ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 458

มู่กุยฝานมองไปรอบๆแล้วพูดว่า “ขึ้นรถก่อน เดี๋ยวกลับบ้านแล้วค่อยว่ากัน”

ซู่เป่ารีบลากสกู๊ตเตอร์ของเธอมาแล้ววิ่งเข้าไปในรถของพ่อ

ว่านปาสือนั่งอยู่บนรถของอาเนี่ยซึ่งตามอยู่ข้างหลังรถออฟโรดของมู่กุยฝาน

ซืออี้หรันยืนอยู่ที่เดิมแล้วมองดูซูเป่าขึ้นรถจากที่ไกลๆ เด็กหญิงตัวเล็กๆ มีความสุขจนไม่ทันหันมามองเขา

หนุ่มน้อยเศร้าเล็กน้อย ใบหน้าเล็กๆ ของเขาดูเย็นชาและเคร่งขรึมมากขึ้น

“ไปกันเถอะคุณชายน้อย!” พ่อบ้านซูเร่งเร้า

ซืออี้หรันเม้มปาก ขณะกำลังจะเดินออกไป ทันใดนั้นก็เห็นหน้าต่างรถออฟโรดเลื่อนลงมาแล้วเห็นซู่เป่าโบกมือให้เขาอย่างแรง แถมยังทำหน้ายิ้มๆ แล้วพูดว่า “พี่อี้หรัน ขอบคุณสำหรับลูกอมนะคะ บ๊ายบาย~”

ความเย็นชาบนใบหน้าซืออี้หรันหายไป พอรู้ตัวก็รีบเงยหน้าโบกมือให้เธอ แต่รถออฟโรดก็หายไปที่ปลายถนนและเลี้ยวไปอีกด้านหนึ่งแล้ว

**

บนรถ เด็กๆ จ้องไปที่หลอดเลือดในมือของซูเหอเวิ่น

“นี่เป็นเลือดของป้าสะใภ้ใหญ่เหรอ?”

ซูเหอเหวินเหลือบมองแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ก็ไม่แน่ อาจจะแค่เอาไว้หลอกคนเฉยๆ ก็ได้ มีแค่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะเชื่อ”

ซูเหอเวิ่นกรอกตาขาวใส่เขา “พี่ก็พอได้แล้วนะ อย่าคิดว่าเป็นพี่แล้วจะรังแกอะไรผมก็ได้นะ”

ซูเหอเหวินหัวเราะเยาะ ถึงแม้จะไม่ได้พูดอะไรต่อแต่ก็แสดงสีหน้าออกมาอย่างชัดเจนว่าแล้วไม่ใช่หรือไง?

ซูเหอเวิ่นรู้ว่าตัวเองพูดไปก็เสียเปรียบเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ

มู่กุยฝานหักพวกมาลัยแล้วรถก็หันไปอีกทางหนึ่ง

เขาเอ่ย “ไปเถอะ แค่ไปตรวจก็รู้”

ซูเหอเวิ่นเอ่ย “ผลตรวจดีเอ็นเอจากเส้นผมที่เคยส่งไปเมื่อสองวันก่อนยังไม่ออกเลย…เพราะผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นมารดาใช้เวลาเร็วที่สุดก็สามวัน”

มู่กุยฝาน “นั่นนาย”

ซูเหอเวิ่นเงียบไม่พูดอะไร

เมื่อเลือดถูกส่งไปที่แลป มู่กุยฝานจะวานให้เพื่อนเก่าคนนั้นช่วยเร่งรัดให้หน่อย อย่างเร็วที่สุดพรุ่งนี้ก็จะรู้ผลแล้ว

ทั้งหมดเลยต้องกลับไปก่อน พอผ่านบริษัทของซูอีเฉินก็แวะรับเขากลับบ้านไปด้วย

พอลุงใหญ่ขึ้นมานั่งที่เบาะข้างคนขับแล้วหันไปมองเด็กสามคนที่เบาะหลัง

คำแรกที่อ้าปากถามก็คือ “ต้องจ่ายค่าชดเชยไหม? เดี๋ยวลุงใหญ่ออกให้เอง”

มู่กุยฝานยกมุมปาก สมกับเป็นลุงใหญ่ที่ทั้งหล่อทั้งรวยจริงๆ

แค่อ้าปากก็แสดงถึงความมีอำนาจแล้ว

ซู่เป่าส่ายหัว “ไม่ต้องหรอกค่ะลุงใหญ่ คุณน้านิสัยไม่ดีคนนั้นโดนคุณอาตำรวจจับตัวไปแล้ว ไม่ต้องเสียเงินสักหยวนเลยค่ะ!”

ทำไมต้องจ่ายค่าชดเชยด้วยล่ะ ยืนยันไม่มีทางจ่ายเด็ดขาด

ต่อให้มีเงินในกระเป๋าจนจะขึ้นรา ก็ไม่มีทางยอมจ่ายค่าชดเชยให้คุณน้านิสัยไม่ดีคนนั้นเด็ดขาด

ซูเหอเวิ่นพูดตามด้วยความตื่นเต้น “ฮ่าๆ พ่อไม่เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกระอักกระอ่วนขนาดไหน! โดนหมาไล่ตะเพิดไปตามถนนขนาดนั้น”

ซูอีเฉินยิ้มแล้วหันกลับไปนั่งหลังตรง

ทันใดนั้นก็ได้ยินซู่เป่าพูดว่า “ใช่~วันนี้ป้าจ่งทำดีมาก! วันนี้ป้าจ่งลำบากหน่อยนะ! เดี๋ยวฉันเพิ่มน่องไก่ให้นะ!”

ซูอีเฉินหันไปมองโดยไม่รู้ตัวก็เห็นว่าซู่เป่ากำลังลูบหัววูลฟ์ด๊อกอยู่

เขายกมุมปาก

มีความรู้แบบว่า…แปลกๆ ยังไงไม่รู้

มู่กุยฝานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ และพูดด้วยเสียงทุ้มๆ ว่า “ป้าจ่งนี่เยี่ยมจริงๆ”

ซูอีเฉิน “…”