ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1574

การสอบเข้ามอปลายผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในวันนั้นเองแม่ของฮวาจวิ้นเหย้าเป็นคนมารับเขา และถามเขาไม่หยุดว่า “เป็นยังไงบ้าง? สอบเป็นยังไงบ้าง?”

ฮวาจวิ้นเหย้าหน้าซีด เขารู้ดีว่าเขาสอบได้ไม่ดีเพราะพอเขากังวลสมองก็จะโล่ง เขาเขียนตอบอย่างยากลำบาก ข้อสอบเรียงความในวิชาภาษาจีนเขาไม่ได้เขียนเลยด้วยซ้ำ

จวิ้นเหย้าเข้าใจลูกชายของตัวเองดี ขมวดคิ้วถามเขาว่า “สอบไม่ได้เหรอ?”

ใจของอวาจวิ้นเหย้าตื่นตระหนก เขาโกหกไปว่า “ไม่รู้ครับ ข้อสอบยากมาก…อีกทั้งตอนที่สอบผมรู้สึกปวดท้องด้วย ทรมานมาก”

แม่ของเขารีบพูดขึ้นว่า “ทำไมลูกไม่รีบบอก? วันสองวันมานี้กินอะไรลงไป ทำไมถึงปวดท้องได้?”

เธอพูดกับตัวเองและคิดย้อนไม่หยุด

เธอก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขากินนะ อาหารการกินของเขาปกติดีนิ!

“เธอแอบกินของที่เพื่อนให้ใช่ไหม? หรือว่าแอบกินอะไรข้างนอก?” แม่ของจวิ้นเหย้าถามต่อไม่หยุดว่า “ชาเย็นนั่นล่ะ เธอแอบกินมันอีกเหรอ?”

ฮวาจวิ้นเหย้าตอบว่า “ผมไม่ได้กิน!”

แม่ของเขาไม่ยอมแพ้ลากฮวาจวิ้นเหย้าไปข้างหน้า ”ไม่ได้ แม่ต้องไปถามครูประจำชั้นของเธอว่าก่อนสอบพวกเธอกินอะไร!”

“ทำไมถึงปวดท้อง? มื้อเช้าที่แม่เตรียมให้แม่ก็เห็นเธอกินจนหมด ถึงส่งเธอไปโรงเรียน…”

“วันนั้นก่อนที่ห้องของเธอจะไปสนามสอบ ครูประจำชั้นได้มาคุยกับพวกเธอใช่ไหม? เขาได้เอาอะไรให้พวกเธอกินรึเปล่า?”

ฮวาจวิ้นเหย้าต่อต้านเต็มที่ “ไม่มี! ไม่มีจริง ๆ!“

แต่ว่าแม่ของเขากลับไม่ฟัง

ยังคงลากเขาไปหาครูประจำขั้น พอมาถึงก็ถามว่า “จวิ้นเหย้าบอกว่าตอนสอบเขารู้สึกปวดท้อง ฉันไม่ได้มีเจตนาใส่ร้ายคุณครูนะคะ แต่ฉันอยากจะถามคุณครูว่าก่อนไปสนามสอบคุณครูได้รวมตัวเด็กมาพูดคุยกัน คุณครูได้เอาอะไรให้นักเรียนกินไหมคะ?”

“หรือว่าคุณครูได้พูดอะไรที่ทำให้เด็กๆรู้สึกกังวลไหมคะ”

ครูประจำชั้นที่กำลังคุยกับนักเรียนคนอื่นอยู่ด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข!

ทุกคนบอกว่าทำข้อสอบได้ ข้อสอบที่เคยเรียนก็มีออกสอบ อีกทั้งพวกเขาก็จำข้อสอบที่เคยสอบมาก่อนได้ด้วย!

ทุกคนต่างก็มั่นใจบอกว่าสอบได้ดีมาก

มีก็แต่แม่ของฮวาจวิ้นเหย้าที่มาจี้ถามว่าคุณครูให้นักเรียนกินอะไร ลูกของเธอรู้สึกปวดท้องตอนสอบ

ทุกคนทำหน้างง

ถึงแม้ว่าปกติแล้วครูประจำชั้นจะดุมาก

แต่พอสอบเสร็จแล้วรู้ว่าจะต้องจากเธอไป ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะช่วยเธอพูดว่า

“ไม่ได้กินอะไรนะ! พวกเรามาสนามสอบเลยไม่ได้กินอะไร”

“คุณครูก็ไม่ได้พูดอะไรนะ คุณครูพูดก็แต่ว่าให้พวกเราสู้ ๆขอใหพวกเราได้คะแนนสอบดี ๆ”

“ใช่ ๆ ! แล้วก็ข้อสอบปีนี้ง่ายมากไม่ได้ทำให้รู้สึกกังวลอะไรนะคะ”

แม่ของฮวาจวิ้นเหย้าขมวดคิ้ว

หมายความว่าอะไร

อะไรข้อสอบง่ายนะ?

ทั้ง ๆ ที่ลูกชายของเธอบอกแล้วว่าข้อสอบยากมาก!

เธอยังอยากที่จะพูดต่ออีกว่า ถ้าข้อสอบยากล่ะก็น่าจะยากสำหรับทุกคนไม่เพียงแต่เขา

ลูกชายของเธอสอบไม่ได้ คนอื่น ๆ ก็ไม่น่าดีไปกว่าเขาเท่าไหร่

เพราะว่าลูกชายของเธอปกติได้คะแนนค่อนข้างดี เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสอบไม่ได้ แต่คนอื่นสอบได้งั้นเหรอ?

เธอพูดว่า “เป็นไปได้ยังไง? จวิ้นเหย้าบอกว่าข้อสอบยากมากนิ…”

ครูประจำชั้นนิ่งอึ้งไป “เป็นแบบนั้นเหรอ?”

สีหน้าของฮวาจวิ้นเหย้าแดงก่ำจนแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

เขารู้อยู่แล้วว่าตัวเองสอบได้ไม่ดีก็รู้สึกแย่มากแล้ว

แม่ของเขากลับไม่ปลอบใจเขายังเลือกที่จะลากเขามาหาคุณครู