ผีหลายใจมองไปทางโหรวจิ่นก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “แม่ของเธอได้รับผลกรรมที่ทำแล้ว แต่ว่าเธอยังสามารถไปเกิดใหม่ได้ จะไปไหม”
รอยยิ้มจืดจางไปจากใบหน้าของโหรวจิ่น ก่อนที่เธอจะส่ายหน้าไปมา “ไม่ไปล่ะ ฉันจะไปอยู่กับแม่”
“แม่จะเลวขนาดไหน ก็ยังเป็นแม่ของฉัน…..”
เธอเองก็ทำให้คนมากมายต้องตาย ก็สมควรตายไปเหมือนแม่ ไม่ควรได้รับการให้อภัย
โดยเฉพาะจวินเอ๋อร์….สองวันมานี้เธอใช้ร่างของจวินเอ๋อร์ แสร้งทำเป็นตกน้ำเพื่อหลอกล่อคนอื่น เธอยิ่งรู้สึกผิดบาปมาก
โหรวจิ่นพุ่งเข้าไปทางน้ำเต้าวิญญาณ ก่อนที่จะสลายกลายเป็นอากาศโดนน้ำเต้าวิญญาณดูดเข้าไป
น้ำเต้าวิญญาณวางนิ่งอยู่ตรงพื้น มีแสงสาดส่องไปทางน้ำเต้าวิญญาณ ก่อนที่จะมีแสงสีแดงสว่างขึ้น ดึงดูดสายตาเป็นอย่างมาก
ซู่เป่าหยิบน้ำเต้าวิญญาณขึ้นมาเช็ด แล้วหยิบมาแตะสร้อยข้อมือสีแดง น้ำเต้าวิญญาณก็ถูกแขวนไว้บนนั้นทันที
มู่กุยฝานเดินมากอดเธอ ก่อนที่จะเอ่ยถาม “ซู่เป่าเป็นอะไรไป?”
นี่เป็นครั้งแรกที่ซู่เป่าทำภารกิจจับผีได้สำเร็จด้วยตัวคนเดียว แม้ว่าผีที่จับได้จะเป็นผีตายโหง….ที่จริงควรจะรู้สึกประสบความสำเร็จ
แต่ทุกครั้งที่ทำสำเร็จมักจะรู้สึกไม่ดีตลอด
เธอเก็บความสงสัยนั้นเอาไว้ ก่อนที่จะเล่าเรื่องที่ผีตายโหงเล่ามาเมื่อกี้เล่าให้คนอื่นฟัง
เด็กน้อยเอ่ยออกมาอย่างไม่เข้าใจ “คุณน้าผีตายโหงตกลงไปจมน้ำตายเองแท้ๆ พี่โหรวจิ่นตายเพราะว่าช่วยเขา แล้วทำไมเธอถึงเอาความโกรธและโมโหไปไว้ที่คนอื่นล่ะ?”
“พี่จวินเอ๋อร์เป็นคนบริสุทธิ์ อีกทั้งยังอายุเท่าพี่โหรวจิ่น ทำไมคุณน้าผีตายโหงถึงไม่ปล่อยพี่เขาไป?”
“แล้วก็แม่ของพี่จวินเอ๋อร์ คุณน้าคนนั้น สองวันที่ผ่านมานี้ก็เอาแต่ตามหาพี่จวินเอ๋อร์อย่างร้อนใจ แต่ว่าถ้าพี่จวินเอ๋อร์สำคัญขนาดนั้น ทำไมคุณน้าเขาต้องพูดจาทำร้ายจิตใจพี่จวินเอ๋อร์เขาด้วยล่ะ?”
พี่จวินเอ๋อร์แค่บอกว่ามาอยู่ริมแม่น้ำ แต่คุณน้ากลับพูดแรงๆ ออกมา บอกว่าถ้าพี่จวินเอ๋อร์จะไปตายก็จะไม่ยื้อ ถ้าเก่งนักก็ให้โดดลงน้ำไปเลย….
