ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1654

นายหญิงซูถึงกับเบิกตากว้าง เพราะสงสัยว่าตัวเองมองผิดไป!

จากคะแนนเต็ม 750 คะแนน หานหานสอบได้ถึง 740 คะแนน?!

นี่คือคะแนนที่เธอทำได้จริง ๆ ใช่ไหม?!

นายหญิงซูไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เธอพูดโดยไม่รู้ตัวว่า “เธอล็อกอินเข้าระบบอะไรเนี่ย มันคงจะมีบั๊กหรือเปล่า? คงมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ?”

หานหานพูดอย่างเบื่อหน่าย “คุณย่าอ่า!”

นายหญิงซู “เดี๋ยวๆๆ! รอให้คุณย่าตรวจดูดีๆ ก่อน!”

เธอจ้องที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ลูบไล้หน้าจอไปมาเพื่อเช็คที่อยู่ของเว็บไซต์...

“ไม่ผิดหรอก มันคือเว็บนี้แหละ…”

“ซูเมิ่งหาน… 740 คะแนน…”

หานหานยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “เห็นไหมล่ะ! ใช่ไหมล่ะ!”

นายหญิงซูเริ่มไม่มั่นใจ “หนูชื่อซูเมิ่งหานจริงๆ ใช่ไหม?”

รอยยิ้มของหานหานชะงักลง เธอจ้องมองคุณหญิงซูแล้วพูดว่า "เชอะ! หนูไม่คุยกับย่าแล้วนะ หนูจะไปหาซู่เป่า!

เธอพุ่งตัวไปยังห้องของซู่เป่าอย่างรวดเร็ว ราวกับสายลมพัดผ่าน

คุณหญิงซูอุทานอย่างแปลกใจว่า "นี่มันเรื่องมหัศจรรย์! ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรือยังไง! หานหานถึงกับสอบได้ที่หนึ่ง!"

“ป้าอู๋! ป้าอู๋!”

นายหญิงซูวิ่งลงไปข้างล่างด้วยความตื่นเต้น และบอกให้ป้าอู๋เริ่มเตรียมทำอาหารเลี้ยงฉลองได้เลย

“ทำให้อร่อยที่สุดเลยนะ!”

“ทำปลาต้มผักกาดดองหมาล่า หานหานชอบกินเมนูนี้”

“แล้วก็ทำซุปพิเศษสำหรับคนที่สอบได้ที่หนึ่งด้วย…”

นายหญิงซูหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เตรียมพร้อมที่จะส่งข่าวดีนี้ไปในกรุ๊ปแชทครอบครัว

แต่พอคิดอีกที เธอก็ส่งข้อความไปว่า 【คะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยของหานหานออกมาแล้ว พวกเธอทุกคนรีบกลับบ้านกันเถอะ! โดยเฉพาะจื่อหลิน นายเกษียณแล้วไม่ใช่เหรอ? ไปอยู่ที่ไหนอีกล่ะเนี่ย?!】

เมื่อสมาชิกครอบครัวในกรุ๊ปแชทเห็นข้อความนั้น ต่างก็ถอนหายใจกันไปตามๆ กัน

ซูอีเฉิน 【คะแนนสอบไม่ใช่สิ่งเดียวที่วัดคุณค่าของชีวิต ไม่ต้องเข้มงวดกับเด็กมากเกินไป】

ซูอิ๋งเอ่อร์ 【ใช่ๆ ตอนฉันสอบไม่เห็นได้คะแนนดีเลย แต่ตอนนี้ก็ยังใช้ชีวิตได้อย่างสบายดีนะ】

ซูเยว่เฟย 【ถ้าสอบไม่ได้ก็คือสอบไม่ได้ พวกเราก็จะช่วยหามหาวิทยาลัยดีๆ ให้หนูเอง หรือไม่ก็ให้รอซิ่วใหม่ปีหน้าก็ได้】

ซูอี้เซิน 【หานหานก็เรียนดีนะ แต่อาจจะไม่ถึงมาตรฐานของแม่】

ซูจิ่นม่อ 【แม่ อย่าคาดหวังสูงขนาดนั้นเลยนะ ถ้าไม่ไหวก็ให้มาทำงานวิจัยกับผม...มาช่วยขันสกรูเครื่องจักรกลก็ได้】

หานหาน【……？】

นายหญิงซูไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ แต่ข้อความที่ส่งออกไปให้ความรู้สึกเหมือนเธอกำลังทำหน้าตึงอยู่

【สรุปก็คือ พวกเธอรีบกลับมากันให้หมด!】

ซูจื่อหลินยังอยู่ที่สถาบันวิจัย เขาถูกเรียกตัวกลับมาทำงานชั่วคราวเพื่อสอนนักศึกษาปริญญาเอกเกี่ยวกับทฤษฎีเชิงปฏิบัติ

พอเห็นข้อความ เขาถึงกับถอนหายใจ

สอบได้ไม่ดีเหรอ?

แม่คงกำลังจะเรียกตัวมาสอบสวน

ในช่วงไม่กี่เดือนก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย หานหานก็พยายามอย่างจริงจังแล้ว พยายามเต็มที่ก็พอ บางทีเธออาจจะไม่เหมาะกับการเรียนหนังสือก็ได้!

“ผมต้องกลับไปแล้วนะครับ” ซูจื่อหลินเอ่ย