ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 189

แม่ของเด็กสาวชะงัก ผ่านไปพักหนึ่งจึงเพิ่งเข้าใจ

เธอพูดเคืองๆ “ฉันต้องการคำอธิบาย ไม่ใช่คู่มืออธิบาย!”

ซู่เป่าหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าสัตว์เลี้ยง “หรือว่าคุณต้องการเป็นเล่ม”

แม่ของหญิงสาว “……”

มองดูเด็กหญิงตรงหน้า สีหน้าจริงจัง ท่าทีน่ารักจริงใจ…

ทำจังหวะแผนของเธอเสียหมด!

ญาติอีกด้านที่มาหาเรื่องตะโกนขึ้น “หมายความว่ายังไง ส่งเด็กมาปั่นหัวพวกเรางั้นเหรอ!”

“ใช่ๆ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แต่พวกแกกลับเห็นเป็นเพียงเรื่องเล่นๆ ท้ายที่สุดพวกแกก็ไม่เห็นลูกของพวกเราที่ตายไปอยู่ในสายตาสินะ!”

แม่ของเด็กสาว “ฮรือๆๆๆ เจียวเจียวที่น่าสงสารของฉัน ฉันต้องการแค่ให้เจียวเจียวฟื้นคืนชีพขึ้นมา หากพวกแกไม่อธิบาย เจียวเจียวฉันตายตาไม่หลับแน่……”

ซู่เป่า “……”

ให้พี่สาวที่ตายไปแล้วฟื้นคืนชีพเหรอ เรื่องนี้เอามาพูดมั่วไม่ได้นะ

เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง กลับถูกซูลั่วอุ้มขึ้นมา

ซูลั่วกล่าวเสียงอ่อน “เรื่องของผู้ใหญ่เด็กๆ อย่าเข้ามายุ่ง”

ส่วนเรื่องผี…ค่อยว่ากัน

ซูลั่วพูดบางอย่างกับถังเถียนเถียน

ถังเถียนเถียนโบกมือ ให้คนไปยกลำโพงและไมค์ที่เด็กฝึกใช้ซ้อมลงมา

เขาถือไมค์ เปิดเสียงลำโพงจนดังที่สุดราวกับกลัวคนอื่นไม่ได้ยิน

“โหลๆ”

ไมค์เข้าใกล้ลำโพงมากเกินไปจนส่งเสียงแสบแก้วหู ทุกคนต่างรีบเอามือปิดหู

ถังเถียนเถียนจึงเริ่มพูดขึ้น “ได้ยินกันหมดใช่ไหม เอ้า คุณว่ามา คุณอยากให้ผมอธิบายเรื่องอะไร”

เขายื่นไมค์ไปให้คุณแม่เด็กหญิงที่กำลังร้องไห้โวยวาย

แม่ของเด็กสาวรู้เพียงเธอเสียลูกไป ต้องก่อเรื่อง จู่ๆ ให้เธอมาพูดอธิบาย เธอพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง

จะพูดตรงๆ ว่าให้พวกเขาอยากได้เงินชดใช้ก็คงไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้น คนอื่นจะมองพวกเขาอย่างไรกัน

คนอื่นคงคิดว่าพวกเขาเอาลูกสาวที่ตายไปมาแลกเงิน

“ฉัน…” เธอพูดติดอ่าง “พวกเราแค่อยากได้คำอธิบาย และทวงความยุติธรรม”

ถังเถียนเถียนกล่าว “พวกคุณเสียลูกสาวไป ผมเองก็รู้สึกเสียใจด้วย เพราะงั้นผมเลยไม่กล้าไปหาพวกคุณ กลัวว่าพวกคุณจะเสียใจมากกว่าเดิม ไม่คิดว่าพวกคุณจะหาเรื่องผมมาถึงที่นี่”

“อยากได้คำอธิบายใช่ไหมครับ” เขาถามยืนยันอีกรอบ “พวกคุณขอคำอธิบายจากผมเองนะ ผมจะอธิบายให้ทุกคนฟังเดี๋ยวนี้ ถึงเวลาพวกคุณอย่าเสียใจทีหลังนะครับ”

หนึ่งในญาติของครอบครัวเด็กสาว จู่ๆ ก็ตะโกนพูดเสียงดัง “เลิกพล่ามเถอะ ฉันรอดูอยู่ว่าพวกแกจะใช้กลอุบายอะไรอีก!”

