ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1313

พญาผีพูดขึ้นอย่างร้อนรน “ข้าจะใมอบของทุกอย่างให้ท่าน นี่เป็นเพียงน้ำใจเล็กๆ ของข้า หวังว่าคุณท่านซูจะมิรังเกียจ...”

ซูเหยียนซียิ้มเยือก “ฉันรังเกียจจริงด้วย”

เดิมทีซูเหยียนซีก็ไม่ได้จะเอาของของเขาอยู่แล้ว เขาหยิบของจากในถุงหล่อแกไม่เป็น จึงเทของออกมาหมด เพื่อเอาปืนพกของตนคืน

เขาเพียงกำลังดูเรื่องสนุก แล้ววิจารไปสองประโยคว่ามีเพียงหินสีชาดสองก้อนนั้นที่พอมีค่า

นับแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้มีความคิดที่จะเอาหินสีชาดสองก้อนนั้นแม้แต่นิด เอาจริงๆ ในสายตาเขาหินสีชาดสองก้อนนั้นไม่ต่างไปจากเงินสองสตางค์

ส่วนซูอวิ๋นเจา เขาเชื่อมั่นในนิสัยรุ่นหลังของตน ซูอวิ๋นเจาไม่มีทางเอาของของผู้อื่น ต่อให้คนตรงหน้าจะแย่งปืนของเขาไป เจ้าเด็กทึ่มนี่ก็คงคิดแค่ให้พญาผีได้รับบทลงโทษที่สมควร และคงไม่เคยคิดจะเอาคืนด้วยวิธีเดิมแน่

พญาผีเหงื่อเย็นไหลซิบ ไม่กล้ามองหน้าซูเหยียนซี เขารู้สึกได้จริงๆ ว่าของแค่นี้ของตน ในสายตาของซูเหยียนซี ไม่ต่างไปจากกองขยะ...

เขาที่ปากแข็งเมื่อครู่ ตอนนี้กลับร้องไม่ออก คิดเพียงหากซูเหยียนซีรับของของเขาไปสิดี

เดิมทีเขาอยากลักพาตัวยมบาลตัวน้อย เพื่อผ่านเรื่องนี้ไปโดยการก่อความวุ่นวาย

เพราะเขาคิดไว้แล้วว่ายมบาลตัวน้อยต้องหลบหน้าแน่ๆ

บัดนี้ ดวงตายมบาลตัวน้อยจดจ้องมาที่เขาเยือกๆ ดูเคร่งขรึมเป็นที่สุด

พญาผีไม่กล้าสร้างเรื่องต่อเพราะซูเหยียนซี และไม่กล้ากัดไปทั่วเพราะความเคร่งขรึมของซู่เป่า

เขารู้สึกอึดอัดเป็นที่สุด แต่ได้เพียงยอมรับอย่างซื่อตรง “มะ...เมื่อครู่ข้าคิดจะแย่งสัตว์ปีศาจของเขาจริงๆ และข้าก็แย่งปืนของเขามาด้วย...”

“แต่ทั่วทั้งแดนนี้ต่างเป็นเช่นนี้หมด บัดนี้ข้าแย่งชิงไม่สำเร็จ อย่างมากก็คืนให้เขาก็จบแล้วน่า”

“ท่านยมบาลตัวน้อย ช่วยเห็นแก่ข้าที่ยังต้องเลี้ยงดูแม่วัยชราและลูกน้อยนั้น ปล่อยข้าไปสักครั้งเถิด...”

เขากุเรื่องขึ้นมาเพื่อแกล้งทำตัวน่าสงสาร

ซู่เป่าเลิกคิ้ว “ไหนแม่วัยชรา แล้วไหนลูกน้อยล่ะ ถึงเวลานี้แล้วยังกล้าโกหกหนูอีก”

พญาผี “......”

เดี๋ยวสิ คนปกติที่ไหนเขาสนใจเรื่องนี้กัน

ซู่เป่ายกมือ หยิบถุงหล่อแกมาและโยนให้เขา “ลองนับดู มีของหายไปไหม”

พญาผีรีบเอ่ยตอบ “ไม่มีๆ ๆ...”

สีหน้าของซูเหยียนซีมืดครึ้มลง “บอกให้นับก็นับ”

พญาผีพยักหน้าอย่างถี่ระรัวและเริ่มนับของ นอกจากปืนกระบอกนั้น ของทุกอย่างของเขายังอยู่ครบจริงๆ

“ไม่มีของหายไปขอรับ...”

ซู่เป่าพยักหน้า “ก็ดี ลู่เหรินเจี่ย คุณถูกตั้งข้อหาสังหารและจี้ปล้นผีตนอื่นๆ”

ในมือของซู่เป่ามีตำราสีดำเล่มหนึ่งปรากฏขึ้น เธอยกมือ จากนั้นก็มีพู่กันสีชาดปรากฏในมือ