ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 272

กู้ชีชีอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ฉันล้อเล่น! เด็กเห็นแก่เงินคนนี้นี่! จากนี้ไปถ้ามีคนมาพูดแบบนี้ เธอต้องบอกว่า 【ไม่ได้】เข้าใจไหม?”

จริงๆ เลย เด็กน้อยน่ารักแบบนี้ โดนคนขายแล้วยังไปช่วยเขานับเงินอีก!

พักนึง บนใบหน้าของทั้งสองคนก็ขาวสะอาด

นายหญิงซูหันไปมองเวลา จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาว่าได้เวลากลับบ้านแล้ว

ซู่เป่ามีเรื่องอยากจะถามนานแล้ว เธอรีบเอ่ยถามขึ้นมาทันที “พี่ชีชี ที่พวกพี่พูดถึงพวกผีกัน ไม่ใช่ผีจริงใช่ไหม?”

กู้ชีชีเอ่ยตอบออกมาทันที “ก็ใช่น่ะสิ เพียงแต่เป็นการเรียกศัตรูของพวกเราเท่านั้นเอง”

ชีชีนิ่งไปครู่นึงก่อนที่จะเอ่ยออกมา “บนโลกใบนี้มีผีที่ไหนกันล่ะ!”

ซูลั่วนิ่งเงียบไม่สบตาใคร

ซูเหอเวิ่นนิ่งเงียบไม่เอ่ยอะไร

ซูเป่าเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็เงียบเสียงลง ในที่สุดก็เอ่ยถามออกมา “ถ้าอย่างนั้น ถ้าพี่ชีชีเจอผีแล้วจะกลัวไหมคะ?”

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องดูก่อนว่าเป็นผีอะไร”

ซู่เป่า “ผีผู้หญิงล่ะคะ?”

กู้ชีชี “ฉันก็จะผิวปากใส่ แล้ววิ่งเข้าไปหา”

ซู่เป่า “??”

ซูลั่ว “……”

ซูเหอเวิ่น ฉันยอมที่จะถูกเรียกว่านักรบ และจะไม่ยอมปล่อยแม้แต่ผีให้รอดไปได้!

นายหญิงซูเดินเข้ามาจูงมือซู่เป่า ก่อนที่จะยิ้มออกมาบางๆ “รบกวนเธอแล้วนะ”

กู้ชีชีรีบยืนขึ้นทันที ก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “ไม่รบกวนค่ะ ฉันเองก็ชอบแกมากด้วย!”

นายหญิงซูพยักหน้ารับ “ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับก่อนนะ”

กู้ชีชีโบกมือ มองเด็กน้อยเดินจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์

แล้วก็พึ่งคิดได้ว่า เธอยังไม่ได้ช่องทางการติดต่อของอีกฝ่ายเลย!

กู้ชีชีอ้าปากพะงาบๆ แย่แล้วๆ เด็กน่ารักขนาดนี้ แต่เธอกลับลืมถ่ายรูปด้วย

ขอแค่ได้ถ่ายรูปอีกฝ่ายสักรูปก็ยังดีนะ!

กู้ชีชีสายตาหันไปหยุดลงที่ซูลั่ว

เธอหยิบโทรศัพท์ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาอีกฝ่าย ยิ้มหวานออกมา “คุณซู ขอแอดเพื่อนวีแชทหน่อยได้ไหม? จะว่าไปทำงานด้วยกันมาตั้งนาน ยังไม่มีวีแชทของคุณเลย!”

ในกองละครจะมีการตั้งกลุ่ม ทั้งสองคนเวลามีอะไรจะคุยกันก็คุยกันในกลุ่มนั่นแหละ