ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1715

ราชวงศ์ต้ารั่วหวัง

หญิงสาวหลายคนกำลังนั่งอยู่ในโรงน้ำชา คอยยืดคอมองออกไปด้านนอก

"มาแล้ว มาแล้ว! ใต้เท้าจี้มาถึงแล้ว!"

จู่ๆ ที่ประตูทางเข้าก็เกิดความวุ่นวายขึ้น หญิงสาวคนหนึ่งตบหน้าหญิงสาวอีกคนจนล้มกลิ้งไปอยู่กลางถนน

รถม้าของจี้ฉางจึงหยุดลง

"เกิดอะไรขึ้น?"

เสียงอ่อนโยนดังขึ้นจากภายในรถม้า ไพเราะจับใจ

มือเรียวยาวที่มีข้อต่อชัดเจนยกผ้าม่านรถม้าขึ้น ดวงตาเรียวยาวที่เย็นชาเหลือบมองออกไปข้างนอกอย่างเฉยเมย

"ใต้เท้าจี้ เป็นคุณหนูสองคนจากจวนถง ไม่รู้ว่าไปทะเลาะกันได้ยังไง"

ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น หญิงสาวที่กลิ้งอยู่กลางถนนก็เงยหน้าขึ้น น้ำตาเอ่อท้นในดวงตา ราวกับจะหลั่งออกมาแต่ยังยั้งไว้ได้ เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและยังก้มกราบต่อหน้ารถม้าอย่างแข็งแกร่ง

"ข้าเป็นคุณหนูใหญ่จากจวนถง ข้าชื่ออี้เซวียน...ขอโทษที่รบกวนใต้เท้าจี้ ข้า..."

จี้ฉางปล่อยผ้าม่านลง และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พวกเจ้าจงลากนางออกไปด้านข้าง"

ถงอี้เซวียนยังพูดไม่ทันจบก็ถูกองครักษ์ผู้โหดเหี้ยมลากออกไป เสียงกรีดร้องของเธอดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น

ชื่อเสียงของใต้เท้าไท่จ่ายคนใหม่ที่เย็นชาต่อหญิงสาว ไร้ความปรานีต่อสาวงามแพร่สะพัดออกไปในทันที

"คุณหนู ไปกันเถอะ..." สาวใช้คนหนึ่งกระซิบเบาๆ "ถ้ากลับไปช้ากว่านี้ อาจจะโดนฮูหยินสั่งลงโทษให้คุกเข่าอีกนะเจ้าคะ"

จูอวี่ได้สติและพยักหน้า "อืม ไปกันเถอะ!"

สาวใช้เอ่ย "คุณหนู ใต้เท้าจี้ช่างน่ากลัวนัก! คุณหนูจวนถงถูกทำร้ายต่อหน้าผู้คน เขากลับทำเป็นไม่เห็น..."

"ใครๆ ก็ว่ากันว่าเขาคือขุนนางที่ยากจะหาได้ในยุคนี้ แต่ข้าน้อยกลับเห็นว่าเขาเป็นแค่..."

"หุบปาก!" จูอวี่ขมวดคิ้วดุ

สาวใช้เงียบทันทีด้วยความหวาดกลัว

จูอวี่กล่าวว่า "เจ้าไม่สังเกตหรือว่าคุณหนูทั้งสองคนจากจวนถงกำลังแสดงละครอยู่?"

ทั้งสองร่วมมือกัน บุตรสาวของอนุภรรยาแสร้งทำตัวหยิ่งผยอง และตบคุณหนูใหญ่จนล้มกลิ้งไป

แต่ในเมืองปักกิ่งนี้ มีบุตรสาวของอนุภรรยาคนไหนที่จะกล้าตบหน้าคุณหนูใหญ่กลางถนนได้ จวนถงให้ความสำคัญกับลำดับชั้นมาก เรื่องแบบนี้เป็นไปไม่ได้เลย

สาวใช้ตกใจ "อ้า คุณหนูหมายความว่า..."

จูอวี่เอ่ยเรียบๆ ว่า "คุณหนูใหญ่จากจวนถงจงใจบีบบังคับให้บุตรสาวของอนุภรรยาตบหน้าเธอต่อหน้าผู้คน บุตรสาวของอนุภรรยาก็ไม่ได้กล้าออกแรงจริง แต่เธอกลับกลิ้งไปที่ใต้รถม้าของใต้เท้าจี้ เจ้าคิดว่าเพราะอะไร?"

สาวใช้ตกตะลึงจนไม่กล้าพูดอะไรอีก

จูอวี่เดินไปได้ไกลแล้ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง

ในช่วงที่เขายกผ้าม่านขึ้น เธอได้เห็นดวงตาเย็นชาคู่นั้นของเขา

หัวใจของเธอเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว

**

จี้ฉางเพิ่งกลับถึงบ้าน ก็เห็นเงาร่างเล็กๆ วิ่งพุ่งออกมา

"พี่!" หรูหรูสวมชุดจิ่นเฉิงสีชมพู เธอเดินสะดุดกระโปรงจนล้มลง เธอร้องโอ้ย

จี้ฉางก้าวไปข้างหน้าและรับเธอไว้ในอ้อมแขน

"ทำไมวิ่งเร็วขนาดนั้น ไม่กลัวหกล้มเจ็บหรือ?" เขาพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ และบีบจมูกหรูหรูอย่างเอ็นดู

หรูหรูกอดคอเขา ดวงตาของเธอเป็นประกาย "พี่! ท่านแม่บอกว่าพี่จะหมั้นกับพี่สาวหลัวอี!"

จี้ฉางหยุดชะงักแล้วถามว่า "ท่านแม่บอกเจ้าหรือ?"

หรูหรูเบะปาก "ทุกคนก็พูดแบบนี้กันหมด..."

"ข้าไม่ชอบพี่สาวหลัวอีเลย...พี่ พี่สาวหลัวอีใจร้าย"

จี้ฉางยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วเอ่ยด้วยความเอ็นดู "ได้ ถ้าหรูหรูไม่ชอบ พี่ก็จะไม่แต่ง"