ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 1805

บาดแผลของซูอวิ๋นเจาหายดีอย่างรวดเร็ว ตลอดช่วงเวลานั้นเขามักจะเงียบ และเพียงถามอวิ๋นเหลิงซีเป็นครั้งคราว เช่นว่าเธอต้องการทานอะไรหรือไม่

อวิ๋นเหลิงซีไม่รู้ทำไม แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

ความรู้สึกแปลกๆ ทำให้เธอรำคาญใจ

ก่อนที่จะเจอซูอวิ๋นเจา เธอเป็นคนที่ตัดสินใจอย่างเด็ดขาด และไม่ใส่ใจกับอารมณ์ความรู้สึกใดๆ

เธอคุ้นชินกับการอยู่คนเดียว ไม่ชอบมีเพื่อน ไม่ชอบรู้จักใคร และยิ่งไม่ชอบติดค้างบุญคุณคนอื่น

ครั้งก่อนในท้องของสัตว์อสูรก็อตซิลลา เธอใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของตนเองช่วยซูอวิ๋นเจาได้ นั่นจึงถือได้ว่าซูอวิ๋นเจาติดหนี้บุญคุณเธอ

ต่อมาซูอวิ๋นเจาได้พยายามอย่างหนักเพื่อรักษาจิตวิญญาณของเธอ หาไม้ศักดิ์สิทธิ์เพื่อให้เธอได้ฟื้นฟูร่างวิญญาณกลับมาอีกครั้ง

อวิ๋นเหลิงซีคิดมาตลอดว่าเมื่อเธอสามารถฝึกบำเพ็ญจนสร้างร่างหยินขึ้นมาได้อีกครั้ง เธอกับซูอวิ๋นเจาก็จะถือว่าหมดหนี้ต่อกัน

การที่เขาดูแลและปกป้องเธอตลอดทาง เธอจะตอบแทนด้วยวิธีอื่น แต่เธอไม่ต้องการให้มีความผูกพันมากเกินไป

เพราะเมื่อมีความผูกพันก็จะเกิดจุดอ่อน

และเธอไม่ยอมให้ตัวเองมีจุดอ่อน

แต่ตอนนี้เหมือนทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามที่เธอคิด เธอไม่รู้ว่ามันผิดพลาดตรงไหน เพียงแต่รู้สึกหงุดหงิด

หงุดหงิดจนคนอย่างเธอที่เยือกเย็นกลับนั่งนิ่งไม่ติด

เมื่อมาถึงด้านนอกเขตเทียนเชวีย อวิ๋นเหลิงซีก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

“คุณโกรธฉันเหรอ?” เธอถาม

ซูอวิ๋นเจาส่ายหัว “เปล่า”

เขาไม่ได้โกรธ

เพียงแต่ตั้งแต่ที่เธอบอกว่าอยากจะตัดความสัมพันธ์กับเขา หัวใจของเขาก็เจ็บขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

อวิ๋นเหลิงซีพูดว่า “คุณ...”

บอกว่าไม่โกรธ แต่ทำไมยังทำหน้าเศร้าขนาดนั้น

เมื่อเห็นใบหน้าที่เศร้าหมองของซูอวิ๋นเจา เธอก็รู้สึกราวกับว่าเห็นท้องฟ้าสดใสถูกหมอกเมฆบดบัง

ท้องฟ้าที่เคยสดใสไม่สวยงามอีกต่อไป และดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างก็หายไป

ทำให้เธอยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น

ต้องยอมรับว่าเธออยากเห็นใบหน้ายิ้มของเขาอีกครั้ง แต่เธอไม่รู้จะปลอบเขาอย่างไร เพราะเธอไม่เคยทำแบบนั้นมาก่อน

ลังเลอยู่นาน ในที่สุดอวิ๋นเหลิงซีก็พูดออกมาอย่างลวกๆ ว่า

“วันนั้นฉันก็แค่เป็นห่วงคุณ หากฉันพูดอะไรผิดไป คุณก็บอกมา ฉันจะขอโทษเอง โอเคไหม? อย่าโกรธเลยนะ คนดี”

น้ำเสียงเย็นชาของอวิ๋นเหลิงซีตอนนี้กลับแฝงไปด้วยความกระอักกระอ่วน เธอไม่รู้วิธีปลอบคนและความพยายามที่เก้งก้างและแข็งกระด้างของเธอก็ยิ่งทำให้มันดูน่าขัน

ซูอวิ๋นเจาถามขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด “นี่คุณกำลังปลอบผมอยู่เหรอ?”

