ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 136

ในกล้อง ซู่เป่าร้องไห้อย่างเสียใจ เธอไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด ยิ่งไม่เข้าใจว่าทำผู้คนถึงกล่าวโทษเธอว่าเธอเป็นเด็กเลว

เธอน้อยใจอย่างมาก ยิ่งไม่เข้าใจโลกใบนี้

เธอกลัว แต่ก็กล้าหาญที่จะหาทางออก

ซู่เหอเวิ่นรีบวิ่งขึ้นไปหาแล้วรีบเอากระดาษไปให้เธอ “เด็กดี อย่าร้องนะ”

น้ำตาของซู่เป่าเหมือนเมล็ดถั่วที่ร่วงไม่ยอมหยุด

“พี่ ซู่เป่าไม่ได้ทำอะไรผิด”เธอสะอึกสะอื้น “ถ้าเขาบังแกล้งฉันอีก ฉันก็จะตีอีก”

ซู่เหอเวิ่นเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่กอดเธอไว้

“อืมอืม เธอไม่ได้ผิดอะไร ถ้าพวกนั้นยังมาหาเรื่องอีก พี่จะเข้าร่วมด้วย”

“เพราะพวกเราไม่ได้ทำอะไรผิด” ซู่เหอเวิ่นพูดอย่างจริงใจ

ตอนท้ายของวีดีโอนี้ซู่เหอเวิ่นได้เช็ดน้ำตาให้กับซู่เป่า แต่พวกเธอลืมปิดกล้อง พอนึกขึ้นได้ก็วิ่งไปปิดกล้อง

คลิปนี้ไม่ได้มีการตัดต่อ ได้ทำการอัปโหลดแบบนี้เลย

ในอินเตอร์เน็ต

เมื่อได้ดูวีดีโอนี้ หลายๆคนกลับเงียบสงบ

เด็กผู้หญิงในคลิปดูเรียบร้อย มือวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

เธอนิ่งสงบ จนทำให้รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ

ประโยคนั้นที่ว่า [ทำไมตอนที่ใครต่อใครพูดความจริงกลับไม่มีคนเชื่อ แต่พอเป็นเพื่อนที่โกหกหลอกลวงถึงได้เชื่อกันหมด ฉันทำอะไรผิดหรือ]

ได้ทิ่มแทงหัวใจของผู้คนเป็นอย่างมาก

แต่พวกเขาเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน

บางคนเริ่มสงสัย [ฉันคิดว่า พวกเรากำลังเข้าใจอะไรผิดไปไหมนะ]

[ดูรอบแผลบนแก้มเด็กคนนี้ ดูเหมือนจะเจ็บหนักกว่าเด็กผู้ชายคนนั้นอีกนะ]

[น้ำตาไหล ฉันอดที่จะร้องไห้ไม่ได้ ก็ใช่หน่ะสิ สิ่งที่พวกเราเห็นนโลกโซเชียลมันเป็นความจริงจริงๆหรือ]

【ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น，แต่ตอนนี้ฉันเลือกจะเข้าข้างซู่เป่า แววตาของเธอโกหกไม่ได้！】

【ใช่หน่ะสิ เธอร้องไห้จนฉันเองรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ，ถ้าเป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ，สิ่งที่เธอตีเขาก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิด ถ้าเป็นฉันฉันก็จะทำเหมือนกัน！】

นี่เป็นบางส่วนที่แสดงความคิดเห็นอย่างอ่อนโยน แต่ก็หลีกเลี่ยงพวกปากปีจอไม่ได้：

【แหม เรื่องแค่นี้ให้เด็กออกมารับหน้าหรือ？คนรวยนี่ช่างมีการศึกษาดีจริงๆสินะ！เด็กนี่ร้องไห้ตั้งนาน ได้แค่นี้เองหรือ？】

【เธอดูเขาพูดสิ，เด็กตัวแค่นี้จะสามารถพูดถึงถ้อยคำแบบนี้เป็นหรือ？เห็นชัดๆว่ามีคนเขียนให้！】

