ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 188

บริษัทที่ซูลั่วอยู่ตอนนี้คือบริษัทถังหมิงเซิ่งซื่อ

วันนี้เป็นวันฟ้าครึ้ม เมฆฝนด้านนอกลอยต่ำมาก ราวกับทับโดนตึกสูงที่ตั้งตระหง่านอยู่

ถังเถียนเถียนนั่งอยู่บนเก้าอี้เจ้านายของตน มองเรื่องครั้งนี้ของซูลั่วอย่างปวดหัว

[นักแสดงชื่อดังคาแร็คเตอร์พัง]

[นักแสดงชื่อดังซูลั่วออกจากกองถ่ายโดยไม่ลา วางมาดคนดัง]

……

“คนพวกนี้ก็จริงๆ เลย จ้องจะเอาชีวิตตอนป่วย…”

ซูลั่วถือเป็นรุ่นใหญ่ในวงการบันเทิง รุ่นใหญ่หมายถึงมีชื่อเสียง การแสดงและความสามารถรอบด้านก็ได้รับการยอมรับแล้ว

แต่ก็หมายความว่า เขาจะไม่เป็นการพูดถึงเท่านักแสดงและไอดอลหน้าใหม่เช่นกัน

แท็กยอดนิยมวันทั่วไป มีแต่ข่าวฉาวความรักของไอดอลคนนั้นคนนี้ นักแสดงหญิงรุ่นใหม่คนไหนสวยกว่ากัน…

บัดนี้ ข่าวเดือดอย่าง [ซูเฉินคาแร็คเตอร์พัง] ถูกปล่อยออกมา ไม่นานนักก็ดึงดูดผู้คนมากมายเข้าไปดู เห็นดังนี้ย่อมต้องมีคนที่อิจฉาตาร้อน พวกเขาถืออากาศเหยียบซ้ำ เพื่ออยากกำจัดซูลั่วทิ้ง

“เห้อ…” ถังเถียนเถียนถอนหายใจ

เวลานี้เอง ริมหน้ามีคุณยายใส่ชุดถังจวงสีเขียวอ่อนปรากฏตัวอย่างเงียบๆ

ถังเถียนเถียนตกใจจนปากลั่น เสียงถอนหายใจของเขาก็กลายเป็นเสียงกรีดร้อง

“เห้อ…ว๊อทเดอะฟัค…แม่จ๋า!” เขาล้มลงบนพื้นในทันที

คุณยายชุดถังจวงถลึงตาพร้อมเอ่ย “ร้องหาผีหรือไง”

ถังเถียนเถียนจึงเห็นชัด…ผีตรงหน้าเป็นแม่ของเขาจริงๆ ซะด้วย

“แม่…ทำไมถึงมาละครับ…” นี่เป็นครั้งที่สองที่ถังเถียนเถียนเห็นผี

ครั้งแรกเป็นเป็นครั้งที่เขาขอให้ซู่เป่าช่วยเรียกวิญญาณแม่…จากนั้นผ่านไปเป็นเวลานาน ถังเถียนเถียนคิดว่าแม่ของตนจะไปเกิดใหม่แล้วซะอีก!

คุณยายชุดถังจวงกล่าว “ก็กำลังสะสมแต้มบุญให้แกอยู่ไง”

ถังเถียนเถียนรู้สึกปวดใจ ที่เขารู้สึกโชคดีช่วงนี้ ไม่คิดว่าจะเป็นเพราะแม่ของตน

“แม่ ครั้งนี้แม่มาเพราะมีเรื่องอะไรงั้นเหรอ เงินพอใช้ไหม ไม่พอผมจะได้เผาให้แม่เพิ่ม” เขาปีนขึ้นมาพร้อมกล่าว

คุณยายชุดถังจวงตอบ “ไม่ต้อง ตอนนี้ฉันเป็นผีที่รวยที่สุดในแดนวิญญาณแล้ว หากเยอะกว่านี้คงก่อกบฏได้เลย”

“รอบนี้ฉันก็ใช้เงินแลกกับการขึ้นมาเยี่ยมแกห้านาที”

ถังเถียนเถียน “……”

“แต่แม่ทำผมตกใจจนเกือบได้ไปอยู่แดนนั้นเป็นเพื่อนแม่แล้ว” ถังเถียนเถียนพูดยิ้มๆ

คุณยายชุดถังจวงว่าเขาพูดมากทีหนึ่ง จากนั้นจึงพูดต่อ “ครั้งที่แล้วฉันบอกให้แกช่วยเจ้าหนูนั่นหาพ่อใช่ไหม อุตส่าบอกไปแล้วว่าพ่อของเธอแซ่มู่ ทำไมแกยังคว้าโอกาสไว้ไม่ได้อีก”

ถังเถียนเถียนลูบหัว “พ่อของซู่เป่า ไม่ใช่บุคคลที่ระดับผมจะสืบเจอ…”

คุณยายชุดถังจวงพูดต่อ “ก็จริง…แต่นอกจากพ่อของเขา แม่ของยัยหนูก็ถูกล่อลวง เรื่องนี้ฉันแค่ได้ยินมานะ รายละเอียดเขาล่อลวงยังไงฉันก็ไม่รู้ รอบนี้แกต้องคว้าโอกาสไว้ให้ได้ล่ะ!”