“พี่จวินเอ๋อร์ตายแล้ว ก็เพราะว่าคุณน้าคนนั้นนั่นแหละที่ไม่ดูแลให้ดี แต่คุณน้ากลับบอกว่าเป็นความผิดของพี่กู้ภัย มันเพราะอะไรกัน?”
ซู่เป่าเอ่ยถามออกมาไม่หยุด
มู่กุยฝานนึกถึงหญิงวัยกลางคนคนนั้น ทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็น แต่ก็ชอบลงไปในน้ำสร้างความวุ่นวาย
หลังจากที่สามารถนำศพของจวินเอ๋อร์ขึ้นมาได้ เธอไม่ยอมรับความจริง ตบตีพนักงานกู้ภัยบอกว่าพวกเขาเป็นคนฆ่าลูกของตัวเอง……
เขาอุ้มซู่เป่าเดินออกไป ให้ลมยามเย็นของแม่น้ำช่วยปัดเป่าสิ่งที่รุมเร้าอยู่ในใจออกไป
ก่อนที่เขาจะเอ่ยออกมา “แม่โหรวจิ่นโกรธเกลียดตัวเองที่ทำให้ลูกสาวต้องตาย ทั้งๆ ที่ผ้าห่มสามารถใช้เครื่องซักผ้าซักได้ แต่กลับไปซักที่ริมแม่น้ำ โดยไม่ได้คิดเลยว่าทั้งสองชีวิตต้องมาตายแบบนี้”
“คุณน้าวัยกลางคนคนนั้น คิดไม่ถึงว่าคำพูดแย่ๆ จากความโมโหของตัวเองนั้น จะทำให้ลูกสาวของตัวเองตายไปจริงๆ”
“พวกเขาทั้งสองต่างเสียใจ เสียใจแต่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกผิดน้อยลง เลยพยายามที่จะโทษคนอื่นอย่างบ้าคลั่ง”
ไม่ได้มีแต่แม่ของโหรวจิ่นหรือแม่ของจวินเอ๋อร์หรอก ตอนนี้พ่อแม่มากมาย ทุกครั้งที่ความเลินเล่อของตัวเองทำให้ลูกต้องบาดเจ็บหรือเสียชีวิต ต่างก็หันไปโทษคนอื่นทั้งนั้น
มู่กุยฝานยื่นมือไปลูบหัวของซู่เป่า ก่อนที่จะเอ่ยเสียงอ่อนโยน “มีความสุขหน่อยสิ วันนี้หนูเก่งมาก”
“อีกอย่าง ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเรื่องดีเลย โหรวจิ่นเองก็คิดได้แล้วไม่ใช่เหรอ? บนโลกนี้ยังไงก็มีด้านดีอยู่เสมอ”
“การเป็นคนอย่ามองแต่เรื่องไม่ดีที่เกิดขึ้น ต่อให้แสงสว่างมันจะน้อยเพียงใด พวกเราก็ต้องเรียนรู้ที่จะเก็บสะสมมันเอาไว้…..”
มู่กุยฝานเอ่ยอย่างอ่อนโยน สายตาเองก็อ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาปกป้องซู่เป่าในวิธีของเขาเอง
ซู่เป่าซบลงที่ไหล่ของมู่กุยฝาน ก่อนที่จะนิ่งคิดแล้วพยักหน้ารับ “อืมๆ!”
พ่อพูดถูก ขอแค่คิดถึงด้านดีๆ ก็ดีขึ้นแล้ว!