ถังเถียนเถียนสั่งให้คนเปิดภาพวิดีโอกล้องวงจรภายในโรงแรม

ในนั้นระบุไว้ เวลา 9:29 ของคืนวันก่อน ซูลั่วออกจากกองถ่าย พร้อมกลับไปที่โรงแรมชิดนีส์

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เด็กผู้หญิงคนหนึ่งถือถุงใหญ่ๆ สองถุง ทำเรื่องเช็คอินเข้าห้องโดยไม่บอกไม่กล่าว ขึ้นไปห้องชั้น 44 ด้วยตัวคนเดียว

ภาพสุดท้ายที่กล้องวงจรปิดด้านนอกถ่ายเจอคือเวลาเที่ยงคืนตรง เธอกระโดดลงมาจากชั้น 44

ถังเถียนเถียนกล่าว “เห็นไหม ตั้งแต่ที่ซูลั่วกลับถึงโรงแรมจนถึงลูกสาวคุณเกิดเรื่อง ทั้งคู่ไม่ได้คุยกันแม้แต่นิด”

เน็ตไอดอล นักข่าวต่างซุบซิบขึ้นมาทันที พร้อมแพลนกล้องไปหาพ่อแม่ของหญิงสาว

คุณพ่อหญิงสาวพูดด้วยอารมณ์รุนแรง “หมายความว่ายังไง ให้ตายพวกแกก็ไม่ยอมรับงั้นเหรอ”

ญาติคนอื่นๆ ก็ตะโกนตามขึ้นมา “แค่วิดีโอเพียงครึ่งวันมันสามารถบ่งบอกอะไรได้! ก่อนหน้านี้ล่ะ เรื่องที่ซู่ลั่วมาล้อเล่นกับความรู้สึกเด็กบ้านเราล่ะทำไมไม่พูด!”

“แน่จริงพวกแกก็เอาหลักฐานออกมาสิ!”

ญาติของหญิงสาวมั่นใจว่าซูลั่วจะไม่มีหลักฐาน เพราะแฟนคลับของเขาเยอะเกินไป ส่วนเขาก็ไม่รู้จักเจียวเจียว…

ได้ยินว่าเรื่องราวเหมือนมีเบื้องลึกเบื้องหลัง กล้องเหล่านั้นก็แพลนไปหาซูลั่วและถังเถียนเถียน

ซูลั่วเม้มปาก พูดเสียงอ่อนๆ “มีจริงแฮะ”

เขาให้ผู้ช่วยของเขาก็อปวิดีโอคลิปหนึ่งมา

ในนั้นเป็นวิดีโอรวมที่ซูลั่วถูกคุกคาม ตอนที่เขาถ่ายหนังอยู่ที่จิงตู เด็กหญิงคนหนึ่งบุกเข้ามาในกองถ่าย บอกจะมาหาซูลั่ว แต่กลับถูกยามไล่ออกมา

ครั้งหนึ่งที่ซูลั่วนอนโรงแรม ไม่รู้ว่าหญิงสาวรู้เลขห้องของเขาจากไหน เคาะประตูอยู่นอกห้องทั้งคืน…สุดท้ายจึงโดนตำรวจจับตัวไป