ถังเถียนเถียน “หา?”

ความลับของตระกูลเศรษฐี ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะยุ่งเกี่ยวได้

“แล้วก็ ฉันได้ยินมาอีก เขาว่าดาราคนหนึ่งในบริษัทแกจะมีปัญหา แต่ถ้าแกจัดการได้การงานจะพัฒนาขึ้นอีกหนึ่งก้าว”

ถังเถียนเถียนรู้สึกหมดคำพูด แม่ของเขาทำอะไรในอีกแดนกัน เธอได้ใครมาเป็นเพื่อน ทำไมถึงรู้ข่าวทุกเรื่องเลย

เขาพยักหน้า “ผมรู้ครับ”

ต่อให้แม่ของเขาไม่มาพูด เขาก็คิดจะปกป้องซูลั่วให้ถึงที่สุดอยู่แล้ว

แม่ของเขาแค่ไม่วางใจเขา ถังเถียนเถียนคิดอย่างซึ้งใจ

ไม่คิดว่าคุณยายกลับพูดยิ้มๆ “เรื่องสำคัญฉันพูดจบแล้ว ฉันจะไปรับเพื่อนรักฉันแล้ว! ยัยแก่นี่ตายสักที หลังจากนี้จะได้มีคนมาเต้นแอโรบิคเป็นเพื่อนฉันแล้ว”

“รอบนี้ฉันเสียเงินซื้อการปรากฏร่างสองครั้ง ครั้งแรกคือให้แกเห็นชั้น ส่วนอีกครั้งคือเพื่อนรักฉัน ฉันจะไปหลอกมันให้หัวใจวายตาย!”

ถังเถียนเถียน “?”

เขามองแม่ของตนที่ลอยออกไปอย่างเบิกบานด้วยสีหน้าอึ้งๆ

เวลานี้เอง หน้าประตูห้องทำงานของเขามีหัวน้อยๆ ปรากฏ

ถังเถียนเถียนที่เกือบหัวใจวายตายเพราะแม่เขา ก็เกือบหัวใจวายตายเพราะซู่เป่าอีกครั้ง

“สวัสดีค่ะ ลุงถัง!” ซู่เป่าสะพายกระเป๋าสัตว์เลี้ยงใบเล็กๆ เข้ามา พร้อมเอ่ยทักอย่างดีใจ

ถังเถียนเถียนลูบไปที่หน้าอก จากนั้นกล่าว “คุณหนูซู่ คุณทำผมตกใจหมด”

ซู่เป่าหัวเราะแหะๆ จูงมือของซูลั่วพร้อมเดินเข้าไป

“ทำไมวันนี้คุณหนูซู่เป่าว่างมาแล้วล่ะครับ” ถังเถียนเถียนสั่งคนให้ไปเอาเค้กออกมาพร้อมกับเอ่ยถาม “วันนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ”

ซู่เป่าส่ายหัว “ลุงสี่สอนให้หนูโดดเรียนค่ะ”

ซูลั่ว “เดี๋ยวๆ…พูดอะไรกัน”

ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนพูดเองว่าจะพาเขามาตกปลา

แต่กลับมาที่บริษัท

ประตูถูกผลักออกอีกครั้ง พนักงานเดินเข้ามาพร้อมกับเค้กหลากหลายรูปแบบเจ็ดแปดชิ้น

หลังจากที่เหล่าพนักงานเห็นว่ากฏข้อสุดท้ายในคู่มือพนักงานเขียนเอาไว้ว่า “คุณหนูน้อยไม่ชอบกินรสหวานจัด ไม่ชอบรสช็อกโกแลต ชอบเค้กผลไม้ ลูกอมรสผลไม้…”

เดิมทีพวกเขาไม่เข้าใจ แต่วันนี้พวกเขาต่างเข้าใจแล้ว

ดวงตาของซู่เป่าสว่าง ยกนิ้วโป้งกดไลค์ให้เถียนเถียน “ลุงถัง ลุงจะอุดมสมบูรณ์แล้ว หลังจากนี้กระดุมเสื้อตรงท้องลุงจะยิ่งติดไม่ได้เลย!”

หมายความว่าเขาอนาคตไกลงั้นเหรอ

ถังเถียนเถียนตอบยิ้มๆ “ขอบคุณคำชมจากคุณหนูน้อยซู่เป่าครับ”

ซู่เป่ากัดกินเค้กมินิคำละก้อน หวานแต่ไม่เลี่ยน อร่อยมากเลย!

ถังเถียนเถียนสังเกตสีหน้า พร้อมเอ่ยถามไปด้วย “วันนี้มีอะไรงั้นเหรอครับ”

ซูลั่วกำลังจะตอบ แต่กลับเห็นซู่เป่ายื่นมือ พร้อมพูดอย่างจริงจัง “หนูลองทำนายแล้ว วันนี้ลุงถังจะเจอปัญหา!”

ถังเถียนเถียน “?”

อะไรกัน…

เวลานี้เองผู้ช่วยวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน พร้อมกล่าว “ประธานถัง มีคนมาก่อเรื่องหน้าบริษัทครับ…”

ถังเถียนเถียนมองไปทางซู่เป่าอย่างตะลึง

บังเอิญเหรอ

ใต้ตึกบริษัทถังหมิงเซิ่งซื่อ

เพราะเรื่องของซูลั่ว ช่วงนี้รอบตึกบริษัทมักมีนักข่าวดักรออยู่มากมาย และยังมีแฟนคลับดักรออยู่จำนวนหนึ่ง

ครอบครัวของเด็กหญิงกระโดดตึกถือป้ายขาวดำสี่ห้าใบ ด้านบนเขียนไว้ว่า

[นักแสดงชื่อดังคร่าชีวิต ทำร้ายหญิงสาววัยเด็ก]

[คืนชีวิตลูกสาวผม! คืนความยุติธรรมให้ผม!]

[กล้าทำไม่กล้ายอมรับ ซูลั่วสวะไร้ค่า]

นักข่าว ปาปารัสซี่ และเน็ตไอดอลรอบๆ ราวกับแมลงวันได้กลิ่นไข่เน่า มุงเข้าไปถ่ายรูปและไลฟ์สดกัน

ถังเถียนเถียนเห็นท่าทีเช่นนี้ พร้อมมองเนื้อหาที่เขียนบนป้าย สีหน้ามืดครึ้มในทันที

“ยามล่ะ ไล่พวกมันออกไปให้หมด” เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พ่อแม่ของหญิงสาวกระโดดตึกก็ระเบิด

พวกเขาคุกเข่าร้องไห้คร่ำครวญ “พระเจ้า…พวกแกคร่าชีวิตผู้บริสุทธิ์! ลูกสาวที่น่าสงสารของฉัน เธอตายไปอย่างน่าสงสาร…”

“นักแสดงของพวกแกซูลั่ว หลอกลวงความรู้สึกของลูกสาวเรา จนเธอกระโดดตึกตาย แต่พวกแกไม่อธิบายหนำซ้ำยังไล่พวกเราออกไปอีก…”

“พวกแกคิดจะอุดปากเราไว้ไม่ให้พวกเราพูดงั้นเหรอ…วันนี้หากเราไม่ได้รับคำอธิบาย พวกเราไม่มีทางไปแน่!”

ทุกคนต่างโวยวาย ให้ถังเถียนเถียนอธิบาย

นักข่าวที่รุมล้อมในที่สุดก็เข้าใจ จู่ๆ พวกเขาก็รู้สึกตะลึงเป็นอย่างมาก

ว่าไงนะ ซูลั่วหลอกลวงความรู้สึกแฟนคลับ จนทำให้แฟนคลับกระโดดตึก!

เน็ตไอดอลทั้งหลายแววตากระพริบไปด้วยแสง พูดกุเรื่องในไลฟ์สดทันที

ถังเถียนเถียนปวดหัวจนจะบ้า เดิมทีไม่มีเรื่องนี้ ซูลั่วก็มีแค่เรื่องออกจากกองถ่ายโดยไม่ลาให้แอนตี้ แต่นั่นเพราะแม่ของเขาป่วยหนัก ยังพอให้อภัยได้

ตอนนี้มีเรื่อง ‘เอาความรู้สึกแฟนคลับมาล้อเล่น’ ให้แอนตี้อีก

คนแค่สามคนก็กุข่าวลือได้แล้ว คนพวกนี้มาโวยวายถึงหน้าบริษัท หนำซ้ำยังโวยวายต่อหน้าฝูงชนอีก…

จู่ๆ ซู่เป่าก็วิ่งไปทางหน้าล็อบบี้บริษัท จากนั้นก็วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ซู่เป่าวิ่งไปทางคุณแม่ที่กำลังสร้างเรื่อง

ยัดสิ่งของอย่างหนึ่งเข้าไปในมือของเธอ พร้อมกล่าว “นี่ค่ะ หนูให้”

แม่ของเด็กสาวชะงัก มองกระดาษคู่มือในมือ ถามอย่างเคยปาก “เอามาให้ฉันทำไมกัน…”

ซู่เป่ากล่าว “คุณน้าต้องการคำอธิบายไม่ใช่หรือไง นี่ไงล่ะ!”

ทุกคน “……”

เงียบสงัด…