ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 264

ซู่เป่าจ้องมองคุณปู่เต่าอยู่นาน

ซูอีเฉินย่อตัวลงแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ”

ซู่เป่าชี้ไปที่เต่า “มันบอกว่ามีคนต้องการเทียบหลุมฝังศพกับซู่เป่า”

ซูอีเฉิน “...”

เรื่องนี้จะผ่านไปได้ยัง

ในวินาทีต่อมา ซู่เป่าก็หยิบคุณปู่เต่าและวิ่งกลับไปอย่างมีความสุข

ในอนาคตอะไรจะเกิดขึ้นก็ปล่อยให้มันเกิด เจ้าตัวเล็กมองโลกในแง่ดีมาก มันจะเป็นแบบไหนก็ต้องเป็นแบบนั้น

“เร็วเข้าลุงใหญ่ คุณยายรอลุงกลับมาดื่มชายามบ่ายอยู่นะคะ!”

ซูอีเฉิน “...”

**

วันที่ 14 กรกฎาคมกำลังใกล้เข้ามา และหลังจากข้ามเทศกาลชีซีไปแล้ว เดือนเจ็ดตามปฏิทินจันทรคติผู้คนก็มักจะมีความรู้สึกที่ยากจะอธิบายได้

ซู่เปาทำถุงอ้ายเฉ่าไว้สำหรับทุกคน ของซูอีเฉินเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ของพ่อเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ของคุณยายเป็นรูปหัวใจ และของหานหานเป็นรูปดาว

และยังมีของคนอื่นอีก ซึ่งซู่เป่าได้ขอให้ซูอีเฉินส่งไปให้ซูเยว่เฟยและคนอื่น ๆ

“ยังมีของลุงสี...”

ซู่เป่าหยิบถุงหอมทรงกลมแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องของนายหญิงซู “คุณยาย คุณยาย เราไปหาลุงสี่ที่กองถ่ายกันดีไหมคะ”

ลุงสี่บอกว่าเขากลับมาเมื่อสองสามวันก่อน กองถ่ายอยู่ในตัวเมือง

นายหญิงซูดูเวลา วันนี้ไม่มีเรื่องอะไรต้องทำ เธอจึงพยักหน้าและพูดว่า “ได้สิ”

เอาจริง เธอยังไม่เคยไปเยี่ยมกองถ่ายของลูกชายเลยด้วยซ้ำ!

จู่ ๆ นายหญิงซูก็พูดอย่างตื่นเต้น “รอยายแปบนึงนะ เดี๋ยวยายเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เราจะทำลุงสี่ขายหน้าไม่ได้!”

เป็นถึงแม่นักแสดงนำชายแห่งตระกูลซู

ต้องแต่งเป็นราชินีผู้สูงศักดิ์สิถึงจะถูก

ซู่เป่าวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเองอีกครั้ง “อือฮึ อือฮึ อย่าให้ลุงสี่ขายหน้า!”

เจ้าตัวเล็กวิ่งกลับไปที่ห้อง เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วมองดูชุดเจ้าหญิงที่วางเรียงกันเป็นแถว

“ชุดนี้หรือชุดนี้ หรือชุดนี้ดี!”

“เสี่ยวอู่บอกหน่อย ชุดไหนดีกว่ากัน”

เสี่ยวอู่บินขึ้นไปบนชุดเดรสสีเขียวตัวเล็กแล้วใช้ปากคาบไว้ “ถ้าต้องการมีชีวิตที่ดีขึ้น ต้องมีสีเขียวไว้บนหัว! สีเขียว สีเขียว!”

ซู่เป่า “โอเค!”

เธอหยิบชุดเดรสสีเขียวตัวเล็กขึ้นมา

หลังจากสวมเสร็จก็หาของในตู้เสื้อผ้าอีกครั้งและเจอกิ๊บติดผมสีเขียวอันเล็กคู่หนึ่ง

เอียงไปเอียงมาอยู่บนหัว

“อย่าให้ลุงสี่ขายหน้า อย่าให้ลุงสี่ขายหน้า~” เจ้าตัวเล็กพึมพำพร้อมกับมองหารองเท้าสีเขียวอีกคู่

มองกระจกด้วยความพอใจและก็รู้สึกอีกครั้งว่ามีบางอย่างขาดหายไป

“ไปกันเถอะเสี่ยวอู่~”

เสี่ยวอู่ก็เป็นสีเขียว!

หนึ่งคนและนกหนึ่งตัวออกไปอย่างมีความสุขและเจอหานหานที่วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

ซู่เป่าถาม “พี่หานหาน พี่ทำการบ้านเสร็จยัง”

หานหานรีบปิดปากซู่เป่า “พ่อของฉันไปฉี่แล้ว! วิ่งเร็ว!”

ซู่เป่า “เอ๊ะ”

แบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สองคนที่กำลังจะวิ่งหนีอย่างตื่นเต้นก็เจอกับซูเหอเวิ่นที่เดินออกมา

“พวกเธอจะไปไหน ฉันไปด้วย!”