ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 138

หญิงชราร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง แต่พบว่าไม่มีใครสนใจ

หยางหยางดูการ์ตูน และเอาขาถีบสิ่งของบนโต๊ะลงมาเพื่อระบายอารมณ์ “หนวกหู! เบาๆเสียงหน่อยไม่ได้หรือไง!!”

นั่นทำให้หญิงชราผู้นั่นเงียบลงทันที

ตอนนั้นพ่อของหยางหยางถือโทรศัพท์มือถือ เขาบอกว่า “ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ท่านประท่านมู่ไม่รับสายโทรศัพท์เลย”

ท่านประทานมู่ที่เขาพูดนั่นก็คือคุณท่านมู่มู่ลี่ฉวิน

แม่ของหยางหยางเองก็โมโหเป็นอย่างมาก “ตอนมีเรื่องก็รีบหาที่พึ่ง ตอนนี้ปัญหาใหญ่ขนาดนี้ ตระกูลซู่ไม่มีทางปล่อยไว้แน่ ถ้าพวกเขาจะทำให้เราล้มละลายก็เป็นเรื่องที่สามารถเกิดขึ้นได้ทุกนาทีเลย!”

เมื่อก่อนคิดว่าตัวเองมีเหตุผลมากพอ ยังไงเสียตระกูลซู่ก็ไม่กล้าต่อรองอะไร

แต่ตอนนี้คนที่โดนด่าทั้งโลกโซเชียลคือพวกเขา ถึงแม้ว่าตระกูลซู่จะทำให้พวกเขาล้มละลาย ในโลกโซเชียลจะรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก

สองสามีภรรยายิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด เรื่องนี้ต้องโทษแม่เขาทั้งหมด ทำร้ายผู้อื่นไม่คิดถึงผลที่ตามมา

ตอนนั้นหญิงชรารีบพูดขึ้นมาว่า “ฉันสนิทกับคุณนายมู่ ฉันจะโทรหาเธอเอง”

จากนั้นก็รีบไปหยิบโทรศัพท์มือถือและต่อสายไปทันที เพียงไม่กี่สายฝั่งตรงข้ามก็รับสาย

หญิงชราผู้นั้นรีบยิ้มทันที “ฮัลโหล คุณนายมู่ นี่ฉันเองนะ......”

แต่ฝั่งตรงข้ามตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคือง “พวกเธอไม่ต้องโทรมาหาพวกฉันอีกนะ พวกเธออยากทำให้พวกฉันเดือดร้อนไปด้วยหรือไง”

พูดจบก็รีบวางสายทันที。

ตอนนั้นหญิงชราอึ้งไปเลย

“ตระกูลมู่สุดยอดขนาดนั้น ทำไมถึงต้องกลัวตระกูลซู่ด้วย？”

แต่ที่ไม่รู้คือ ตอนนี้ฝั่งตระกูลมู่ก็ตกใจมากเช่นกัน

อายุหกสิบอย่างพวกเขารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก ซ้ำยังหลายๆตระกูลที่ร่วมกันทำธุรกิจต่างก็หนีหายไปหมด

ตอนแรกพวกเขาพูดกันลับหลังว่ามู่กุยฝานเป็นหลานของพวกเขา แต่ก็ถูกมู่กุยฝานจัดการจนไม่กล้าทำอีก

ทำยังไงได้หล่ะ ตอนนั้นพวกเขาทำได้แค่หันเข้าหาตระกูลเล็กๆเพื่อร่วมมือกันทำธุรกิจ แต่ตอนนี้ไม่ว่าจะส่งการ์ดเชิญไปเท่าไหร่ แมแต่ตระกูลเล็กๆก็ไม่สนใจพวกเขา

ตระกูลมู่เปรียบเสมือนใบไม้ที่อยู่ปลายยอด ที่ต้องพัดปลิวไปตามสายลม

！

การที่พวกเขาจะเป็นมิตรกับตระกูลอื่นได้อีกไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งต้องถ่อมตัวและรู้สึกตกต่ำ แต่สุดท้ายพวกนั้นกลับไปทำร้ายซู่เป่า

คุณนายมู่ยิ่งคิดยิ่งโมโห พูดว่า “ซู่เป่าเด็กคนนี้ ตอนนั้นยังบอกจะมาหาย่าคนนี้ ตอนนี้แม้แต่ถามยังไม่ถามเลยสักคำ เป็นเด็กแบบนี้ตั้งแต่เด็กเลยหรือ”

ตอนนี้เธอรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ถ้าตอนนั้นธอยอมรับซู่เป่าหล่ะก็，ตอนนี้เธอก็จะหลายเป็นคุณย่าที่มีสถานะสูงศักดิ์ที่สุดในจิงตู！

ใครเห็นเธอก็ต้องโค้งคำนับ “สวัสดีคุณนาย”

คงไม่เหมือนตอนนี้แน่ๆ

**

คืนนั้น ไม่รู้ว่าผู้คนเท่าไหร่ที่นอนไม่หลับ

หญิงชราพลิกตัวไปมา ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ

เธอเพียงแต่ต้องการจะปกป้องหลานชาของตนเท่านั้น เธอทำอะไรผิด

จนถึงกลางดึก ก็ค่อยๆผล็อยหลับไป

แต่เธอเพิ่งหลับตาลงไม่เท่าไหร่ ก็เห็นคนใส่ชุดขาวเดินมาหาเธอแล้วกวักนิ้วเรียก

หญิงชราตกใจเป็นอย่างมากและเบิกตาโพลง

“ตกใจหมดเลย……”หญิงชราเอามือทาบอก：“ที่แท้ก็แค่ฝัน……”

ตอนนั้นเอง มีเสียงเบาๆดังมาจากทางหน้าต่าง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรตกลงมา

。

หญิงชราหันกลับไปมอง

ตอนนั้น เธอตกใจจนสติกระเจิง

ที่ด้านนอกหน้าต่าง มีแต่คนใส่ชุดไว้อาลัยยืนเต็มไปหมด

ชุดไว้อาลัยสีเขียว สีฟ้า แม้แต่สีแดงก็ยังมี

พวกเขามองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา เมื่อลมพัด หน้าต่างเริ่มขยับตาม เพียงกระพริบตาพวกเขาก็มาถึงในห้องแล้ว

หญิงชราตกใจร้องเสียงดัง สัมผัสได้ว่ามีสิ่งที่ร้อนอยู่ในผ้าห่ม ที่แท้ก็ตกใจจนฉี่แตก

“ช่วยด้วย....ช่วยด้วย！”

หญิงชราอยากที่จะลุกหนี แต่แขนและขากลับไม่มีเรี่ยวแรง ทันทีที่ลุกขึ้นก็ล้มลงไปกับพื้น，

เธอสติกระเจิง ทั้งปีนป่ายทั้งร้องไม่หยุด “ช่วยด้วย....ผี....ผีหลอก!!!”

ตอนนั้นเองก็มีเท้าคู่หนึ่งที่ไม่ได้สัมผัสกับพื้นลอยอยู่ตรงหน้าเธอ