【เด็กตัวแค่นี้ก็แสดงเป็นแล้วหรือ ฮ่าฮ่า，ทำไมถึงไม่เข้าเอกการแสดงหล่ะ ？อ้อๆ ฉันลืมไปว่าลุงคนนั้นของตระกูลซู่ก็อยู่ในวงการบันเทิงเหมือนกันนี่！】

【มิน่าล่ะจะแสดงเก่งขนาดนี้！มันปลอมมากไม่เนียนเลย，ถ้าสิ่งที่เธอพูดมีความจริงสักนิด ฉันจะไลฟ์สดก้มกราบโชว์พวกเธอด้วย ทุกคนรีบแคปที่ฉันพูดไว้ด้วยนะ ฮ่าฮ๋าฮ่า】

【ร้องไห้ตอนอยู่หน้ากล้อง เพื่อให้เห็นว่าตัวเองถูกกระทำหรือ？】

คุณย่าที่ยังอยู่โซนVIPของโรงพยาบาลที่เลื่อนเห็นวีดีโอของซู่เป่า。

เมื่อเธอเห็นซู่เป่าร้องไห้ ก็หัวเราะเสียงดังชอบอกชอบใจ。

เหอะเหอะ ยัยเด็กบ้า ร้องสิ ร้องเลย เพิ่งมาร้องอะไรเอาตอนนี้หล่ะ？

เมื่อวานยังเก่งอยู่เลยนี่？

แต่ไม่มีหลักฐาน ร้องไห้ไปจะได้อะไรขึ้นมา？

มันก็แค่คำพูด ถ้ามีปัญญาก็ไปหาหลักฐานมาสิ，ถ้าไม่งั้นก็อย่าคิดที่จะล้างความผิด！

แต่น่าเสียดายที่ในห้องเนิร์สเซอร์รี่ไม่มีกล้องวงจรปิด~

คุณย่ายิ้มอย่างพออกพอใจกับสิ่งทีได้เห็น。

**

บ้านของตระกูลซู่

หลังจากที่คุณนายซู่ดูคลิปเสร็จ เธออดไม่ได้ที่จะเขวี้ยงเก้าอี้ทิ้ง แล้วรีบไปหาซู่เป่า

ซู่อีเฉินกับบรรดาพี่น้องของเขาต่างก็กำหมัดแน่น หัวใจของเขาเหมือนโดนเอาอะไรทิ่มแทง

ตอนนี้ซู่เป่าเองสงบมากขึ้น นั่งเหม่ออยู่บนโซฟา

“ซู่เป่า หลานรักของยาย” เธอกลั้นน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป

“คุณยาย ” ซู่เป่าตกใจ “ซู่เป่าร้องไห้ทำไมคะ ไม่ร้องนะไม่ร้อง”

เธอรีบหยิบกระดาษเช็กให้คุณยายแล้วพูดว่า “คุณยายสุขภาพไม่ดีอยู่นะ จะร้องไห้ไม่ได้”

นั่นทำให้คุณนายซู่ยิ่งอดที่จะร้องไห้ไม่ได้ เด็กคนนี้ช่างเป็นเด็กที่จิตใจงดงามเสียจริง แต่กลับมาปลอบประโลมเธอ

นั่นทำให้เธอรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิม

“ซู่เป่า หลานไม่ต้องสนใจคนบนโซเชียลแล้วนะ คุณอาของหลานจะจัดการให้เอง。”คุณท่านซู่พูดอย่างอ่อนโยน

ซู่อีเฉินพยักหน้า “ใช่ ขอแค่ซู่เป่าเติบโตเป็นเด็กดีก็พอ เรื่องอื่นให้อาจัดการเอง”

ซู่อิ๋งเอ๋อร์มีอารมณ์รุนแรง “ใช่ ถ้าใครหน้าไหนกล้าพูดว่าหลานอีก ลุงห้าจะไปจัดการข้ามวันข้ามคืนเลย”