ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 271

โจวอวี่คิดว่าเรื่องที่เธอทำนั้นไม่มีใครรู้เห็น

ขนาดผู้ช่วยที่ปลอมตัวเป็นเธอเองยังไม่รู้เลยว่าเธอไปทำอะไร แค่คิดว่าเธอหนีไปนอนเท่านั้นเอง!

เธอระวังขนาดนี้ แล้วก็ไม่ได้ใช้ให้คนอื่นไปทำแทนด้วย เรื่องนี้นอกจากเธอแล้วยังมีใครจะรู้เรื่องได้อีก?

มีแค่ซู่เป่าที่เอาตัว “พยานบุคคลเข้ามา” แล้วกล่าวหาว่าเธอราดน้ำมันลงบนกระดาน

แค่ได้ยินโจวอวี่ก็อยากจะหัวเราะแล้ว

เด็กคนนี้คิดว่าคนที่ตัวเองพามาเป็นใครกัน จะเอาใครก็ได้มาหาว่าเธอผิดก็ได้อย่างนั้นเหรอ

ซู่เป่าที่จับมือคุณน้าผีนั้นเอ่ยให้กำลังใจออกมา “คุณน้าผีคะ คุณน้าสู้ๆ กล้าเข้าไว้! ปล่อยพลังออกมา!”

คุณน้าผีคนนี้เห็นทุกการกระทำเลวร้ายที่โจวอวี่ทำ ซู่เป่าอยากให้เธอพูดเรื่องที่เห็นออกมา

กู้ชีชีมองซู่เป่าเด็กน้อยที่พยายามจะช่วยเธอพูดอย่างเต็มกำลัง เธอรู้สึกซาบซึ้งใจไม่น้อย

ฮือๆ ๆ !

เด็กน้อย เด็กน้อยน่ารัก!

ฉันพอจะมีสิทธิ์เป็นแม่ของหนูไหม? ถ้าไม่ได้ขอเป็นแม่บุญธรรมก็ยังดี!

ท่าทางของคุณน้าผีตอนนี้คืออยากร้องไห้

ตอนที่เธอตายนั้นโดนกรีดคอ พูดอะไรไม่ได้

แต่เมื่อเห็นซู่เป่าเชื่อใจเธอขนาดนี้ เธอก็พยายามที่จะพูดออกมา “เธอคนนี้….ฉันเห็น….เธอเอาน้ำมัน…..ราดบนแผ่นกระดาน…..”

เธอชี้ไปทางโจวอวี่ คอของเธอตอนนี้เหมือนเครื่องสูบลม เธอเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก

ทว่าสิ่งที่พูดออกมานั้น ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

ทุกคนหันไปมองโจวอวี่อย่างตกตะลึง

โดยปกติแล้วโจวอวี่มักจะซื้อชานมมาเลี้ยงทุกคนอยู่เสมอ ใจดีมาก มองไม่ออกเลยว่าจะเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจอย่างนี้!

โจวอวี่น้ำตาไหลพราก น้ำเสียงแหบแห้ง “ธะ เธอ ทำไมต้องใส่ร้ายกันแบบนี้ด้วย…..”

ต่อให้ต้องตายเธอก็ไม่ยอมรับ

ซูเหอเวิ่นยกกล้องถ่ายรูปของตนเองขึ้นมาอย่างหมดคำพูด “คุณน้าครับ ต่อให้ตายก็จะไม่ยอมรับใช่ไหม? คงคิดไม่ถึงล่ะสิ ว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นโดนผมถ่ายไว้หมดแล้ว!”

