ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1557

ซูจื่อซีเอนตัวไปด้านข้างและหัวเราะเยาะว่า "พี่ทำให้ดีกว่า! พี่เล็กของเธอล้าสมัยไปแล้ว ตามเทคโนโลยีไม่ทันแล้ว"

ซูเหอเวิ่นโกรธมากที่ถูกซูจื่อซีดูถูก

"ผมทำเอง! น้องมาหาผมไม่ได้มาหาพี่!"

ใครจะคิดว่าซูจื่อซียื่นมือมาปุ๊ปก็ "เอาล่ะ เรียบร้อยแล้ว"

เขายื่นโทรศัพท์ให้ซู่เป่าพลางพูดว่า "ต่อไปมีอะไรก็มาหาพี่รองนะ"

ซูเหอเวิ่น"..."

แค่สองวินาทีก็เรียบร้อยแล้ว? เร็วขนาดนี้เชียว?! เกินไปมั้ยเนี่ย!!

ซู่เป่าพยักหน้า "ขอบคุณนะพี่จื่อซี"

พอดาวน์โหลดแอปเสร็จแล้วซู่เป่าก็คลิกเปิดเข้าไปดูปรากฎมีหน้าต่างวิดีโอเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นในหน้าแรก

ในหน้าต่างเป็นภาพเคลื่อนไหวผู้ชายกับผู้หญิง...

พื้นหลังของแอปล้วนเป็นภาพประเภทโชว์ไหล่ เผยร่องอก เผยต้นขา... หรือภาพที่ใส่เสื้อผ้าเหมือนไม่ได้ใส่

ซู่เป่า "!!!"

ซูเหอเวิ่น "!!!"

ซูจื่อซี "..."

และก็มีเสียงแปลก ๆ ด้วย

เสียงอืม ๆ อา ๆ

นายหญิงซูถือของหวานเปิดประตูเข้ามาพอดีและพูดกำลังว่า "ซู่เป่า เรียนเหนื่อยไหม คุณยายทำ..."

จากนั้นก็ได้ยินเสียงนั้น แวบเดียวก็หันไปเห็นภาพบนจอโทรศัพท์

สายตาของนายหญิงซูน่ากลัวมาก "ใครโหลดอะไรบ้า ๆ แบบนี้ให้ซู่เป่า"

ซูเหอเวิ่นชี้ไปที่ซูจื่อซีทันที "คุณยาย! พี่รองเป็นคนโหลด!"

ซูจื่อซี "..."

เถียงไม่ออก!

ซู่เป่าพะงาบปาก เธอกระแอมแล้วพูดว่า "คุณยาย หนูเป็นคนชื่อพี่จื่อซีโหลดให้เองค่ะ..."

อีก 5 นาทีต่อมา

ในห้องซู่เป่าเต็มไปด้วยบรรดาลุงทั้งหลาย

มู่กุยฝานถูกเบียดไปอยู่ข้างหลัง

ลุงทั้ง 8 คนไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไรดี นายหญิงซูไตร่ตรองดูอยู่หลายครั้งแต่ก็ยังไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเหมือนกัน

ซู่เป่าคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ และนั่งลงอย่างเชื่อฟังเหมือนเด็กน้อยที่ทำอะไรผิด

ซูอิ๋งเอ่อร์เตะซูเยว่เฟย ซูเยว่เฟยไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยผลักซูอีเฉินต่อ

ซูอีเฉินเม้มปาก ขมวดคิ้วแล้วก็ผลักซูอี้เซิน

ซูจิ่นม่อทนไม่ไหวแล้ว เขาพูดว่า "โธ่เอ๊ย ช่างเถอะ ผมจะถามเอง"

"เอ่อ ซู่เป่า ลุงหกรู้ว่าวัยอย่างพวกหนูเป็นวัยแรกรุ่นมักจะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องบางเรื่อง นี่เป็นเรื่องปกติมาก..."

"ถ้ามองจากมุมมองทางสรีรวิทยา นี่คือวิวัฒนาการตามธรรมชาติของมนุษย์ เอ่อ ที่จะตระหนักถึงความคิดบางอย่างขึ้นมาเองตามธรรมชาติ... เอ่อ!"

ซูจิ่นม่อถูกซูอี้เซินเตะเข้าทีหนึ่ง

ซูอี้เซินพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ๆ ว่า ซู่เป่าก็เคยเรียนวิชาจิตวิทยาและสุขศึกษาที่โรงเรียนใช่ไหม ลุงเล็กเชื่อว่าซู่เป่าเข้าใจเรื่องพวกนี้"

ซู่เป่า "..."

เหมือนว่าเธอก็คงไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นหรอกมั้ง...

นายหญิงซูที่หน้าตาใจดีหันหน้าไปหาซูจื่อซีกับซูเหอเวิ่นแล้วถลึงตาใส่ "พวกแกสองคนเป็นพี่ จะตามใจน้องทุกเรื่องโดยไม่มีหลักการแบบนี้ไม่ได้!"

"น้องยังเด็กไม่รู้ประสา น้องบอกให้โหลดอะไรให้ก็โหลดเหรอห๊ะ!"

ซูจื่อซีน้อยใจแทบตาย เขาเองไม่รู้ว่าเขาดาวน์โหลดอะไรไป

คำแนะนําที่หน้าปกของแอปนั้นก็ปกติดี แม้ว่าชื่อจะแปลก ๆ ไปหน่อย แต่เขาเป็นคนเล่นเกม เกมที่ชื่อประหลาด ๆ แต่จริง ๆ แล้วเนื้อหาข้างในปกติก็มีเยอะไป

เขาเลยประมาทไปหน่อย!

ซูเหอเวิ่นยีหัวด้วยความหงุดหงิด "โอ๊ย คุณย่า ทุกคนเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว เราไม่ได้แอบดูอะไรทั้งนั้นแหละ และก็ไม่สอนสิ่งที่ไม่ดีให้น้องด้วย!"

"น้องบอกว่ามีเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งเตือนเธอให้ดูแอปนี้ เราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ก็เพิ่งรู้นี่แหละ"

หานหานพูดแทรกขึ้นมาทันที "ซู่เป่า! ไอ้เวรไหนบอกให้เธอดูไอ้นี่ พรุ่งนี้ฉันจะไปกับต่อยมันกับเธอเอง!"

ซู่เป่านึกถึงสีหน้าของเพื่อนร่วมชั้นชายคนนั้นแล้วก็สงสัย "เขาไม่ได้ทำท่าทางเหมือนคนไม่ดีนะ... เหมือนเป็นการเตือนด้วยความหวังดีมากกว่า"

แต่เตือนด้วยความหวังดี ทำไมถึงเตือนเธอให้ดูแอปนี้ล่ะ

เธอก็ไม่เกี่ยวอะไรกับของแบบนี้เลยนี่นา

"ผมดูเอง" ในที่สุดมู่กุยฝานก็หยิบโทรศัพท์มาจากซูอีเฉิน

ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาเลื่อนไปบนหน้าจอ เลื่อนดูข้อมูลที่ไม่น่ารับชมเหล่านั้น...

ภายใต้สายตาที่แปลกใจของทุกคน มู่กุยฝานท่าทางสงบสีหน้าไม่เปลี่ยน

แต่ทันใดนั้นสีหน้าเขาก็เปลี่ยนไป