ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 481

เหยาจิ้งอวิ๋นกำลังตะลึงงันก็ถูกศีรษะแข็ง ๆ โหม่งใส่หน้าอย่างจัง จมูกยุบลงไป เห็นได้ว่าศีรษะนี้ออกแรงขนาดไหน!

“บ้าเอ๊ย...!” เขาเอามือกุมจมูกด่า

เหยาหลิงเยว่จ้องเขา ปากพลางพูดออกไปอย่างต่อเนื่อง “ฉันเชี่ย...ฉันเชี่ย!”

ร้ายกาจ พูดฉันเชี่ยออกมาได้ติดกันสองคำแล้ว

ทุกคนมองตาค้าง

โดยเฉพาะตำรวจ

ถ้าจะบอกว่าการทำท่ามือเมื่อกี้ยังทำให้คนแอบจินตนาการ

แล้วตรงหน้านี้จะอธิบายอย่างไร

อยู่ ๆ ศพก็พุ่งเอาหัวชนคนได้เหรอ

ศพพูดว่าฉันเชี่ยได้เหรอ

ซู่เป่าที่มองจนตาค้างดึงสติกลับในที่สุด ชนแรงขนาดนี้ น่ากลัวว่าเธอจะทำหัวตัวเองบุ๋มไปแล้วมั้ง

ซู่เป่ารีบไปดึงตัวเธอ “ป้าสะใภ้ใหญ่คะ พอแล้ว ๆ!”

เหยาหลิงเยว่กลอกลูกตา จ้องผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาที่ยังอยู่ เอาหัวพุ่งไปหาอย่างกับจะต่อต้าน “ฉัน...เชี่ย!”

ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาอึ้งหนักกว่าเหยาซือเยว่และเหยาจิ้งอวิ๋น

เขาควบคุมบีบหนอนกู่บนตัวเหยาหลิงเยว่ตายเองกับมือ

เธอน่าจะตายสนิทนานแล้วนี่ ทำไมตอนนี้ยังกระโดดโลดเต้นเอาหัวโหม่งคนอยู่นี่ได้อีก

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงสงสัยฝีมือของตัวเองไม่หยุด แต่เหยาหลิงเยว่พุ่งตัวมาแล้ว โหม่งเขากระเด็นออกไป...

ตุบ...ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยากระเด็นออกไปไกลสองเมตร ตกอยู่บนสนามหญ้า

ตอนนี้เอง จู่ ๆ ก็มีนกตัวสีเขียวมันเงาตัวหนึ่งบินมา มันโหวกเหวกแกว๊ก ๆ “มาเร็ว ให้เขากินขี้หนึ่งจิน (500 กรัม)! มา ๆ ให้เขากินขี้หนึ่งจิน!”

พอพูดจบ มันก็ทิ้งระเบิดกลางอากาศอย่างประสบความสำเร็จ

มูลนกสดใหม่แบบสุด ๆ ตกใส่ปากของผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาอย่างแม่นยำ...

เหล่าคนตระกูลซู ฉันเป็นใคร ฉันอยู่ที่ไหน นกตัวนี้กำลังทำอะไร...

แม้แต่ตำรวจก็อ้าปากหวอ

ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาเคยถูกลบหลู่อย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไร แถมอีกฝ่ายยังเป็นแค่นกตัวหนึ่ง!

เขาถุย ๆ ๆ ถุยของในปากไม่หยุด ถุยจนปากแห้งแล้วยังรู้สึกว่าปากมีแต่กลิ่นมูลนกเหมือนเดิม

“ไอ้เดรัจฉาน...! ไอ้เดรัจฉานสมควรตาย!”

ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาเดือดจัด ถึงเขาจะฆ่าคนตระกูลซูไม่ได้ แต่แค่นกตัวเดียว เขายังจะฆ่าไม่ได้อีกเหรอ!

เขาส่งยันต์ออกไปแผ่นหนึ่ง ตกอยู่บนตัวนกแก้วที่อยู่ข้างพุ่งไม้!

ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยายังพอมีฝีมืออยู่บ้าง

เสี่ยวอู่เพิ่งจะบินมา ยันต์ก็เสียบเข้าที่หางของมันเหมือนศรคมแล้ว

พรึบ...เปลวไฟสีเขียวลุกไหม้

เสี่ยวอู่ร้องลั่นขึ้นมาทันที บินไปทางซู่เป่า “ตายแล้ว! ตายแล้ว! ช่วยด้วย! ย่างนกแล้ว!”

ซู่เป่าปรี่เข้าไปหา ทั้งสองต่างวิ่งเข้ากันด้วยความรวดเร็ว ไม่นานก็กอดเสี่ยวอู่อยู่ในอ้อมอก แล้วเอามือดับเปลวไฟ!

ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาหัวเราะเสียงเย็น ไฟจากยันต์ไม่ใช่ว่าใครจะดับก็ดับได้ ถ้าเอามือไปจับสุ่มสี่สุ่มห้าก็เท่ากับรนหาที่ตายชัด ๆ!

ตำรวจตะลึงงัน นกนี่เป็นปีศาจไปแล้วเหรอ