ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 266

ซูลั่วที่เพิ่งเข้าถึงอารมณ์ แต่สุดท้ายเสียงเอะอะโวยวายของเสี่ยวอู่ก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง “โดนนอกใจ โดนนอกใจ! แว้ก ๆ เขาโดนนอกใจ!” …

ทุกคนไม่สามารถกลั้นขำไว้ได้จนต้องหัวเราะออกมา

อารมณ์ของซูลั่วก็หยุดลงเช่นกัน

กู้ชีชีกอดผ้านวมและหัวเราะออกมาเสียงดัง

ผู้กำกับ “คัท!”

เขาหันไปมองนกแก้วสีเขียวตัวนั้นโดยไม่พูดอะไร

เสี่ยวอู่รีบคาบกิ๊บติดผมของซู่เป่า “หุบปาก! หุบปาก!”

ซู่เป่าทำเสียงชู่ และยื่นมือออกไปเพื่อบีบปากของเสี่ยวอู่

“เสี่ยวอู่ อย่าส่งเสียงดังสิ!”

เสี่ยวอู่ปล่อยให้ซู่เป่าบีบปากของมันไว้อย่างเชื่อฟังและปิดปากสนิท

กองถ่ายเริ่มยุ่งขึ้นมาอีกครั้ง กู้ชีชีเปลี่ยนเสื้อผ้า ทีมงานประกอบฉากกำลังซ่อมแผงประตู...

ขณะที่กำลังแต่งหน้า ซู่เป่าก็ถามอีกครั้ง “พี่ชีชี ทำไมพี่ถึง...อืม...กดพี่ชายคนนั้นแบบนั้นล่ะคะ พวกพี่ทะเลาะกันเหรอ ทะเลาะกันแล้วทำไมต้องฉีกเสื้อผ้าด้วยคะ”

นายหญิงซู “...”

เด็กเป็นวัยที่อยากรู้อยากเห็นที่สุด เธอไม่ได้คิดอะไรมากและแค่อยากรู้ว่าเพราะอะไร

แต่นี่ก็มากเกินพอแล้ว...

กู้ชีชี “เอ่อ”

เธอจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี

ละครเรื่อง ‘ครึ่งเดือนเจ็ด’ เป็นละครแนวไหนก็คงไม่ถือว่าเป็นละครสงครามสายลับ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือควรจะถือเป็นละครน้ำเน่าสาธารณรัฐ

ซึ่งถูกดัดแปลงมาจากนิยาย [คืนแห่งรัก: ภรรยาที่ห้าถูกเขานอกใจอีกครั้ง]

หลิงอวิ๋นฉีนักแสดงนำชายเป็นจอมพลหนุ่มของขุนศึก ในขณะที่มู่ซือหวานักแสดงนำหญิงเป็นคนเจ้าเล่ห์และเป็นนักต้มตุ๋น

จอมพลหนุ่มที่สนใจในตัวนางเอกเป็นพิเศษและแต่งงานกับเธอเพื่อให้เธอเป็นภรรยาคนที่ห้า

นางเอกไม่ได้ต้อยต่ำและสูงส่ง แต่คิดว่าพระเอกเป็นคนน่าเกลียดชัง ขี้โรค และชอบบีบบังคับ...สรุปคือเธอแค่ต้องการหนีจากพระเอก...

ในละครนางเอกแกล้งเป็นผี อำพรางตัวเป็นผีเพื่อให้ผีกลัว ใช้กลอุบายบีบให้พระเอกยอมแพ้ หรือแม้แต่ใช้ออร่าของนางเอกช่วยหน่วยสืบราชการลับใต้ดินครั้งแล้วครั้งเล่า...

โดยเริ่มแรกพระเอกรู้สึกสนใจนางเอก และถูกนางเอกดึงดูดด้วยความใจดี สติปัญญา และความน่ารัก ฯลฯ นางเอกก็ค่อย ๆ ค้นพบว่าพระเอกมีความรักชาติและทะเยอทะยาน...

ในที่สุดทั้งสองก็ตกหลุมรักกันและฉีกวิญญาณอย่างสะเทือนเลื่อนลั่น

ครึ่งเดือนเจ็ดไม่ได้เป็นเพียงเดือนที่ดีที่สุดสำหรับนางเอกในการแสร้งเป็นผีเท่านั้น แต่ในเดือนนี้หน่วยสืบราชการลับใต้ดินได้รีบเร่งกอบกู้ประเทศจนเสร็จสิ้นภารกิจและก่อตั้งองค์กรที่ยิ่งใหญ่ขึ้นเช่นกัน

ในฉากตอนนี้ หน่วยสืบราชการลับใต้ดินถูกผีรายล้อม เพื่อคุ้มกันหน่วยสืบราชการลับ นางเอกจึงแสร้งทำเป็นมีเพศสัมพันธ์กับเขา

พระเอกโกรธมาก แต่เขาก็รู้ว่าทักษะการแสดงที่เงอะงะของนางเอกไม่สามารถหลอกพวกผีได้ ดังนั้นเขาจึงใช้กลอุบายแสดงละครจับชู้ฉากใหญ่

เมื่อคิดถึงตรงนี้กู้ชีชีก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเป็นครั้งที่หนึ่งร้อยเจ็ดสิบแปด ว่านางเอกมีสติปัญญาดุจภูตผี ถ้าไม่มีออร่าของนางเอกก็คงตายไปแล้วร้อยแปดสิบครั้ง

“ก็ ก็เพื่อ...เอ่อ ก็ประมาณนั้นแหละ!” กู้ชีชีอธิบายอย่างคลุมเครือ

ซู่เป่าซักต่อ “ประมาณไหนคะ”

กู้ชีชี “ก็... สู้กับผี จุดประสงค์ของเราในการทำแบบนี้คือเพื่อต่อสู้กับผี”

ซู่เป่ายังคงไม่เข้าใจ

ซูลั่วที่อยู่ด้านข้างอธิบาย “พี่ชายคนนั้นกำลังจะถูกผีจับไป เพื่อปกป้องเขา พี่ชีชีเธอก็เตรียมซ่อนเขาไว้บนเตียงและแสร้งทำเป็นหลับ แต่ถ้าจะนอนก็ต้องสวมชุดนอน พี่ชีชีเธอเปลี่ยนชุดนอนไม่ทัน ก็เลยรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”

ทันใดนั้นซู่เป่าก็นึกได้และมองไปที่ทหารตัวน้อยในหมวกเกราะสีเขียว มีผีอยู่ข้างหลังเขาจริง ๆ

แต่เดิมทีผีตัวนี้จะเล่นเป็นผีร้าย!

“เข้าใจแล้ว! ถ้างั้นทำไมลุงสี่ถึงต้องเตะประตูกระเด็นด้วยล่ะคะ เพราะยังโกรธมากอยู่หรือเปล่า” ซู่เป่าถามอีกครั้ง

ซูลั่วตอบแบบราบเรียบและไม่ได้ใส่ใจอะไร “เพราะลุงสี่ชอบพี่ชีชีเธอ และเข้าใจผิดคิดว่าเธอชอบพี่ชายคนนั้น เขาเลยเตะประตูออกไปด้วยความโกรธ”