ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1272

หัวใจของซูจิ่นอวี้บีบแน่น

ด้านหนึ่งกลัวแม่จะรู้ความจริง อีกด้านหนึ่งก็รู้สึกปวดใจที่คิดว่าตอนนี้นายหญิงไม่รู้อะไรเลย แต่อีกไม่กี่วันก็จะรู้ความจริงและต้องเจ็บปวดใจ...

เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป และน้ำตาก็ไหลรินลงมา

ซูจิ่นอวี้อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกซูอีเฉินดึงมือเธอไว้อย่างเงียบ ๆ

ซูอีเฉินแค่ยังคิดหาวิธีพูดไม่ออก และจู่ ๆ เหยาหลิงเยว่ก็เขยิบเข้ามา

เธอหัวเราะร่าเริงและพูดว่า “แม่! อวี้เอ๋อร์กำลังนึกถึงเรื่องที่ไม่มีความสุข! มาเลย มาลองกินผักสีเขียวนี่เลย!”

นายหญิงซูรู้สึกสับสนและพูดอย่างสงสัย “ทำตัวลึกลับ...”

ซูจิ่นอวี้เอามือปิดตา ไม่รู้ว่าเธอร้องไห้หรือหัวเราะกันแน่ จากนั้นเธอก็มองผักที่เหยาหลิงเยว่คีบมาและกินไปหนึ่งคำ

เป็นผลให้เธอสำลักและไออย่างหนักในวินาทีถัดมา และน้ำตาก็ร่วงหล่น

“นี่ นี่ นี่...” เธอบ่นขณะดื่มน้ำ “นี่มันผักอะไร! มันต่างกับกินมัสตาร์ดดิบ ๆ ตรงไหน”

นายหญิงซูรู้สึกราวกับถูกถลกกะโหลกศีรษะ ในหัวดังหึ่ง ๆ

ซูอิ๋งเอ่อร์หัวเราะขึ้นเสียงดัง “ให้ตายเถอะ พี่สะใภ้โหดมาก! กับแม่ก็ยังกล้า!”

ซูลั่วพูดไม่ออก “ฉันพูดไว้เมื่อกี้ว่าเหล่าอู่ทำลับ ๆ ล่อ ๆ เอาผักจานนี้ไปซ่อนทำไม ที่แท้ก็เป็นแบบนี้”

ในที่สุดซูจิ่นม่อก็บ่นได้ “เมื่อกี้ฉันก็น้ำตาไหลแบบนี้เลย! เรื่องแตกเร็วไป ยังอยากจัดสักหน่อยหลังกินเสร็จ ฉันอยากเห็นว่าหลังกินพี่ใหญ่จะเป็นยังไง”

ซูอี้เซินตกใจ "พี่สะใภ้ พี่กล้าหาญมาก...”

ซูอวิ๋นเจายังมีสีหน้า ‘ตกใจ’ “พี่สะใภ้ พี่...”

เหยาหลิงเยว่จิ้มนิ้วอย่างรู้สึกผิด

ซูอีเฉินก็คิดในใจเช่นกัน: เธอกล้าที่จะเสี่ยงต่อการถูกดุจริง ๆ แต่เธอก็ปิดเรื่องที่อวี้เอ๋อร์ร้องไห้ได้จริง ๆ

เขามองไปที่เหยาหลิงเยว่ลึก ๆ ทั้งรู้สึกซาบซึ้งและทุกข์ใจ

คุณท่านซูรู้สึกเสียใจแทนนายหญิงซู เขาชี้ไปที่ซูจิ่นม่อและจมูกของคนอื่น ๆ แล้วดุพวกเขา “ไม่รู้จักกาลเทศะ! แม่เธออายุปูนนี้แล้ว เกิดอะไรขึ้นมาภายหลังจะทำยังไง”

ซูจิ่นม่อผู้บริสุทธิ์และรู้สึกน้อยใจ “พ่อ พี่สะใภ้นะ ไม่ใช่ผม...”

คุณท่านซูหันไปทางเหยาหลิงเยว่ เหยาหลิงเยว่บีบนิ้วของเธออย่างรู้สึกผิด ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกใจอ่อนอีกครั้งและหันไปหาซูอีเฉิน

“ดูเรื่องดี ๆ ที่แกทำ!”

ซูอีเฉิน: อืม ยังมาดุเขาอีก

เขาไอและพูดปกป้อง “มันเป็นความผิดของผมเอง หลิงเยว่คุ้นเคยกับการล้อเล่นกับผม ผม...”