ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 176

ว่านเทาตกใจเป็นอย่างมาก “นายท่าน แล้วภารกิจของพวกเราวันนี้คือ?”

มู่กุยฝานเอ่ย “พวกเราต้องหลอกล่อคนคนนึงออกมา คนคนนี้เคยเจอซู่เป่า พวกเราคงจะออกไปให้เจ้านั่นเห็นไม่ได้ ดังนั้นนายเลยมีหน้าที่ล่อเสือออกจากถ้ำ”

“ฉันจำได้ว่านายว่ายน้ำแข็งพอตัว ใช่ไหม? แล้วก็เคยฝึกฝนทำการรบในน้ำมาก่อนด้วย”

ว่านเทาพยักหน้า เรื่องพวกนี้เขาไม่มีปัญหาเลย

เพียงแต่ว่า……

“คนคนนั้นเคยเจอผมไหมครับ?” เขาเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง

ในใจก็คิดไปว่าจะเป็นศัตรูคนไหน?? หรืออาจจะเป็นนักโทษแหกคุก?

ถึงทำให้นายท่านให้ความสำคัญเช่นนี้!

แต่ก็ได้เห็นว่ามู่กุยฝานชะงักงันไป ก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า “ไม่เคยเจอ”

ว่านเทา “…….”

แล้วจะให้เขาใส่ชุดนี้เพื่ออะไร!!

มู่กุยฝานเหมือนจะมองออกว่าเขาคิดอะไร เลยเอ่ยออกมามั่วๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ “ที่ให้นายใส่ชุดนี้ก็เพื่อนายนะ ป้องกันวิญญาณได้”

ว่านเทา “…….”

ขอบคุณแล้วกัน

เรือแล่นผ่านออกมาด้านหน้าของแม่น้ำ ก่อนที่จะค่อยแล่นต่อไปเรื่อยๆ อย่างเชื่องช้า

“แล้วตอนนี้จะให้ผมทำอะไรครับ?” ว่านเทายกมือขึ้นมาปิดหน้าก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้น

มู่กุยฝายเอนกายพิงโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ มือทั้งสองประสานเข้าหากัน ยกขาขึ้นมาไขว้ห้าง

“เห็นหน้าต่างนั้นไหม?” เขาเอ่ย “เปิดออก แล้วยื่นหัวของนายออกไป”

เรือลำนี้ออกแบบมาเพื่อการแล่นชมบรรยากาศของแม่น้ำ ด้านบนชั้นสองเป็นดาดฟ้า มีบริเวณหนึ่งที่เป็นโซนโซฟาให้นั่ง ตรงท้องเรือมีบาร์เบียร์ให้บริการ และตรงจุดที่มีหน้าต่างนั้น มีหน้าต่างกระจกเรียงแถวกันหลายบาน สามารถเปิดออกได้

ว่านเทาเปิดหน้าต่าง แล้วยื่นหัวออกไป

ซู่เป่าถอดรองเท้าแล้วปีนขึ้นไปบนโซฟา แล้วเลียนแบบท่าทางของมู่กุยฝาน เอนกายพิงโซฟาแล้วยกขาไขว้ห้าง ก่อนที่จะเอ่ยออกมา “จากนั้นก็ต้องยื่นมือออกไป เอามือจุ่มน้ำเล่นด้วยนะ~”

ว่านเทา “?!”

ให้ใส่ชุดผู้หญิง ยื่นหัวออกไป แล้วยังต้องเล่นน้ำอีกด้วย

ทำไมเขารู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ กันนะ?

ช่วยไม่ได้ ผู้รับผิดชอบ ‘ภารกิจลับ’ อย่างว่านเทาก็ทำได้แค่ทำตาม

ทว่าหน้าต่างกระจกนี้มันอยู่ห่างกับน้ำพอสมควร เขาจึงต้องยื่นตัวออกไป แล้วพยายามเอื้อมมือลงไปด้านล่าง มือถึงจะแตะถึงน้ำ

ยังดีว่าเขาตัวสูง มือพอจะยาวอยู่บ้าง

ซู่เป่าถือโทรศัพท์เอาไว้ ก่อนจะถ่ายภาพว่านเทาแชะๆ จากนั้นก็เอ่ยออกมา “พี่สาวคะ พี่พูดสิว่า นายท่านมาเล่นกัน~”

ในทีวีเขาก็พูดอย่างนี้กันทั้งนั้น

ซูอีเฉินมุมปากกระตุก

มู่กุยฝานเหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่ได้หัวเราะออกมา “อย่าไปพูดอะไรมั่วๆ”

ตอนนั้นทุกคนก็ดื่มกาแฟดื่มชากันอย่างมีความสุข ส่วนว่านเทานั้นโดนบังคับให้ทำงานอยู่คนเดียว ลมยามค่ำคืนพัดจนผมยาวของเขาปลิวสยาย มือของเขาวางอยู่เหนือคลื่น แล้วเล่นน้ำไปมา

ทำให้เกิดภาพสาวสวยเล่นน้ำยามค่ำคืน

ตอนนี้เอง ว่านเทารู้สึกเหมือนมือโดนสัมผัสอะไรสักอย่าง

เขาขมวดคิ้วมุ่น สาหร่าย?

