ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1260

“อายายา...”

ณ ห้องเรือนกระจก เสี่ยวสวินสวินคว้าของเล่นที่มีเสียง เล่นกับมันอย่างสนุกสนานพร้อมตะโกนอายายา

มู่กุยฝานมองไปยังตาแก่เติงซีด้วยทาทางที่ยากจะเข้าใจ

ตาแก่เติงซีที่ไม่มีความทรงจำเหลืออยู่ ต้องทิ้งประวัติศาสตร์อันมืดมนคมชัดระดับเอชดีไว้ให้เขาสักหน่อยแล้ว

ซูจิ่นอวี้ค่อนข้างกังวลในตอนแรก ซู่เป่าหายตัวไปและไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน...

สุดท้ายเธอก็เห็นมู่กุยฝานหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายเสี่ยวสวินสวิน

เอ่อ ดูเหมือนว่า อาจจะ...ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมั้ง?

มู่กุยฝานนั่งยองๆ แล้วถาม “เฮ้...คุณท่านพาเจ้ามาเล่นที่นี่งั้นสินะ เจ้าหมอนี่”

คุณท่านซุรู้สึกประหลาดใจ “มู่กุยฝาน? แกมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ ซู่เป่าล่ะ?”

เขามองไปทางด้านหลัง ซู่เป่าไม่ได้มาด้วยเหรอ? หรือว่าอยู่กับนายหญิง?

ไม่ได้การ เขาต้องไปดูเสียแล้ว

คุณท่านที่สีหน้าดูเรียบเฉยแต่ภายในใจร้อนรน เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของเขา เขาจึงนั่งนิ่งและมองหาโอกาสที่จะกลับไปยังอาคารหลัก

มู่กุยฝานมองดูเสี่ยวสวินสวินและกล่าวว่า “ซู่เป่ากับแม่ของเธอมีธุระ เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว”

คุณท่านซูสงบจิตสงบใจลงทันทีและไม่กระวนกระวายอีกต่อไป

เสี่ยวสวินสวินถือลูกบอลกระดิ่งและจ้องมองมู่กุยฝานด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก พร้อมหันไปมองซูจิ่นอวี้ที่ลอยอยู่ข้างๆ

หลอกลวง! เจ้าคนโกหก!

มู่กุยฝานเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “ดูสิว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ กำลังเล่นลูกบอลของเจ้าไง!”

เสี่ยวสวินสวิน “...”

เขาขว้างลูกบอลออกไป ใบหน้ายิ้มแป้น เขาคลานไปหามู่กุยฝานพร้อมกับส่งเสียงว่า “อียาอายายา...”

พอคลานมาถึงตรงหน้าเขายื่นมือทั้งสองออกมา ทำท่าทางราวกับจะขอกอด

มู่กุยฝานไม่ได้คาดหวังให้เป็นเช่นนี้ เมื่อมองดูใบหน้าที่น่ารักและไร้เดียงสาของเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้า ใจของเขาก็เริ่มละลาย

ช่างเถอะ ไม่ว่าตาแก่เติงซีจะเป็นอะไร ตอนนี้เขากลับมาเกิดใหม่ก็เป็นแค่ทารกน้อยที่ไร้ซึ่งความทรงจำไม่ใช่เหรอ?

“เรียกคุณอาสิ” มู่กุยฝานเก็บโทรศัพท์ลง จู่ๆ ก็รู้สึกไม่ถือตัวโดยไม่รู้ตัว อุ้มเสี่ยวสวินสวินขึ้นมาอย่างง่ายดาย

เสี่ยวสวินสวินดิ้น “ยายายา!”

ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบให้อุ้มสูงเกินไป

มู่กุยฝานเห็นเช่นนั้นแล้ว กลับยิ่งอยากยกเขาให้สูงขึ้น “หึ...กลัวเป็นด้วยเหรอ?”

ครู่ต่อมา เสี่ยวสวินสวินก็ยกขาขึ้น จากนั้นก้...

ปู้ด...

เขาผายลมปู้ดใหญ่ใส่หน้ามู่กุยฝาน

ไม่รู้เขากลั้นมันไว้นานแค่ไหน แต่ตดนั้นยาวเป็นเพลงได้เลย

สีหน้าของมู่กุยฝานแข็งทื่อทันที

“เจ้าปีศาจเด็ก! อายุปูนนี้แล้วยังทะเลาะกับเด็กทารกอีก สมน้ำหน้า!” เธอกล่าว

มู่กุยฝาน “...”