ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1338

อสูรน้อยมองเห็นเข็มอย่างไม่ตั้งใจ ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามันตาดี ซึ่งมีความสามารถในการใช้ดวงตากินข้าวอยู่แล้ว…

มันก็คงไม่มีทางที่จะมองเห็น!

เข็มเงินนั้นประหลาดมาก ลอยอยู่ด้านหลังของซืออี้หรัน ขึ้นๆลงๆอยู่ตลอด เหมือนมีคนล่องหนอยู่ด้านหลัง จับเข็มเตรียมที่จะลอบทำร้าย…

“จ๊าก…อู้!”

อสูรน้อยกำลังจะร้องเตือนอย่างเสียงดัง ทันใดนั้นก็ถูกจิตเทพของซู่เป่าจับคางบนและล่างเอาไว้

เสียงที่กำลังจะร้องออกมาก็ต้องกลืนลงคอ

ปากของมันถูกสิ่งของสกปรกที่มองไม่เห็นปิดเอาไว้ อู้ๆๆ พี่พญายมน้อยช่วยด้วย!

อสูรน้อยที่ล่องลอยอยู่ก็ขยับแขนขาไปมา ดวงตาอันดำเงาคู่นั้นกำลังจ้องมองไปที่ซู่เป่า

“เป็นอะไร?” ซู่เป่ารู้สึกแปลกใจ สายตาดุดัน “มองเห็นอะไรเหรอ?”

อสูรน้อย “?”

รอเดี๋ยว…

รอเดี๋ยว! รอเดี๋ยว! เกิดๆๆอะไรขึ้น?

พี่พญายมน้อยมองด้วยแววตาแบบนี้หมายความว่า กำลังห้ามไม่ใช่มันพูด?

เป็นครั้งแรกที่อสูรน้อยรู้สึกว่าหัวสมองของตัวเองเล็กเกินไป จะต้องบำรุงให้มากๆ

ซืออี้หรันได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจึงหันไปมองและถามขึ้นว่า “มีอะไร?”

อสูรน้อยนิ่งไปชั่วครู่ และหันหน้ามองไปข้างๆ…

ซืออี้หรันมองไปอีกทาง เห็นแต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ลอยอยู่ด้านหน้าในระยะครึ่งเมตร จึงรู้สึกตกใจขึ้นมา ทันใดนั้นขวานศึกยาวก็ลอยออกไป ผ่าร่างหญิงสาวดับสลายเหมือนสายฟ้าแลบ

ที่เขาตกใจไม่ใช่เพราะว่ากลัวผี แต่เป็นเพราะว่ามีหญิงสาวอยู่ใกล้ระยะครึ่งเมตร แต่เขากลับมองไม่เห็น

ซืออี้หรันปกป้องซู่เป่าเอาไว้ พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “อยู่ใกล้ๆฉัน!”

“ฉันรู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องมองพวกเราอยู่ ซึ่งอันตรายมาก…” ซืออี้หรันหรี่ตา สีหน้าดูเฉยๆและมองไปรอบๆ น้ำเสียงก็ยิ่งทุ้มต่ำลงกว่าเดิม “ฉันรู้สึกว่ามีคนแอบอยู่ในที่ลับๆ คิดจะทำร้ายพวกเรา”

“ไม่แน่ว่า…ชายชุดดำคนนั้นอาจจะมาถึงที่นี่ก่อนพวกเรา?”

ซู่เป่าแสดงสีหน้าตกใจ

แม้แต่เป็นการลอบทำร้ายเขาก็รู้สึกได้?

อีกอย่าง…อาวุธของพี่อี้หรัน เหมือนกับของอาจารย์เลย

ซึ่งเป็นขวานศึกยาว

นี่เป็นครั้งแรกที่ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ต่อสู้พร้อมกับซืออี้หรัน ฉะนั้นจึงเพิ่งเคยเห็นขวานศึกยาวของเขา

ซึ่งมีบางอย่างที่แตกต่างจากขวานศึกยาวของอาจารย์ สีดำเข้มมีพลังอันน่าสะพรึงเคลื่อนไหวอยู่ ซึ่งดูร้ายกาจกว่าขวานศึกยาวของอาจารย์

โชคดีที่เธอยังไม่ได้ลงมือ!

และสิ่งนี่ก็ยืนยันได้ว่า พี่อี้หรันสามารถฝึกบำเพ็ญจิตเทพได้!

ซืออี้หรันคงจะคาดไม่ถึงว่า คนที่ซ่อนตัวคิดจะทำร้ายเขาไม่ใช่ชายชุดดำ แต่เป็นซู่เป่า

เขาไม่เคยสงสัยในตัวเธอเลยสักนิด

ฉะนั้นเขาถึงรู้สึกว่าการลอบทำร้ายจากด้านหลังอันตรายอย่างยิ่ง เขาเก็บอารมณ์เอาไว้ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ของสิ่งนั้นเหมือนมีความระมัดระวังอย่างมาก ผ่านเหตุการณ์เมื่อสักครู่ มันยังมั่นคงดั่งขุนเขา ไม่มีพิรุธหลุดออกมาให้เห็นเลยสักนิด