ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1314

จู่ๆ ก็มีไอหยินจากบนร่างลู่เหรินเจี่ย ยิงไปบนหน้าของซู่เป่าตรงๆ

สีหน้าของบรรพบุรุษเปลี่ยนไปฉับพลัน “ซู่เป่า”

เขาพุ่งตัวออกไปโดยไม่ทันคิด

ซูอวิ๋นเจาเองก็วิ่งพุ่งตัวออกไปโดยสัญชาตญาณ ลืมไปเลยว่าตนเป็นเพียงผีบำเพ็ญมือใหม่ คิดเพียงแต่จะบังให้ซู่เป่า

ม่านตาของซู่เป่าหดเกร็ง เธอยกมือสะบัดให้บรรพบุรุษและลุงเจ็ดกระเด็นออกไปก่อน จากนั้นเธอก็ถอยหลังอย่างรวดเร็ว

ไอหยินนี้ไม่เหมือนไอหยินทั่วไป มันไม่เหมือนไอหยินที่พญาผีระดับต้นๆ จะปล่อยออกมาได้แต่นิด

หนำซ้ำลู่เหรินเจี่ยยังถูกมัดตัวอยู่ เธอไม่ได้แกะเชือกให้เขา ต่อให้เป็นเขาในช่วงที่แข็งแกร่งที่สุด ก็ไม่น่าจะทำร้ายเธอได้แม้แต่นิดสิ

ซู่เป่าหลบไม่พ้น ไอหยินเริ่มก่อเป็นแท่ง ราวกับหนอนกัดเซาะกระดูก วิ่งตามมาด้านหน้าเธออย่างรวดเร็ว

ในใจซู่เป่าตะลึง เธอสังเวยตำหนักพญายมออกมาโดยสัญชาตญาณ แต่แล้วตำหนักพญายมเพิ่งจะบดบังร่างเธอ ไอหยินนั้นก็พุ่งชนเข้ามาอย่างแรงในทันที

ปึ้ง!

ไอหยินชนกับตำหนักพญายม ตำหนักพญายมกระแทกร่างซู่เป่า ซู่เป่ากระอักเลือดออกมาในทันที และกลิ้งไปอยู่อีกด้านหนึ่ง

“ซู่เป่า!” บรรพบุรุษเกรี้ยวกราดถึงขีดสุด

ซูอวิ๋นเจาอยากตะครุบเข้าไป แต่กลับถูกบรรพบุรุษที่ร้อนใจราวกับฟืนไฟเตะออกไปไกล

“อย่ามาวุ่นวาย”

ซูอวิ๋นเจากระเด็นไปทิศไกล เขาทำได้เพียงมองดูเรื่องทุกอย่าง เวลานี้เขารู้สึกไร้เรี่ยวแรงเป็นที่สุด เขาไปก็มีแต่จะทำให้เรื่องมันยุ่งยากมากกว่าเดิม แต่ยิ่งนั่งมองเฉยๆ เขายิ่งรู้สึกปวดใจ

มือของเขากำเป็นหมัดแน่นอย่างอดไม่ได้

เวลานี้บรรพบุรุษก็ไม่มีเวลามาเป็นห่วงว่าซูอวิ๋นเจากระแทกโดนตรงไหนบ้าง ผีบาดเจ็บน่ะไม่ใช่เรื่องใหญ่นักหรอก ตอนนี้ใจของเขาร้อนรนราวกับกำลังถูกแผดเผา หากต้องการปกป้องหลานๆ ทั้งสอง เขาทำได้เพียงเตะซูอวิ๋นเจาออกไปไกลๆ

ส่วนเขาที่เข้าใกล้ซู่เป่า เมื่อกำลังจะอุ้มซู่เป่าขึ้น ไอหยินนั้นก็กลายเป็นไอหยินดุดัน พุ่งโจมตีมาทางเขาทันที

สีหน้าของบรรพบุรุษเปลี่ยนไปฉับพลัน วินาทีนี้เขาเพิ่งรู้สึกได้ว่าไอหยินนี้อยู่ระดับมหาจักรพรรดิขึ้นไป

ผีระดับมหาจักรพรรดิตนหนึ่งยืนอยู่หน้าเขา หากไม่แสดงท่าทีใดๆ ผู้ที่อยู่ระดับต่ำกว่าจะมองระดับของผู้ที่อยู่ระดับสูงกว่าไม่ออกเลยก็จริง แต่ทันทีที่พวกเขาโจมตี จะสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน

“ระดับมหาจักรพรรดิเชียวเหรอ” หัวใจของบรรพบุรุษจมสู่หุบเหวลึก ความรู้สึกสิ้นหวังและหมดเรี่ยวแรงอย่างบอกไม่ถูกเข้ามาแทนที่

ตอนนี้เขาอยู่เพียงระดับยมบาลขั้นสูง ต่อกรกับระดับมหาจักรพรรดิไม่ได้แม้แต่นิด

ต่อให้เขาจะบรรลุระดับยมบาล หรือกระทั่งอยู่ระดับมหาจักรพรรดิขั้นต่ำ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไอหยินนี้อยู่ดี

ใครกันแน่

บรรพบุรุษไม่มีเวลาคิดมาก เขากัดลิ้นของตนจนเป็นแผล ตะครุบขึ้นไปด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว

ดูท่าครั้งนี้เขาจะมาถึงจุดจบแล้วจริงๆ สงสารหลานทั้งสองของเขา หลังจากนี้เขาคงอยู่คุ้มครองเหล่าหลานๆ ไม่ได้แล้ว