ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 176

ว่านเทาตกใจเป็นอย่างมาก “นายท่าน แล้วภารกิจของพวกเราวันนี้คือ?”

มู่กุยฝานเอ่ย “พวกเราต้องหลอกล่อคนคนนึงออกมา คนคนนี้เคยเจอซู่เป่า พวกเราคงจะออกไปให้เจ้านั่นเห็นไม่ได้ ดังนั้นนายเลยมีหน้าที่ล่อเสือออกจากถ้ำ”

“ฉันจำได้ว่านายว่ายน้ำแข็งพอตัว ใช่ไหม? แล้วก็เคยฝึกฝนทำการรบในน้ำมาก่อนด้วย”

ว่านเทาพยักหน้า เรื่องพวกนี้เขาไม่มีปัญหาเลย

เพียงแต่ว่า……

“คนคนนั้นเคยเจอผมไหมครับ?” เขาเอ่ยถามด้วยสีหน้าจริงจัง

ในใจก็คิดไปว่าจะเป็นศัตรูคนไหน?? หรืออาจจะเป็นนักโทษแหกคุก?

ถึงทำให้นายท่านให้ความสำคัญเช่นนี้!

แต่ก็ได้เห็นว่ามู่กุยฝานชะงักงันไป ก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า “ไม่เคยเจอ”

ว่านเทา “…….”

แล้วจะให้เขาใส่ชุดนี้เพื่ออะไร!!

มู่กุยฝานเหมือนจะมองออกว่าเขาคิดอะไร เลยเอ่ยออกมามั่วๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ “ที่ให้นายใส่ชุดนี้ก็เพื่อนายนะ ป้องกันวิญญาณได้”

ว่านเทา “…….”

ขอบคุณแล้วกัน

เรือแล่นผ่านออกมาด้านหน้าของแม่น้ำ ก่อนที่จะค่อยแล่นต่อไปเรื่อยๆ อย่างเชื่องช้า

“แล้วตอนนี้จะให้ผมทำอะไรครับ?” ว่านเทายกมือขึ้นมาปิดหน้าก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้น

มู่กุยฝายเอนกายพิงโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ มือทั้งสองประสานเข้าหากัน ยกขาขึ้นมาไขว้ห้าง

“เห็นหน้าต่างนั้นไหม?” เขาเอ่ย “เปิดออก แล้วยื่นหัวของนายออกไป”

เรือลำนี้ออกแบบมาเพื่อการแล่นชมบรรยากาศของแม่น้ำ ด้านบนชั้นสองเป็นดาดฟ้า มีบริเวณหนึ่งที่เป็นโซนโซฟาให้นั่ง ตรงท้องเรือมีบาร์เบียร์ให้บริการ และตรงจุดที่มีหน้าต่างนั้น มีหน้าต่างกระจกเรียงแถวกันหลายบาน สามารถเปิดออกได้

ว่านเทาเปิดหน้าต่าง แล้วยื่นหัวออกไป

ซู่เป่าถอดรองเท้าแล้วปีนขึ้นไปบนโซฟา แล้วเลียนแบบท่าทางของมู่กุยฝาน เอนกายพิงโซฟาแล้วยกขาไขว้ห้าง ก่อนที่จะเอ่ยออกมา “จากนั้นก็ต้องยื่นมือออกไป เอามือจุ่มน้ำเล่นด้วยนะ~”

ว่านเทา “?!”

ให้ใส่ชุดผู้หญิง ยื่นหัวออกไป แล้วยังต้องเล่นน้ำอีกด้วย

ทำไมเขารู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ กันนะ?

ช่วยไม่ได้ ผู้รับผิดชอบ ‘ภารกิจลับ’ อย่างว่านเทาก็ทำได้แค่ทำตาม

ทว่าหน้าต่างกระจกนี้มันอยู่ห่างกับน้ำพอสมควร เขาจึงต้องยื่นตัวออกไป แล้วพยายามเอื้อมมือลงไปด้านล่าง มือถึงจะแตะถึงน้ำ

ยังดีว่าเขาตัวสูง มือพอจะยาวอยู่บ้าง

ซู่เป่าถือโทรศัพท์เอาไว้ ก่อนจะถ่ายภาพว่านเทาแชะๆ จากนั้นก็เอ่ยออกมา “พี่สาวคะ พี่พูดสิว่า นายท่านมาเล่นกัน~”

ในทีวีเขาก็พูดอย่างนี้กันทั้งนั้น

ซูอีเฉินมุมปากกระตุก

มู่กุยฝานเหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่ได้หัวเราะออกมา “อย่าไปพูดอะไรมั่วๆ”

ตอนนั้นทุกคนก็ดื่มกาแฟดื่มชากันอย่างมีความสุข ส่วนว่านเทานั้นโดนบังคับให้ทำงานอยู่คนเดียว ลมยามค่ำคืนพัดจนผมยาวของเขาปลิวสยาย มือของเขาวางอยู่เหนือคลื่น แล้วเล่นน้ำไปมา

ทำให้เกิดภาพสาวสวยเล่นน้ำยามค่ำคืน

ตอนนี้เอง ว่านเทารู้สึกเหมือนมือโดนสัมผัสอะไรสักอย่าง

เขาขมวดคิ้วมุ่น สาหร่าย?

แต่ว่าเล็กมากนะ แล้วก็ลื่นๆ ด้วย สัมผัสที่จับได้เหมือนกับผมมากกว่า……

วินาทีต่อมา เขารู้สึกเหมือนมีคนกระชากข้อมือของเขาอย่างแรง!

ว่านเทา “!!!”

ปลาติดเบ็ดแล้ว!?

พ่อหนุ่มคนดี ฮีโร่คนไหนกัน วิทยายุทธบนน้ำไม่เลวเลย!

ไม่พูดถึงเรื่องที่สามารถดำน้ำได้นานขนาดนี้นะ ยังมีแรงมากระชากเขาได้ขนาดนี้อีก!

ว่านเทายิ้มเย็น เขายกมือเตรียมที่จะดึงคนคนนั้นออกมา

เขาได้ยินเสียงกระซิบจากมู่กุยฝานเอ่ยขึ้นมา “มาแล้ว! ว่านเทา ตั้งสติไว้!”

ว่านเทากำลังจะพูดว่าคนที่ผ่านศึกมามากมายอย่างเขาแล้ว เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง

จากนั้นวินาทีต่อมา เขาก็ได้เห็นมือขาวซีดที่ยื่นขึ้นมาเหนือน้ำ แล้วดึงมืออีกข้างของเขาอย่างแรง

ว่านเทาตกลงไปในน้ำดังตู้ม!

ว่านเทาที่สวมชุดสีแดงนั้น ก่อนที่จะตกลงน้ำก็ได้ยินเสียงร้องแหลมๆ ออกมา “ช่วยด้วย…..มีคนตกน้ำ……”

เขากวาดสายตามองไปทั่ว คนที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างเขา ต่อให้จะอยู่ใต้น้ำก็สามารถลืมตาขึ้นได้

ว่านเทายกมือขึ้นจับมือของอีกสองคนนั้น อยากจะรู้เหมือยกันว่าเป็นเทพมาจากฝั่งไหน

สุดท้ายเมื่อหันไปมอง ก็เห็นใบหน้าที่ขาวซีดอยู่ตรงหน้าของเขา ตาเหลือกไปมา!

ด้านข้างของเขาเป็นเด็กผู้หญิงที่ยังสาวอยู่ มองมาทางเขานิ่ง