แต่ว่าเล็กมากนะ แล้วก็ลื่นๆ ด้วย สัมผัสที่จับได้เหมือนกับผมมากกว่า……

วินาทีต่อมา เขารู้สึกเหมือนมีคนกระชากข้อมือของเขาอย่างแรง!

ว่านเทา “!!!”

ปลาติดเบ็ดแล้ว!?

พ่อหนุ่มคนดี ฮีโร่คนไหนกัน วิทยายุทธบนน้ำไม่เลวเลย!

ไม่พูดถึงเรื่องที่สามารถดำน้ำได้นานขนาดนี้นะ ยังมีแรงมากระชากเขาได้ขนาดนี้อีก!

ว่านเทายิ้มเย็น เขายกมือเตรียมที่จะดึงคนคนนั้นออกมา

เขาได้ยินเสียงกระซิบจากมู่กุยฝานเอ่ยขึ้นมา “มาแล้ว! ว่านเทา ตั้งสติไว้!”

ว่านเทากำลังจะพูดว่าคนที่ผ่านศึกมามากมายอย่างเขาแล้ว เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง

จากนั้นวินาทีต่อมา เขาก็ได้เห็นมือขาวซีดที่ยื่นขึ้นมาเหนือน้ำ แล้วดึงมืออีกข้างของเขาอย่างแรง

ว่านเทาตกลงไปในน้ำดังตู้ม!

ว่านเทาที่สวมชุดสีแดงนั้น ก่อนที่จะตกลงน้ำก็ได้ยินเสียงร้องแหลมๆ ออกมา “ช่วยด้วย…..มีคนตกน้ำ……”

เขากวาดสายตามองไปทั่ว คนที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างเขา ต่อให้จะอยู่ใต้น้ำก็สามารถลืมตาขึ้นได้

ว่านเทายกมือขึ้นจับมือของอีกสองคนนั้น อยากจะรู้เหมือยกันว่าเป็นเทพมาจากฝั่งไหน

สุดท้ายเมื่อหันไปมอง ก็เห็นใบหน้าที่ขาวซีดอยู่ตรงหน้าของเขา ตาเหลือกไปมา!

ด้านข้างของเขาเป็นเด็กผู้หญิงที่ยังสาวอยู่ มองมาทางเขานิ่ง

ว่านเทา “!!!”

แม่เจ้า! ที่มือของอีกฝ่ายมีสาหร่ายอยู่มากมาย!

จิตใจของว่านเทานั้นไม่ได้นิ่งสงบเหมือนมู่กุยฝาน เขาตกใจจนน้ำเข้าไปในจมูก วินาทีถัดมาเขาก็โดนสอง ‘คน’ นั้นลากลงไปในน้ำ

ตอนนั้นเอง สร้อยตรงคอของเขาก็เรืองแสงออกมา เสียงเย็นๆ ของมู่กุยฝานดังขึ้น

“ว่านเทา จับไว้ อย่าให้หนีไปได้!”

จากนั้น ขาของเขาก็โดนคนจับไว้อีก

ว่านเทารีบจับข้อมือของสองคนนั้นไว้ทันที ก่อนที่จะได้ยินเสียงซ่าขึ้นมา——

ศพทั้งสองนั้นโดนดึงขึ้นมาเหนือน้ำ แล้วโดนโยนลงบนเรือดังตุบ!

ว่านเทายังไม่ทันได้รู้ตัว รู้สึกเจ็บบริเวณคอแล้วหมดสติไปทันที

ซู่เปาหยิบยันต์เหลืองขึ้นมา ก่อนที่จะเอ่ยอออกมาเสียงดัง “ฮ่า!”

กระบี่ไม้ท้อที่เสียบยันต์สีเหลืองพุ่งออกไป กอ่นที่จะตรึงศพทั้งสองศพที่กำลังวิ่งหนีไว้บนพื้นเรือ

ซูอิ๋งเอ่อร์มองภาพที่เกิดขึ้นอย่างตะลึงงัน

ก่อนที่จะมาคิดว่าเป็น “ผี” แน่นอนว่า พวกเขามองไม่เห็นผีอย่างแน่นอน คงจะเห็นได้เพียงตอนที่ซู่เป่าจับผี

แต่ตอนนี้ทั้งสองตัวนั้นไม่ใช่ผี แต่เป็นศพ

ซู่เป่าจำสิ่งที่อาจารย์บอกครั้งก่อนได้ว่า ตอนนี้เธอยังมีพลังไม่มากพอ ไม่สามารถรับวิญญาณของผีมาเก็บได้

แต่ว่า……ถ้าไม่เก็บผีทะเลสองตัวนี้ไป ยันต์สีเหลืองของเธอก็คงจะผนึกมันได้ไม่นาน คงจะใช้ยันต์สะกดแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอก ยันต์ที่เธอมีเองก็ไม่พอรออาจารย์กลับมาเสียด้วย

อยู่ๆ ซู่เป่าก็นึกถึงคำที่อาจารย์เคยบอกมาว่า สร้อยข้อมือสีแดงของเธอนั้นมีอิทธิฤทธิ์มาก สามารถมีพลังสะท้อนกลับได้

อืม ในความเข้าใจของซู่เป่า ก็คือพลังสะท้อนกลับนั่นแหละ

ซู่เป่ารีบเดินเข้าไปใกล้ผีทะเลทั้งสองทันที เธอเท้าเอวแล้วเชิ่ดหน้าขึ้นเอ่ย “มาสิ ถ้าเก่งนักก็เข้ามาจัดการฉันเลย!”