ซูเหอเวิ่นที่อยู่ในกองนั้นรู้สึกว่าละครน้ำเน่าที่พวกเขากำลังถ่ายกันอยู่แสนจะน่าเบื่อ ก็เลยจะลองทดสอบตาข่ายจับผีของตัวเองดู

ก่อนที่จะจับผีเขาก็อยากรู้ว่าตรงไหนมีผีบ้าง ก็เลยใช้กล้องส่องไปรอบด้าน

แล้วก็ถ่ายเจอน้าผีคนนั้นพอดี ตอนนั้นความสนใจของเขาอยู่ที่ผีตัวนั้นอย่างเดียว ไม่ได้สนใจโจวอวี่ที่อยู่ด้านข้างเลย

เขาเปิดกล้องดู คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ มองเห็นภาพที่ถูกบันทึกเอาไว้ คนที่ใส่ชุดนักแสดงประกอบกำลังมีท่าทีลับๆ ล่อ สาดน้ำมันลงบนกระดาน

โจวอวี่ตกใจแต่ก็แกล้งทำเป็นนิ่ง “นี่ไม่ใช่ฉัน! ที่คุณถ่ายมาเห็นแค่มือกับขาอย่างละข้าง ไม่เห็นหน้าสักหน่อย มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นฉัน……”

พึ่งพูดได้แค่นั้น ใบหน้าของโจวอวี่ก็โผล่ออกมา

โจวอวี่สะอึกพูดไม่ออก

ซูเหอเวิ่นกดหยุด “ดูสิ นี่คือคุณไม่ผิดใช่ไหม?”

ครั้งนี้โจวอวี่ไม่มีข้ออ้างอะไรแล้ว ภาพที่ถ่ายออกมานั้นชัดยิ่งกว่าชัด ขนาดสิวตรงใบหน้าของเธอยังถ่ายออกมาได้อย่างชัดเจน ไม่ใช่เธอจะเป็นใครได้อีก!?

ทุกคนตะลึงงัน

“เธอทำจริงๆ เหรอ…..พระเจ้า ใช้น้ำมันหวังจะให้คนอื่นเสียโฉม ร้ายกาจเกินไปแล้ว!?”

“มันไม่ใช่ว่าร้ายกาจหรือไม่ร้ายกาจ นี่มันผิดกฎหมายแล้วไม่ใช่เหรอ? ! ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคุณชีชีโชคดี ป่านนี้คงโดนไฟไหม้จนเจ็บหนักแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นหมายความว่า ฉากเมื่อกี้โจวอวี่ตั้งใจที่จะตบคุณชีชีน่ะสิ สองครั้งนั้น? บอกว่าอินกับบท…..ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าเธอจงใจเลย”

ผู้กำกับขมวดคิ้วมุ่น เขาหันไปมองโจวอวี่อย่างผิดหวังและรังเกียจ สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดก็คือนักแสดงที่ไม่ตั้งใจฝึกฝน แต่จงใจมุ่งมั่นที่จะวางแผนทำเรื่องร้ายๆ แบบนี้

“เสี่ยวหู แจ้งความ!” เขาเอ่ยออกมา

โดยที่ไม่ไว้หน้าเลยสักนิด!

โจวอวี่ล่ำละลั่กเอ่ยออกมา “ผู้กำกับ ไม่เอานะคะ! ผู้กำกับฟังฉันก่อน….”

เธอจับมือของผู้กำกับเอาไว้ น้ำตาที่ไหลลงมาครั้งนี้เป็นของจริง ในหัววิ้งๆ ๆ ไปหมด เธอ้อนว้อน “ผู้กำกับคะ ขอแค่คุณไม่แจ้งความ ให้ฉันทำอะไรก็ได้……”

เธอมองเข้าไปในตาของผู้กำกับด้วยใบหน้าน่าสงสาร เหมือนพยายามที่จะส่งสายตาบอกอะไรสักอย่าง

คิดไม่ถึงว่าผู้กำกับจะยิ่งโมโหมากกว่าเดิม เขาสะบัดมือเธออกอย่างแรง!

“ทำไมเธอถึงเข้ามาในกองนี้ได้ เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่อย่าคิดว่าจะมาใช้วิธีนี้กับฉัน ฉันไม่หลงกลเธอ”

คำพูดของเขาไม่ไว้หน้าแม้สักนิด เขาประจานสิ่งที่เธอทำออกมาจนไม่เหลือ

สีหน้าท่าทางของทุกคนนั้นตะลึงงัน พวกเขาหันไปมองโจวอวี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอ