ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1725

“ผีเบื้องล่าง เจ้าชื่ออะไร มาจากไหน และตายได้อย่างไร”

จี้ฉางยังคงสอบปากคำตามลำดับของพญายม ซักถามคำถามต่อผีฆ่าผลาญ

ผีฆ่าผลาญรู้สึกไม่ยอมใจต่อผู้พิพากษาคนนี้เป็นอย่างมาก ผิวดูละเอียดอ่อนแบบนี้ ความสามารถต้องไม่เท่าท่านพญายมแน่ๆ

ในฐานะที่เขาเป็นผีฆ่าผลาญ สิ่งที่เขายอมรับไม่ได้มากที่สุดคือการก้มหัวต่อผู้ที่อ่อนแอกว่าตนเอง

“เหอะ” เขาหันหน้า ดูออกอย่างชัดเจนว่าไม่ยอมแต่ไม่พูด

จี้ฉางเงยหน้ามองทีหนึ่ง พญายมยังคงจับพู่กันเขียนผลตัดสินต่อ ไม่มีท่าทีจะช่วยเขาแม้แต่นิด

ผีฆ่าผลาญเห็นก็หัวเราะเยาะ “ไง ท่านผู้พิพากษาหน้าติ๋ม ไม่ไหวเลยนะ แน่จริงก็มาสังหารข้าสิ”

เขาหัวเราะฮ่าๆ ทีหนึ่ง สายตาทั้งดุร้ายและกระหายเลือด

เขาเคยฆ่าคนและเคยฆ่าผี

แต่เขาไม่เคยฆ่าผู้พิพากษามาก่อนเลย

ในใจผีฆ่าผลาญปะทุความตื่นเต้น เขาจ้องมองไปที่จี้ฉาง ราวกับจดจ้องเหยื่อ

จี้ฉาง “......”

เขาเองก็เกลียดที่คนอื่นมองเขาด้วยสายตาแบบนั้น นักล่าและเหยื่องั้นเหรอ

ตอนนั้น ‘ผู้มีพระคุณ’ และ ‘เพื่อนรัก’ ของเขาก็มองเขาแบบนี้งั้นเรอะ

ทันใดนั้น จี้ฉางขยับร่าง

นัยน์ตาเขาเต็มไปด้วยไอเหี้ยม เพียงพริบตาเดียวก็มาถึงหน้าผีฆ่าผลาญ ขาข้างหนึ่งของเขาเหยียบคอวิญญาณครึ่งส่วนของมัน ส่วนมืออีกข้างบีบคอวิญญาณอีกครึ่งส่วนของมัน

“ข้ากล้าฆ่าเจ้า เจ้าแบกรับไหวไหม” น้ำเสียงของเขาแฝงไอสังหาร และไม่พูดจาสุภาพอีกต่อไป

ความคิดแรกของผีฆ่าผลาญคือฆ่ามัน แต่กลับพบว่าตนเองนั้นสลัดไม่หลุด

บนร่างของผู้พิพากษาหน้าติ๋มเต็มไปด้วยไอเหี้ยม ข่มเขาไว้อย่างสิ้นเชิง

เขารีบมองไปทางพญายม แต่กลับพบว่าเธอยังคงถือพู่กันเขียนอะไรบางอย่าง ไม่มีท่าทีจะแทรกแซงแม้แต่นิด

“ปล่อย...นะ” ผีฆ่าผลาญกัดฟัน

จี้ฉางไม่รู้ทำไมบัดนี้ในใจของเขาเต็มไปด้วยความหงุดหงิดและไอชั่วร้าย

บางทีอาจเป็นเพราะเขาแสดงความโง่ ถามคำถามแบบนั้นออกมากับพญายม ทำเขายากจะปล่อยวาง

อาจเป็นเพราะเขามองดูเรื่องน่าเศร้าระหว่างหลี่ต้าหนิวและคุณหนูคนนั้นมาถึงครึ่งปี

หรืออาจเป็นเพราะเขาเกลียดชังการฆ่าฟันจากก้นบึ้งจิตใจ เพราะเขาเองก็เคยฆ่าฟันมาก่อน

ทุกอย่างทำเขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

จี้ฉางยกมือฉีก ฉีกจนผีฆ่าผลาญเป็นเส้นทาโร่อย่างโหดเหี้ยม

ผีฆ่าผลาญ “......”

เดิมทีคิดว่าผู้พิพากษาหน้าติ๋มนี่จะรังแกง่าย แต่ไม่คิดว่าผู้พิพากษาที่ดูอ่อนแอ จะลงมือหนักขนาดนี้

ผีฆ่าผลาญถูกข่มโดยสิ้นเชิง

“ชื่ออะไร เป็นคนที่ไหน ตายยังไง” จี้ฉางเหยียบเขาไว้ มองเขาจากที่สูง และเสียงราวกับมีเกล็ดน้ำแข็ง

“บ้านที่มีลูกสาวหลายบ้าน ก็มีลูกชายเช่นกัน หากข้าขอแต่งแล้วไม่ตกลง ได้ งั้นข้าก็จะกระทืบลูกชายพวกมันให้เป็นพิการ”

พูดถึงตรงนี้ผีฆ่าผลาญก็หัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา ได้ใจในความเกเรของตนเป็นอย่างมาก

“บางบ้านจนแต่มีศักดิ์ศรี ยืนยันที่จะประจันกับข้า หากใช้ลูกชายข่มขู่ไม่ได้ผล ก็กระทีบทีละคนเลยสิ”

“ที่มีคนแก่ ข้าก็หักกระดูกของพวกมัน ให้หัวหน้าครอบครัวได้ยินเสียงคร่ำครวญของพ่อแม่ตนเอง”

“ส่วนที่ลูก ข้าก็ไปหยอกล้อลูกพวกมัน ให้พวกมันฟังเสียงร้องไห้ของลูก”

ผีฆ่าผลาญเล่าอย่างมีอรรถรส เรื่องที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้ ในสายตาของมันกลับเป็นเรื่องที่แสดงถึงอำนาจและกำลังของมัน

ด้วยวิธีพวกนี้ เขาได้แต่งผู้หญิงกลับบ้านอย่างน้อยๆ เป็นจำนวนสามสี่สิบคน

ส่วนที่ตายเพราะทนการทรมานไม่ไหว ก็มีสิบถึงยี่สิบคน

ผู้หญิงที่เหลืออยู่นั้นเป็นของเล่นที่ให้เขาระบายความกระหายเลือด เขาอยากกระทืบตอนไหนก็กระทืบเลย

ในที่สุด ภายใต้ความกลัวตายและความสิ้นหวังระยะยาว ผู้หญิงที่เก็บกดเหล่านั้นก็ประทุ

“ยัยผู้หญิงสมควรตายพวกนั้น...” นัยน์ตาผีฆ่าผลาญเต็มไปด้วยไอชั่วร้าย “ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าพวกมันจะกล้าขนาดนี้”

“วันหนึ่ง พวกมันกลับรวมหัวกันขึ้นมา และวางแผนปั่นหัวข้า”

ในกับข้าวและเหล้าชาของผีฆ่าผลาญต่างถูกวางยาสลบ

นิสัยของเขาฉุนเฉียว เขารู้ตัวเร็ว แต่เขาก็กินเข้าไปนานแล้ว

เขาพยายามประคองสติเพื่อจะฆ่ายัยผู้หญิงเลวพวกนี้