ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 379

ซู่เป่ามองสายตาของผีหญิงที่มองไปทางลุงสามก่อนที่จะชะงักงัน “ใครเป็นเจ้าบ่าวของเธอ?”

ผีหญิงมองซูเฟยเยว่นิ่ง เธอพึมพำออกมาเสียงเบา “ใครเป็นเจ้าบ่าวของข้า……”

ซูเหอเวิ่น “…….”

ในหัวของเขาเหมือนได้ยินเสียงเอฟเฟ็คดังขึ้นมา ใคร~เป็น~เจ้าบ่าวของข้า~

อย่าให้ข้าต้องคอยชะเง้อมองหา

อย่าให้ข้าต้องมานั่งคิดทุกวัน

ใครเป็นเจ้าบ่าวของข้า…..ฉันคือเจ้าบ่าวของเธอ…..

เฮ้อๆ ๆ~ท่านรีบมาอยู่เคียงข้างข้าเร็ว……

ซูเหอเวิ่นส่ายหน้าไปมา หยุดๆ เขากำลังคิดอะไรอยู่ ตอนนี้เป็นเวลาร้องเพลงอย่างนั้นเหรอ!

ได้ยินเพียงแต่ว่าผีหญิงตนนั้นพูดพึมพำกับตัวเอง “ข้าไม่รู้ ขอแค่เป็นผู้ชายก็เป็นเจ้าบ่าวข้าหมด”

เสียงของเธอดังขึ้นในที่อันเงียบงัน ยิ่งทำให้ดูน่าเศร้ามากกว่าเดิม

ผีหลายใจเอ่ยออกมา “แม่เจ้า หลายใจกว่าข้าเสียอีก”

ซู่เป่าทำได้แค่เปลี่ยนคำถามใหม่ ก่อนที่จะเอ่ยถาม “ถ้าอย่างนั้นเธอตายยังไง?”

ผีหญิง “ข้าไม่รู้…..หลังจากที่ข้าตาย ข้าก็พึ่งรู้ว่าตัวเองตายแล้ว”

ทุกคน “……”

เหมือนไม่ได้พูด…..

ซู่เป่าถอนหายใจ ทำยังไงดี ถ้าใช้ค้อนทุบหัวเสียหน่อยจะทำให้ความทรงจำกลับมาไหม?

เมื่อเห็นซู่เป่าทำท่าเหมือนจะยกค้อนขึ้นมาทุบ ผีหญิงก็รีบเอ่ยออกมาทันที “เดี๋ยวก่อน ข้ายังพอจำเรื่องราวได้นิดหน่อย”

ผีหญิงพยายามนึกย้อนกลับไป “ข้าไหว้ฟ้าดินกับสามี ก่อนที่จะเข้าเรือนหอ ท่านสามีมือไปโดนเทียนโดยไม่ได้ตั้งใจ…..จากนั้นก็เลยทำให้เทียนหล่นลง”

“ในความมืด ข้าหาท่านสามีอย่างหวาดกลัว แต่กลับได้ยินเสียงควับๆ ๆ ดังขึ้น เหมือนมีคนกำลังพับอะไรบางอย่างอยู่ จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของท่านสามี”

“ตอนที่ข้าลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็เห็นตัวเองแขวนอยู่บนเพดานแล้ว…..”

น้ำเสียงของผีหญิงนั้นแฝงความไม่พอใจ แต่เธอก็พูดด้วยเสียงแผ่วเบาที่เป็นเอกลักษณ์ของคนโบราณ เธอปิดหน้าของตัวเองไว้ครึ่งหนึ่ง ยิ่งทำให้คนที่ได้ยินนั้นเหงื่อชุ่มไปทั้งหลัง

ซูเหอเวิ่นวิเคราะห์ “ถ้าเกิดว่าเจ้าบ่าวโดนทำร้ายในความมืดนั้น ถ้าอย่างนั้นก็ต้องมีร่องรอยอะไรเหลืออยู่อีก ต่อให้โดนตัวอะไรกินเข้าไป…..ถ้าอย่างนั้นก็ต้องมีรอยเลือด หรือกระดูกอะไรบ้างสิ”

ผีหลายใจมาช่วยวิเคราะห์ “แต่เจ้าบ่าวกลับหายไป นี่หมายความว่าเจ้าบ่าวคือฆาตกร”

ซูเหอเวิ่นขมวดคิ้วมุ่น “ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงมีเสียงกรีดร้องของเจ้าบ่าว?”

ผีหลายใจจับคาง “หรือเขาออาจจะจงใจร้องออกมา เพื่อทำให้เข้าใจผิด?”

ซูเหอเวิ่น “เป็นไปได้……แต่ว่าเจ้าบ่าวไม่ใช่สัตว์ประหลาด ไม่มีทางกินคนได้นี่”

ตอนที่พูดประโยคนี้เขาถึงพึ่งรู้ตัวว่าเขากำลังพูดคุยกับผีเรื่องคดีฆาตกรรม ทำเอาเขาตกใจขึ้นมาทันที

ผีหลายใจ “พูดต่อสิ อย่าหยุด”

ซูเหอเวิ่น “…….”

ผีชุดแต่งงานแดงได้ยินสิ่งที่ซูเหอเวิ่นวิเคราะห์มาจากไกลๆ เธอพูดเสียงอ่อน “ไม่ใช่นะ เสียงร้องของท่านสามีเป็นเสียงจริง ไม่ได้แกล้ง……”

ทุกคนรู้สึกมึนงงไปหมด

ซูเหอเวิ่นเอ่ยเสียงเย็น “ต้องหาหลักฐานเพิ่ม”

บ้านผีสิงแห่งนี้เป็นที่ที่เราต้องหนีออกไปให้ได้ เพราะฉะนั้นต้องไขคดี

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ประธานซูเขาน่าจะมาจัดการที่นี่เรียบร้อยแล้ว ในบ้านผีสิงนี้ไม่มีคนที่แต่งเป็นผีแล้ว แต่กลับมาเจอผีหญิงตัวจริงนี้โดยบังเอิญ อีกทั้งยังเป็นผีที่มีเรื่องราวเดียวกับที่บ้านผีสิงแต่งขึ้นมา

ไม่ว่านี่จะเป็นเรื่องอะไร ในเมื่อผีหญิงปรากฎตัวออกมาที่นี่ นั่นหมายความว่าจะต้องมีอะไรบางอย่างที่เชื่อมโยงกัน อย่างเช่น ที่นี่จะต้องมีเบาะแสอะไรบางอย่างที่สามารถช่วยในการไขคดี

ซูเหอเวิ่นพยักหน้า “กลับไปดูที่เกิดเหตุ!”

ซูเหอเหวินส่ายหน้าไปมา “ไปดูที่เรือนหลังก่อน”

ที่เรือนหลักพวกเขาค้นดูจนหมดแล้ว แต่ที่เรือนหลังพวกเขายังไม่ได้เข้าไปดูเลย ถ้าเกิดที่เรือนหลังซ่อนอะไรไว้ นั่นมันไม่เท่ากับว่ามีคนคอยสอดแนมทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาหรอกเหรอ

สุดท้ายทุกคนก็เห็นด้วยที่จะไปค้นที่เรือนด้านหลัง

ตอนนี้ทุกคนต่างก็รู้สึกว่า ด้านในนี้ต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ และมันกำลังสอดแนมทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา

เพื่อป้องกันไม่ให้ไอ้อะไรบางอย่างนั้นออกไปทางเรือนด้านหลัง ครั้งนี้จึงให้พวกผีร้ายไปเฝ้าไว้ที่หน้าประตู……