันที
“มาจ้องผมทำไม ไปจ้องเขาสิ! เขาต่างหากที่ถีบพี่!” ซูเหอเวิ่นกล่าว
เขาจะไม่รับความผิดนี้อย่างแน่นอน ไม่อย่างแน่นอน!
ถ้าเป็นความผิดของน้องสาวยังพอรับแทนได้...แต่ถ้าเป็นพี่สองก็ลืมมันไปซะเถอะ
ซูเหอเวิ่นมองไปรอบๆ อยากรู้ว่าเป็นฝีมือของผีดวงซวยหรือไม่ ไม่เช่นนั้นมีดจะถูกเล็งแม่นยำขนาดนี้ได้อย่างไร
ซู่เป่ากล่าว “พี่ ไม่ต้องหาหรอก ผีดวงซวยไม่อยู่น่ะ”
จิตที่ท่องไปในแดนพุทธภูมิของเธอตอนนี้กลับไปยังโลกมนุษย์แล้ว ผีดวงซวยจะอยู่ที่นี่ได้ยังไง
เหล่าบรรดาผีล้วนอยู่ในน้ำเต้าวิญญาณกันหมด และน้ำเต้าวิญญาณห้อยอยู่บนข้อมือของเธอ อีกทั้งตอนนี้เธออยู่ที่โลกใต้พิภพ
ซูเหอเวิ่นบ่นอิดออด “ก็ได้!”
เขายังปล่อยวางไม่ได้ ฮึ่ม น้องสาวกับพี่สองแอบส่งซิกกันว่าจะไม่พาเขาไปด้วย!
ตำรวจจับชายอีกสามคนในห้องนอนได้ บางคนวิ่งหนีประหนึ่งหนูที่กำลังข้ามถนน เตลิดเปิดเปิงด้วยความกลัว ทว่าจะหนีไปได้อย่างไรเล่า
อ้ายเวยร้องไห้หนักจนหายใจไม่ทั่วท้อง “พวกคนข่มขืนพวกนี้! พวกเขา...พวกเขาบุกรุกบ้านเข้ามาและพยายามที่จะล่วงละเมิดฉัน...”
เธอเล่าเหตุการณ์ที่พึ่งประสบพบเจอมาอย่างร้อนรนใจ เธอทั้งตื่นตระหนก ทั้งโกรธแค้น ท่าทางของเธอสื่อว่าให้ตายยังไงก็จะไม่ปล่อยพวกเขาไปเด็ดขาด
“คุณตำรวจ ผมถูกใส่ร้ายอย่างไม่เป็นธรรม!” ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาทันที “พวกเราไม่ได้บุกรุกบ้าน เป็นเธอต่างหากที่นัดพวกเรามา!”
“ดีจริงๆ พวกเราให้เธอไปสี่พัน เรื่องไม่ใช่อย่างที่เธอพูดเลยสักนิด”
“เธอทำสิ่งนี้เป็นงานอยู่แล้ว เพื่ออย่างหลบหนีการลงโทษ ก็เลยใส่ความพวกเรา!”
ใบหน้าของผิงหมิงที่ถูกกดลงกับพื้นไม่ได้กล่าวอะไรสักคำ ร่างกายมีเลือดออกมาก เจ้าหน้าที่ตำรวจชายคนหนึ่งก็ได้นำผ้าเช็ดตัวมาห้ามเลือดไว้
เขายิ้มแสยะ ความบ้าคลั่งและปลิ้นปล้อนปรากฏในดวงตาของเขาพร้อมพูดจาแปลกๆ “อ้ายเวย เธอทำตัวต่ำเองไม่ใช่เหรอ วันวันเอาแต่นุ่งน้อยห่มน้อยเดินไปยั่วผู้ชายตามถนน ไม่ต่างอะไรกับขายตัวหรอก จะแสร้งทำตัวสูงส่งไปทำไมกันล่ะ”
“ไม่เชื่อก็ดูสิ ในโทรศัพท์ยังมีบันทึกที่ฉันกับเธอคุยกันอยู่เลย”
อ้ายเวย “พูดจาเหลวไหล...”
เจ้าหน้าที่ตำรวจหยิบโทรศัพท์ของผิงหมิงขึ้นมาดู และต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าอ้ายเวยกับผิงหมิงติดต่อกันจริงๆ
เนื้อหาในบทสนทนาก็ปรากฎชัดเจนว่าเธอเป็นคนนัดพวกเขามาจริงๆ
ทว่าในโทรศัพท์ของอ้ายเวยกลับไม่มี
อ้ายเวยโกรธจนตัวสั่น “ไม่ใช่นะ! ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่านั่นมันเรื่องอะไรกัน...ต้องเป็นบัญชีปลอมแน่ๆ !”
ทีแรกเจ้าหน้าตำรวจก็คิดว่าเป็นบัญชีแอบอ้าง แต่พอลองส่งข้อความไปดูแล้ว กลับพบว่าโทรศัพท์ของอ้ายเวยกลับได้รับข้อความนั้นจริงๆ แสดงว่านั่นไม่ใช่บัญชีปลอม แต่เป็นบัญชีของอ้ายเวยจริงๆ
ดวงตาของผิงหมิงเป็นประกาย รู้สึกภูมิใจที่แผนชั่วร้ายของตัวเองสำเร็จ
เขามีทักษะแฮกที่เยี่ยมยอด การเพิ่มอ้ายเวยเข้าไปโดยไม่ให้เธอเห็นนั้นไม่ใช่เรื่องยาก
ส่วนเหตุผลว่าทำไมถึงมีบันทึกการสนทนาได้ เป็นเพราะว่าเขาขโมยบัญชีของอ้ายเวย เข้าสู่ระบบจากที่อื่นและสั่งการและดำเนินการในประวัติการแชท
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...
รอบนี้หายนานมาก รอตอนใหม่อยู่นะคับ...