ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1655

ครอบครัวซูคิดว่าหานหานคงสอบได้คะแนนแย่ ทุกคนจึงรีบกลับบ้าน

ทุกคนพยายามปลอบนายหญิงซูว่า มองโลกในแง่ดีหน่อย ยังไงหานหานก็เรียนไม่ค่อยเก่งอยู่แล้ว อย่าคาดหวังสูงเกินไปเลย…

นายหญิงซูบอกว่า “ใครบอกว่าหานหานสอบได้ไม่ดี? ฉันไม่เคยพูดแบบนั้นนะ!”

ทุกคน "..."

นายหญิงซูได้ใจ “หานหานเก่งมาก! สอบได้ที่หนึ่ง!”

ซูอีเฉิน พระอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกหรือยังไง?

ซูจื่อหลิน แม่คงสับสนเพราะโมโหหรือเปล่า?

ซูอิงเอ่อร์ เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้! (มีมโจโฉ)

ซูจิ่นม่อ ต้องมีการพิมพ์ชื่อนักเรียนผิดแน่ๆ หรือไม่ก็มีคนชื่อเหมือนกัน

ซูอี้เซิน ว้าว...น่าตกใจ นี่มันเป็นบั๊กของหน้าเว็บหรือว่าคุณครูกรอกตัวเลขผิดกันแน่...

จนกระทั่งทุกคนได้เห็นคะแนนของจริงและตรวจสอบแล้วว่ามันถูกต้อง

ทุกคน !!

ซูอีเฉิน “เก่งมาก…”

ซูจื่อหลิน “เยี่ยมมาก…”

ซูอิ๋งเอ๋อร์ "โอ้โห คุณทวดเอ้ย หานหานถึงกับก้าวหน้าขึ้นมาได้!"

ซูจิ่นม่อ “เจ๋งมากเลย ยัยหานหัวโต! ดูไม่ออกเลยว่าจะเก่งขนาดนี้!”

ซูอี้เซิน “อาเล็กต้องขอโทษจริงๆ นะ…”

…

สิทธิพิเศษที่ซู่เป่าได้รับตอนเป็นที่หนึ่งในการสอบเข้ามัธยม หานหานก็ได้รับทั้งหมดเช่นกัน

ครอบครัวซูจัดงานเลี้ยงฉลองอย่างสนุกสนาน!

**

บางครอบครัวมีความสุข บางครอบครัวทุกข์

ครอบครัวของเสี่ยวเหม่ยเต็มไปด้วยความหม่นหมอง

ทางฝั่งตระกูลซูฉลองให้กับหานหานอย่างมีความสุข แต่ฝั่งครอบครัวเสี่ยวเหม่ยกลับเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง

โอวหยางตงหมิงนั่งอยู่บนโซฟา ไหล่สั่นสะอื้น ร้องไห้ฟูมฟาย

ช่วงนี้ทั้งสองคนทะเลาะกันทุกวัน

โอวหยางตงหมิงบ่นว่า อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยเอาแต่ทำงานกลับบ้านมาแล้วก็ไม่ทำอะไรเลย เขายังท้องอยู่ด้วย แต่เธอกลับเอาแต่เล่นโทรศัพท์

อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยเริ่มรู้สึกว่าโอวหยางตงหมิงขี้บ่นจริงๆ ก็แค่ท้องเอง? ก่อนหน้านี้เธอก็ผ่านมาแล้ว เขาก็ไม่เห็นมาช่วยเธอเลยนี่?

วันนี้ทะเลาะกันหนักจนเรื่องบานปลาย โอวหยางตงหมิงถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้น

อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยมองสามีของตัวเองด้วยท่าทางหมดคำจะพูด

แม้ว่าเขาจะอยู่ในร่างของผู้หญิง แต่เธอก็รู้ดีว่าเขาเป็นผู้ชายเต็มตัว!

“เป็นผู้ชายแล้วมาร้องไห้ทำไม…ฉันก็ขอโทษแล้วไม่ใช่เหรอ?” เธอเอ่ย

โอวหยางตงหมิงร้องไห้ “ไม่เกี่ยวกับเธอ! ไม่ต้องยุ่ง! ฮือๆๆ!”

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขารู้สึกว่าตัวเองควบคุมอารมณ์ไม่อยู่!

ร้องไห้อย่างไม่รู้สาเหตุ อารมณ์ของเขาถูกกระทบได้ง่าย

“ผู้ชายบ้า...” เขาสบถออกมาโดยไม่ตั้งใจ แล้วเขาก็หยุดร้องชั่วครู่ ก่อนจะร้องไห้ต่อ “ผู้หญิงบ้า!”

อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยหัวเราะออกมา

โอวหยางตงหมิงก็รู้สึกอายเช่นกัน เขาหันหน้าไปทางอื่นแล้วส่งเสียงฮึดฮัด

อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยเดินไปนั่งข้างๆ เขา เธอใช้ความได้เปรียบทางส่วนสูงในตอนนี้กอดโอวหยางตงหมิงไว้แน่น

“โอเคๆ ไม่ต้องร้องไห้นะ คุณท้องอยู่ ไม่ควรโมโห ”

โอวหยางตงหมิงทำเสียงเชอะ แล้วพลิกตัวหนีไม่อยากให้เธอกอด

อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยใช้ความแข็งแกร่งจับโอวหยางตงหมิงไว้กับโซฟา

“ฉันขอโทษแล้วนะ นะๆ? คนดี！ อย่าโกรธเลยนะ”

โอวหยางตงหมิงถึงกับอึ้ง

นี่เขาคงท้องจนบ้าจริงๆ แล้วล่ะมั้ง?

“และใครพูดว่าจะไม่เป็นอันตรายล่ะ ถ้ามีการตกเลือดมากล่ะ? ถ้าเกิดคลอดยากจนเสียชีวิตทั้งแม่และลูกล่ะ? ถ้าเกิด...”

เขาพูดไม่หยุด

ไม่ไหวแล้ว! เขาพยายามทำใจให้สงบและนึกถึงวิธีการที่ภรรยาเคยใช้เมื่อตอนที่เธอคลอดลูก

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขานึกถึงกลับกลายเป็น...

ตอนที่ภรรยาของเขาน้ำคร่ำแตก เขารู้สึกตื่นเต้นและประหม่ามาก ขณะพาเธอไปโรงพยาบาล...

ผลปรากฏว่า พวกเขาต้องนอนรออยู่ในโรงพยาบาลถึงสองวันถึงจะคลอด

ในตอนแรก ภรรยาของเขากังวลและกลัวมาก เขาก็ยังมีความอดทนในการปลอบโยนเธออยู่

แต่พอวันที่สามแล้วยังไม่คลอด เขาก็เริ่มหงุดหงิดแล้วพูดว่า มีผู้หญิงคนไหนไม่คลอดลูกบ้างล่ะ คงไม่ตายเพราะคลอดลูกหรอก...”

โอวหยางตงหมิงนึกถึงคำพูดแย่ๆ ของตัวเองในอดีต ตอนนี้เขาเข้าใจความรู้สึกของภรรยาแล้ว

อวิ๋นเมิ่งเจี๋ยพูดว่า “อย่ากังวลไปเลย ดูจากสถานการณ์แล้ว อาจจะต้องรออีกสองวัน…”

ไม่คาดคิดว่าในตอนบ่ายวันนั้น โอวหยางตงหมิงก็เริ่มปวดท้อง

เขาคิดว่าการคลอดลูกนั้น เจ็บปวดแค่ในช่วงเวลาคลอดเท่านั้น แต่ไม่เคยคิดว่าก่อนจะคลอดลูกยังต้องดูว่าปากมดลูกเปิดกี่นิ้วด้วย

ทุกครั้งที่เปิดปากมดลูกหนึ่งนิ้ว ความเจ็บปวดของเขาก็จะถี่ขึ้น จนเขาร้องโอดโอยอย่างสุดทน

เขาเพิ่งรู้ว่าการคลอดลูกไม่ใช่เรื่องง่ายเลย!

จนถึงตอนเย็นปากมดลูกก็เปิดได้เพียงสิบสองนิ้ว ขณะนั้นเขาอยู่ในห้องคลอดแล้ว

ทั้งโรงพยาบาลได้ยินเสียงเขาร้องลั่น

“อ๊ากอ๊าก อ๊าก อ๊ากเชี่ยยยย!!”

“ฉันไม่คลอดแล้ว ไม่คลอดแล้ว”

“อ๊ากกก”

โอวหยางตงหมิงเจ็บปวดจนเกือบคลั่ง หัวเตียงเหล็กแทบจะถูกเขาบิดจนงอหมดแล้ว

ผู้หญิงหลอกลวง! หลอกกันชัดๆ!

หลอกเขาว่าการคลอดลูกก็เหมือนกับการถ่ายอุจจาระ ใครที่ไหนกันที่การถ่ายอุจจาระมันจะถึงขั้นเสี่ยงชีวิต!