ตอนที่พวกมู่กุยฝานกลับถึงบ้านนั้น ซู่เป่าที่เหนื่อยมากก็หลับไปแล้ว
ซูอีเฉินเองก็เหนื่อยเช่นกัน โดยปกติแล้วเขาจะเปิดคอมทำงานต่อ แต่ว่าเขาพิมพ์ไปไม่กี่คำก็หาวออกมาเสียแล้ว เขาเริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาทันที
เขาเองก็ตกใจไม่น้อย เพราะว่าพึ่งมารู้สึกตัวว่าเดี๋ยวนี้เขาเริ่มที่จะนอนเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้ว……
ซูอีเฉินล้างหน้าล้างตาแล้วขึ้นเตียง ตอนแรกคิดว่าคงจะนอนไม่หลับ คิดไม่ถึงเลยว่าพอหัวถึงนอนปุ๊ปก็หลับเลยในทันที
อีกด้านหนึ่ง
ชีวิตยามค่ำคืนของแมวกลางคืนอย่างซูจิ่นอวี้ก็พึ่งเริ่มขึ้น
ซู่เป่าเผาโทรศัพท์รุ่นใหม่มาให้ เจ๋งมากเลยทีเดียวแหละ อีกทั้งยังสามารถใช้เน็ตได้อีกด้วย
ตั้งแต่ได้อยู่กับซู่เป่า ออกไปเที่ยวข้างนอกก็ไม่ได้ เธอก็เลยเริ่มที่จะชอบติ๊กต่อกเสียแล้ว
ก็อย่างที่เคยได้ยินเขาว่ากันมานั่นแหละ——
เล่นโทรศัพท์ตอนกลางคืนมันใช่เรื่องที่ไหน แต่พอวางโทรศัพท์ก็ใจกระส่ำกระส่าย………เลื่อนดูนั่นนี่ไปก็ยิ้มไป แต่พอลงไปดูคอมเมนต์ก็ต้องถอนหายใจ…………
ซูจิ่นอวี้นอนกลิ้นพร้อมหัวเราะไปมาอยู่บนเตียง กลัวจะทำให้ซู่เป่าตื่น ว่าจะลงไปเล่นด้านล่าง หรือไปบนเพดาน หรือจะไปเล่นบนต้นไม้ดี
จากนั้นเมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นมู่กุยฝานนั่งอยู่บนโซฟาชั้นหนึ่ง
เธอรีบปิดหน้าจอลงทันที จึงไม่ทันได้สังเกตสิ่งที่เลื่อนผ่านหน้าไป เป็นคลิปของซ่างชิงเป่ย……
เมื่อตอนเย็นซู่เป่าทาเล็บให้กับทุกคน ชุดทำเล็บยังอยู่ที่ชั้นหนึ่งอยู่เลย ตอนนี้มู่กุยฝานกำลังใช้น้ำยาล้างเล็บ ล้าง ‘เล็บที่ทา’ ออก…..
ซูจิ่นอวี้ตลกมาก ฉวยโอกาสที่มู่กุยฝานมองไม่เห็นแล้วก็ไม่ได้ยินเสียงของเธอ หัวเราะออกมาเสียงดังมาก เธอถึงพอใจแล้วออกไปเล่นโทรศัพท์ด้านนอก
มู่กุยฝาน “……”
เขาหันไปมองโทรศัพท์ของซูเหอเวิ่นที่วางอยู่บนโซฟา
หมดคำจะพูดจริงๆ
แต่ว่ายังดี ที่ทั้งสองไม่คิดที่จะพูดคุยกัน
ซูจิ่นอวี้รู้ดีว่ายังไงตัวเองก็ต้องไปเกิดใหม่ แค่มู่กุยฝานพ่อคนนี้ดูแลซู่เป่าได้ดี ตอนนี้เธอก็วางใจแล้ว
ส่วนเรื่องทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้นในอดีต?
เฮอะ….เธอตายไปแล้ว ยังจะไปคิดอะไรให้มากมาย
ส่วนมู่กุยฝานนั้น ตั้งแต่รู้ว่าซูจิ่นอวี้อยู่ในน้ำเต้าวิญญาณของซู่เป่า เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย
ตอนนั้นเขาก็อยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้ จำอะไรได้ที่ไหน ซู่เป่าคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยนี่ก็เป็นโชคดีมากแล้ว
เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต เขาผิดต่อเธอ ตอนนี้สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็คือดูแลซู่เป่าให้ดี ดูแลซู่เป่าแทนตระกูลซู
เรื่องอื่นมันไม่สำคัญแล้ว
ตอนนี้แค่นี้ก็ดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องคิดว่าจะทำยังไงดี
ตอนที่มู่กุยฝานกำลังจะเก็บโทรศัพท์นั้น เขาก็ได้ยินเสียงของซูจิ่นอวี้ที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่อย่างไม่ตั้งใจ
【……ซู่เป่าที่เป็นคนดังเนี่ยมองดูอยู่เฉยๆ มองดูศพอย่างไร้ความรู้สึก เด็กไร้เดียงสาที่ร้องไห้มาตั้งคำถามกับชาวเน็ตคนนั้น เป็นคนง่ายๆ แบบนั้นจริงๆ เหรอหรือมีอะไรมากกว่านั้น】
มู่กุยฝานหยุดสิ่งที่กำลังจะทำทุกอย่างลงในทันที!