ครั้งหนึ่งหลังซูลั่วย้ายออกจากโรงแรม หญิงสาวไม่รู้ว่าใช้วิธีใด จึงได้คีการ์ดของห้องซูลั่วมา เธอเข้าไปในห้องของซูลั่ว กินอาหารที่ซูลั่วกินเหลือ นอนเตียงที่ซูลั่วเคยนอนมาก่อน…รูปเหล่านี้ได้มาจาก ‘รูปภาพเช็คอิน’ ที่เธอเป็นคนถ่ายลงเอง

อีกทั้งยังมีเรื่องติดเครื่องสะกดรอยบนรถซูลั่ว เช่ารถไล่ให้รถซูลั่วจอดรถไม่ได้ เรื่องจำพวกที่คุกคามถึงความเป็นส่วนตัวของเขาอย่างหนักเป็นต้น

หญิงสาวก็เคยถูกจับตัวไปที่สถานีตำรวจหลายครั้งเพราะเรื่องจำพวกนี้

“ขอโทษนะครับ ถึงผมจะไม่เคยเห็นเธอมาก่อน แต่เธอมีชื่อเสียงในวงการแฟนคลับมาก” ซูลั่วดันแว่น “เธอเป็นซาแซงแฟนชื่อดัง”

ทุกคนที่มุงดูต่างตระหนัก

“อ๋อ…ที่แท้ก็ซาแซงแฟนนี่เอง”

“ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะ แต่การกระทำของซาแซงมันน่าขยะแขยงมากเลย แบบนี้ถือว่าผิดกฎหมายแล้วนะ!”

“หมดคำพูดเลย สุดท้ายซาแซงใช้ความตายมาข่มขู่ซูลั่วงั้นเหรอ ครอบครัวหญิงสาวก็เหมือนกัน ที่ลูกตายเพราะปัญหาจากตัวเธอเองไม่ใช่หรือไง ยังจะเอาลูกสาวที่ตายไปของตนลากออกมารีดไถเงินอีกรอบอีก มิน่าล่ะถึงเลี้ยงลูกสาวแบบนั้นออกมาได้…”

ครอบครัวบของหญิงสาวต่างสะอึก แม่ของหญิงสาวพูดอย่างหมดหนทาง “ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นนะ! ลูกสาวฉันไม่ใช่คนแบบนี้ซะหน่อย!”

พ่อของหญิงสาวเงียบไปพักใหญ่ จากนั้นจึงเค้นพูดออกมา “ยังไงลูกสาวฉันก็ไม่อยู่แล้ว ต่อให้พวกคุณรังแกลูกสาวฉันเธอที่ตายไปแล้วก็อธิบายไม่ได้ เพราะงั้นพวกคุณเลยพูดแบบนี้งั้นเหรอ”

ซูลั่ว “……”

ซู่เป่า “……”

ว้าว แบบนี้ยังแถได้อีก ซู่เป่ารู้สึกตนเองได้เรียนรู้อะไรบางอย่างอีกแล้ว…

กระทั่งแม่ของหญิงสาวยังร้องตะโกน “อีกอย่าง เธอพยายามเพื่อที่จะเจอคุณมากขนาดนี้ เธอน่าสงสารขนาดนี้แล้ว คุณเจอเธอสักครั้งไม่ได้หรือไง”

บางทีหากเธอได้เจอ เธออาจจะไม่กระโดดตึกก็ได้

น้ำเสียงของซูลั่วไม่แฝงความรู้สึกแม้แต่นิด เขาพูดเสียงเย็น “เพราะเธอน่าสงสาร ผมเลยต้องเจอเธอ ต้องง้อเธองั้นเหรอ”

“ถ้าหากเธอเอาการกระโดดตึกมาขู่ผม ผมต้องแต่งงานกับเธอด้วยงั้นเหรอ”

แม่ของหญิงสาวกล่าว “ไม่ได้หรือไง นั่นมันชีวิตคนเชียวนะ…แน่นอนว่า ฉันหมายถึงคุณสามารถแต่งงานหลอกๆ กับเธอ ยังไงคุณเป็นผู้ชาย ก็ไม่ได้เสียหายอะไรอยู่แล้ว……”

ทุกคน “……”

พิลึก! พิลึกมาก!

เดิมทีพวกเขายังอยากกุเรื่อง ให้ซูลั่วมีข่าวฉาว และข่าวลือให้เป็นประเด็นใหญ่สักหน่อย

แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว เรื่องนี้เขียนข่าวออกไปตามความจริง ไม่เป็นประเด็นกว่างั้นเหรอ

ทุกคนต่างตัดสินกันในใจขึ้นมา

ถังเถียนเถียนกล่าว “พอแล้ว ไม่เชื่อสินะ ซาแซงแฟนคนนี้คุกคามศิลปินในบริษัทของผมหลายครั้ง พวกเราเองก็แจ้งตำรวจไปหลายครั้ง ด้านตำรวจเองก็มีบันทึกไว้!”

แต่แล้วพ่อแม่ของหญิงสาวก็ยังเป็นท่าทีพวกแกพูดต่อไปเถอะ พวกฉันไม่ฟัง

บอกว่าพวกเขาเอาเงินซื้อตำรวจ หลักฐานเหล่านั้นต่างเป็นหลักฐานที่ปลอมแปลงขึ้นมา

บอกว่าลูกสาวเธอตายแล้วยังจะกล้าพูดแบบนี้อีก ไม่กลัวจะเจอกรรมตามสนองหรือไง

บอกว่านอกเสียจากจะให้เจียวเจียวฟื้นคืนชีพขึ้นมา มิฉะนั้นพวกแกก็คือคนเลือดเย็น…บลาๆๆ

ในบรรดาคนเหล่านั้น แม่ของหญิงสาวร้องไห้หนักที่สุด!

ฟังจนผีที่ไม่มีเลือดอย่างจี้ฉาง ความดันโลหิตพุ่งสูงทันที

จู่ๆ ซู่เป่าเงยหน้าราวกับรู้สึกถึงบางอย่าง มองไปทางบนตึก

ช่วงความสูงประมาณช้้นที่เจ็ดถึงแปด ผีผู้หญิงที่สวมใส่ชุดแต่งงานสีแดงกำลังลอยอยู่ริมหน้าต่าง มองซูลั่วอย่างหลงไหล..

ซู่เป่าดึงแขนเสื้อจี้ฉางทันที พร้อมพูดเสียงต่ำ “ท่านอาจารย์!”

จี้ฉางหรี่ตา ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

ตรงหน้าน่าจะเป็นวิญญาณพยาบาท ไม่ใช่ผีรัาย

นี่มันยังไงกันแน่กัน

เขาพูดเสียงต่ำ “เด็กดี ดูให้ดีนะ วันนี้อาจารย์จะสอนวิธีรับมือที่แตกต่างจากปกติ…”

พูดจบเขาก็ยื่นมือ ตบไปที่ดวงตาของแม่หญิงสาวดังแปะ

แม่ของหญิงสาวกำลังร้องไห้อย่างหนักหน่วง ร้องจนร่างกายเซไปด้านหลัง พิงอยู่ในอ้อมอกของคุณป้าคนหนึ่ง

เธอร้องไห้คร่ำครวญ เงยมองขึ้นไปก็เห็นข้างหน้าต่างมีร่างที่คุ้นเคยมากๆ ลอยอยู่

เธอทิ้งแขนทั้งสองไว้ข้างลำตัว ใส่ชุดแต่งงานสีแดงสด

สวมรองเท้าส้นสูงสีแดงที่ไม่พอดีเท้า

ใบหน้าที่ซีดเผือด ลิปสีแดงก่ำ

นี่คือลูกสาวที่เพิ่งกระโดดตึกตายไปเมื่อหลายวันที่แล้วของเธอ…เจียวเจียว!

ม่านตาของแม่หญิงสาวหดเล็กลง เสียงร่ำไห้ในลำคอเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องในทันที