น้ำเสียงของอวิ๋นเหลิงซีชะงักลงทันที แล้วตอบกลับไปว่า “คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันก็แค่ไม่ชอบติดค้างใคร และไม่ชอบให้เกิดความเข้าใจผิดก็เลยกำลังอธิบายให้คุณฟัง”

แต่ในสายตาของซูอวิ๋นเจา แววตาของเขากลับฉายประกายสดใสขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับดวงอาทิตย์ที่พุ่งพ้นเมฆหมอกขึ้นมา

เธอไม่เคยชอบอธิบายอะไรให้ใครฟัง และแม้แต่การอธิบายเธอก็ไม่เห็นความสำคัญเลย

เธอเป็นคนแบบนี้แหละ ถ้าถูกเข้าใจผิดก็ปล่อยให้เข้าใจผิดไป เธอไม่สนใจเลยสักนิด

แต่ตอนนี้กลับอธิบายให้เขาฟัง?

ซูอวิ๋นเจาหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างเขินอาย และพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “ไม่มีอะไร วันนั้นคุณก็พูดชัดเจนแล้ว ไม่มีเรื่องเข้าใจผิดหรอก”

“ผมแค่...”

แค่ไม่อยากแบ่งแยกความสัมพันธ์กับคุณ

ซูอวิ๋นเจาเม้มปาก เขาหายใจเข้าลึกๆ แล้วตั้งใจจะพูดคำนี้ออกไป แต่จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น “ใช่เขานั่นแหละ!”

เขาอยากจะทิ้งคำขู่ไว้ว่า "เจ้ารอดูเถอะ!" แต่เพราะไม่มีหัวเลยทำให้พูดไม่ได้ เขาโกรธจัดและรีบร้อนวิ่งไปหาหัวของตัวเอง

ถ้าไม่รีบไปเก็บศีรษะคืนมา เกิดโดนสัตว์อสูรหรือผีบำเพ็ญกลืนไปคงแย่แน่ๆ

พญาผีตนนั้นไม่กล้าอยู่ต่อ เขาเคยคิดว่าซูอวิ๋นเจาสามารถสังหารผีบำเพ็ญที่มีระดับสูงกว่าถึงสี่คนได้เพราะมีความลับบางอย่าง แต่ตอนนี้เขากลับพบว่าแม้แต่ผีบำเพ็ญระดับพญายม ซูอวิ๋นเจาก็ยังสามารถสังหารได้!

คนๆ นี้มีพลังแข็งแกร่งจริงๆ!

เขารีบหนีไปด้วยความหวาดกลัว

ซูอวิ๋นเจาหันกลับมา และจ้องมองไม้ศักดิ์สิทธิ์อย่างหงุดหงิด

อวิ๋นเหลิงซี "..."

เขากลายเป็นคนอารมณ์ร้อนขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เธออยากจะถามอะไรสักหน่อย แต่ก็กลัวว่าจะทำให้เขาหงุดหงิดไปอีก

อวิ๋นเหลิงซีจึงเปลี่ยนเรื่องถามว่า “เมื่อกี้คุณกำลังจะพูดอะไรนะ? คุณแค่...อะไร?”

เธอไม่รู้เลยว่าประโยคนี้พูดถูกจุดพอดี การที่ซูอวิ๋นเจาดูหงุดหงิดไม่ได้เป็นเพราะอารมณ์ไม่ดี แต่เพราะเขากำลังคิดว่าจะต่อบทสนทนาที่ถูกขัดจังหวะนี้อย่างไร

ได้ยินดังนั้น เขาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า "ผมกำลังจะบอกว่า ผมแค่..."

"นั่นไง เขาอยู่ที่นี่!"

ทันใดนั้น พญาผีอีกคนหนึ่งก็มาพร้อมกับกลุ่มผีบำเพ็ญอีกจำนวนมาก

ซูอวิ๋นเจาระเบิดอารมณ์ในทันที

"อ๊ากกก!" เขาระบายความโกรธด้วยการชักดาบขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปฟันเหล่าผีบำเพ็ญด้วยความโมโห!

การฟันของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ราวกับนักรบที่กำลังฟันดาบใส่ศีรษะศัตรูอย่างดุดัน!

อวิ๋นเหลิงซี "...?"