สีหน้าท่าทางของเธอ หยิ่งยะโสเป็นอย่างมาก…..

มู่กุยฝาน “…….”

ซูอีเฉิน “…….”

ศพพวกนั้นตากลอกเหลือกไปมา มีเสียงคำรามออกมาจากลำคอ “โฮฏ….โฮก…..”

เด็กผู้หญิงสมควรตายคนนี้อีกแล้ว!

หนึ่งในศพหญิงนั้นดูเหมือนจะโกรธมาก มันพุ่งตัวมุ่งมาหาซู่เป่าทันที!

มู่กุยฝานตกใจมาก “ซู่เป่า!”

ซู่เป่ายกมือขึ้นมาบังหน้าตามสัญชาตญาณ เห็นไฟสีแดงสว่างวาบขึ้นมา…..

ศพหญิงคนนั้นโดนพลังของไฟสีแดงแล้วพุ่งกระเด็นออกไปทันที วิญญาณของศพตัวนั้นเองก็กระเด็นออกมาเช่นกัน มันร้องโหยหวนออกมาทันที

ศพของหญิงอีกคนที่อ่อนวัยกว่าหน่อยลังเลอยู่สักพัก ก่อนที่จะพุ่งเข้ามาเธอ

วินาทีต่อมา ศพนั้นก็กระเด็นออกไปพร้อมเสียงร้องโหยหวน

วิญญาณออกจากร่าง ศพของทั้งสองตกอยู่บนพื้นเรือ พริบตาเดียวก็มีกลิ่นเหม็นเน่าออกมา ก่อนที่ทั้งสองศพนั้นจะสลาย กลายเป็นน้ำเหลืองเน่าเหม็น

ซูอิ๋งเอ่อร์ตกใจเป็นอย่างมาก “จับได้แล้ว?”

ไม่เสียทีที่เป็นหลานสาวของเขา เก่งมาก!

ซู่เป่าเอ่ย “ยังเลย!”

เธอจับกระบี่ไม้ท้อขึ้นมา ที่ปลายกระบี่มียันต์เหลือง ก่อนที่จะพุ่งไปด้านหน้า!

“ว้ากๆ ๆ! จัดการๆ ๆ !”

เธอยกกระบี่ขึ้นมาแล้วฟันไปข้างหน้ามั่วๆ

เมื่อไม่มียันต์เหลืองผนึกตัวไว้ ผีทะเลทั้งสองก็เหมือนจะหนีไป

ซู่เป่าตะโกนออกมา “ชีวิตคนเราไม่ธรรมดา ลำไส้เล็กอยู่ในลำไส้ใหญ่ ใช้ตดโจมตี!”

ได้ยินเสียงปู๊ดดังขึ้น…..

ผีหญิงโดนตดโจมตีใส่จนกระเด็น

ซูอีเฉิน มู่กุยฝานและซูอิ๋งเอ่อร์ “?!”

บะ แบบนี้ก็ได้เหรอ??

ยังไม่ทันหายตกใจ ก็เห็นซู่เป่าโยนน้ำเต้าวิญญาณออกมา “ไปเลย~คุณน้ากระบะ!”

ผีหลายใจพวกนั้นบินออกมา

“???”

ผีทั้งสามตนอยู่ในน้ำเต้า ผีหลายใจกำลังหยอกล้อพวกผีที่อ่อนแอเล่น แล้วอยู่ๆ ตัวเองก็โดนเรียกให้ออกมา

เมื่อเห็นผีตายโหงที่พุ่งเข้ามาหาตัวเองทั้งสองตัวนั้น เธอก็ยกมือหวดออกไปโดยไม่คิดทันที

สำหรับผีร้ายแล้ว ผีตายโหงไม่ว่าจะน่ากลัวยังไงก็ไม่น่ากลัวอยู่ดี

ผีตายโหงที่ร้องโหยหวนออกมาอย่างดังนั้นคือเสียงของตัวที่โดนผีหลายใจกดเอาไว้ ทำเอาขยับไปไหนไม่ได้

“โฮก..โฮก!!!” ผีหญิงดิ้นรนไปมาอย่างโมโห

อยู่ๆ วิญญาณหญิงด้านข้างก็คุกเข่าลง แล้วเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา “ขอร้องล่ะ ปล่อยแม่ฉันไปเถอะ…..”