ซูจิ่นอวี้ที่กำลังเล่นโทรศัพท์อยู่นั้นโมโหแทบแย่ น่าเสียดายที่โทรศัพท์ใช้ดูเท่านั้น เธอไม่สามารถคอมเมนต์ได้เหมือนคนทั่วไป
“บ้าจริง หมาจรจัดพวกนี้นี่!” เธอด่าออกมาอย่างโมโห
มู่กุยฝานดวงตาเย็นชา
ก่อนหน้านี้ตระกูลซูได้ทำลายหลายร้อยบัญชีที่ชอบมาใส่ร้ายซู่เป่าไปแล้วแท้ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้ยังมีคนโผล่มาอีก?!
ดวงตาของเขาสว่างวาบขึ้นมาด้วยกลิ่นอายของความโกรธแค้น….
ตอนนี้เวลานี้ ซ่างชิงเป่ยกำลังตัดคลิปอยู่ ของดีแบบนี้ถ้าไม่ทำอะไรกับมันหน่อยคงจะไม่ได้หรอก
“เป็นคลิปที่เริ่ดสุดๆ ถ้าลองนับๆ ดูแล้วก็เกินร้อยล้านแล้ว!” ซ่างชิงเป่ยตื่นเต้นเป็นอย่างมาก “รายได้เดือนละล้านจะเป็นแค่ฝันได้ไง?!”
ในสมองของเขาเหมือนได้เห็นภาพของตัวเองอยู่ในบ้านหรู ขับรถหรู มีสิ่งดีๆ ไว้ในครอบครอง…..
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
สนุกค่ะ รออัพตอนใหม่อยู่นะคะ...
สนุกค่ะ อ่านได้เรื่อยๆ...
ยังมีใครอ่านอยู่ไหมค่ะเนี่ย ไม่รู้ตัวเอกเป็นยมบาลหรืออันธพาล ใครอ่านอยู่มาคุยกันค่ะ...
เสียดายเวลาที่อ่านมานานก็เลยพยายามอดทนอ่านต่อไปเรื่อยถ้าเนื้อเรื่องยังเป็นแบบนี้สักวันคงเลิกอ่านจริงๆอ่ะ...
อ้าว...ยัยแก่ มหาภัย ยังไงกันหะ อยู่ไปจะมาทำร้าย คุณพี่ชายซูจื่อซี ได้ไง...แกต้องโดนท่านยมบาลน้อย ชำระความ....
ชื่อเรื่อง "ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน" ไอ้เราก็นึกว่า ชีวิตใหม่ที่ว่าคือชีวิตที่ได้เจอคนรอบครัว มีตายายและลุงๆที่รักยัยหนู...แค่นั้น ที่ไหนได้ ที่แท้ชีวิตใหม่คือเป็นมือจับผีตัวน้อย...
🧐รอๆๆๆ...
เป้ยเฉินอวี่ เธอชอบ ซูอีเฉินของฉันไม่ได้!.... รออัพเดตนะค่ะ กำลังสนุก pleaseee...
มีผีร้ายเพิ่มอีกตัว.... ขอบคุณมากค่ะแอดมิน...
เย้ๆ ท่านหญิงซูเดินได้แล้ว ลุ้นๆแม่ของซูเป่าจะจำอดีตได้มั๊ยน๊า ขอบคุณมากค่ะแอดมิน...