ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 457

เหยาซือเยว่โดนหมาไล่ตามถนนจนผมยุ่งเหยิงไปหมด สุดท้ายก็โดนตำรวจรวบตัวไป

เธอโมโหจนแทบจะกระอักเลือด “เขาก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด…”

เหยาซือเยว่ชี้ไปที่อาเนี่ย

อาเนี่ยยิ้มอย่างสง่าว่า “เมื่อกี้ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าผมไม่ค่อยเข้มงวดน่ะครับ ยังไงก็คงต้องให้มืออาชีพเป็นคนมาจัดการดีกว่า”

เขามองไปยังตำรวจ “รบกวนคุณตำรวจด้วยนะครับ”

เหยาซือเยว่ “…”

ตำรวจทำเสียงเคร่งขรึม “ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ เป็นคนที่ไหน มาทำอะไรที่นี่!”

เหยาซือเยว่ฝืนทำหน้ายิ้มออกมา “ไม่สิคุณตำรวจ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งนั้นเลยค่ะ…”

ตำรวจ “ไม่ต้องมาทำหน้ายิ้ม! เอาตัวไป!”

เหยาซือเยว่ลนขึ้นมาทันที

เอาตัวไปไม่ได้!

พอเข้าไปแล้วก็จะกลายเป็นคนที่มีประวัติคดี เธออุตส่าห์ย้ายมาที่นี่ได้อย่างยากลำบาก ถ้าภายหลังแต่งเข้าบ้านตระกูลซูเธอก็ยังอยากจะสานสัมพันธ์ดีๆ ด้วยแล้วย้ายไปเป็นหมอประจำที่โรงพยาบาลรัฐ

จะเข้าไปได้อย่างไรล่ะ?

เมื่อเห็นว่าไม่สามารถเคลียร์กับตำรวจได้ เธอก็ได้แต่รีบร้อนพูดว่า “ฉัน…ฉันไม่ได้เป็นพวกค้ามนุษย์จริงๆนะ! ฉันเป็นหมอของคุณชายน้อยซูจื่อซี ฉันรู้จักเขาตอนเขาป่วยแล้วเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเมื่อไม่นานมานี้เอง…ฉันก็แค่เคยเจอประธานซูที่โรงพยาบาลแล้วตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเจอเท่านั้นเอง วันนี้ก็เลยอยากจะมาหาเสี่ยวเวิ่นเพื่อจะสานสัมพันธ์กับพ่อเขาเฉยๆน่ะ…”

“จริงๆนะ ฉันไม่ได้จะลักพาตัวเขา พวกคุณเชื่อฉันเถอะ ฉันไม่เคยโกหก!”

รปภ.ที่อยู่ข้างๆ ยิ้มเยาะ “คุณไม่เคยโกหกเลยงั้นเหรอ? งั้นแล้วทำไมเมื่อกี้ถึงบอกว่าเป็นภรรยาของประธานซูล่ะ!”

เหยาซือเยว่เกลียดรปภ.คนนี้เข้าไส้

รอให้เธอได้เข้าไปเป็นสะใภ้หลักของตระกูลซูก่อนเถอะ สิ่งแรกที่เธอจะทำก็คือไล่รปภ.คนนี้ออกทันทีเพื่อให้ทุกคนได้รู้ว่าถ้ามายั่วยุเธอจะมีจุดจบยังไง!

เหยาซือเยว่หายใจเข้าลึกๆ แล้วก็หยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋าที่ขาดรุ่งริ่งของเธอ ด้วยความที่กลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าเธอเป็นใครก็เลยพูดด้วยเสียงเบาๆว่า “นี่เอกสารของฉันค่ะคุณตำรวจ ฉันชื่อเหยาซือเยว่…ฉันไม่ใช่คนร้ายจริงๆ พวกคุณสามารถตรวจสอบได้เลยค่ะ”

ซู่เป่าแอบฟังอยู่ข้างๆ

“น้าคนนี้พูดอะไรเนี่ย? ไม่ได้ยินเลย”

ในน้ำเต้าวิญญาณ ผีหลายใจหัวเราะเสียงดัง “ซู่เป่าอยากได้ยินเหรอ ง่ายมากเลย เดี๋ยวพี่สาวช่วยเอง!”

เธอบินออกไปแล้วไปเกาะอยู่บนหัวของเหยาซือเยว่ “ฮู้~เสียงดังหน่อย พวกพี่ชายไม่ได้ยินเลย~”

เหยาซือเยว่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ ถึงได้รู้สึกง่วงขึ้นมา

เหมือนมีคนกระซิบกระซาบคุยกันข้างหูเธอ พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นซูอีเฉินในชุดสูทยืนอยู่ข้างหน้าเธอแล้วทำเสียงเย็นชาว่าอะไรนะ? พูดเสียงดังหน่อย

เหยาซือเยว่ดีใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความหลงใหล

“ประธานซู…ฉันคือเหยาซือเยว่! ฉันเป็นหมอศัลยกรรมสมองในโรงพยาบาลเอกชนxxx ค่ะ คุณจำฉันได้ไหมคะ?”