ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 482

พอได้ยินซูอีเฉินพูดอย่างนี้ ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาก็ตื่นตระหนก รู้สึกแย่กว่าเดิม!

จนถึงตอนนี้ เขาชักจะสงสัยแล้วว่ามีอะไรแปลก ๆ

เขามองซูเหอเวิ่น ถ้าเด็กคนนี้เก่งขนาดนั้นจริง เมื่อกี้ทำไมไม่ทำอะไรเลยล่ะ

เขาคงไม่ใช่ว่าถูกเหยาจิ้งอวิ๋นกับเหยาซือเยว่ที่เป็นคนโง่สองคนหลอกเอาหรอกนะ...

ซูอีเฉินให้อาเนี่ยเอาซองเอกสารออกมา ก่อนจะมอบให้กับทางตำรวจ

ตระกูลซูไม่ปล่อยตระกูลเหยาไปอยู่แล้ว พวกเขามั่นใจว่าซูเหอเหวินและซูเหอเวิ่นเป็นลูกหลานตระกูลพวกเขา เอะอะก็ว่าสายเลือดตระกูลเหยา เก็บเอาไว้ต้องเป็นภัยแน่

พอพวกเหยาซือเยว่ถูกพาตัวไป ซูอีเฉินก็ล้มตระกูลเหยาเลย

สิ้นหวังแล้ว ตระกูลเหยาล้มละลายแล้ว

เหยาซือเยว่โหวกเหวกโวยวาย ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลจิตเวช ส่วนเหยาจิ้งอวิ๋นเนื่องจากกักขังเหยาหลิงเยว่โดยมิชอบแปดปี จึงต้องรับอาหารในเรือนจำด้วยความเบิกบานสำราญใจสิบปี

เหยาจิ้งอวิ๋นถูกสืบพบว่าเคยสังหารคนเพื่อการแก้แค้น แล้วยังไม่ได้สังหารแค่คนเดียวด้วย ดังนั้นจึงถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต

เขาถึงกับใช้หนอนอาคมกับโรงพัก ลอบทำร้ายตำรวจ ในช่วงชุลมุน เขาถูกยิงขาพิการสองข้าง สร้างความเดือดร้อนไม่ได้อีก

และเป็นเพราะเขานี่แหละ ผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาที่ถูกส่งตัวไปแล้วจึงถูกถอดเสื้อผ้าหมด ตรวจสอบทุกอณู ริบยันต์กับหนอนบนตัว โกนผม โกนหนวด โกนคิ้วจนเกลี้ยง ค้นทุกจุดที่ซ่อนหนอนได้

สุดท้ายเหยาจิ้งอวิ๋นกับผู้อาวุโสรองตระกูลเหยาก็ถูกแปะยันต์ไว้คนละแผ่น พวกเขากรีดร้องโหยหวน รอจนยันต์ไหม้หมดแล้ว พวกเขาก็ซูบไปทั้งตัว

ในแววตาของพวกเขาคือความแค้นและไม่สมัครใจ

ไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่ไปหายันต์มาจากไหน ถึงกับฆ่าหนอนกู่บนตัวพวกเขาได้เรียบ ตัดหนทางการเลี้ยงหนอนกู่

นับจากนี้ ไม้เด็ดสุดยอดของพวกเขา หมดสิ้นแล้ว!

สองคนที่คิดจะใช้หนอนกู่แหกคุก ออกไปไม่ได้แล้ว

แน่นอน เรื่องพวกนี้เอาไว้พูดกันทีหลัง

หลังจากพวกเหยาซือเยว่ถูกพาตัวไป ซูเหอเวิ่นก็ยืนเหม่ออยู่ในลาน

แล้วจู่ ๆ เขาก็เหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงถาม “คุณย่าครับ พวกเรายังต้องไปไหว้สุสานของคุณปู่น้อยใหญ่อยู่ไหมครับ”

นายหญิงซูยกมือสับไปที่ศีรษะของเขา

ไหว้สุสาน ๆ วันนี้เกือบจะกลายเป็นพวกเขาที่ไหว้สุสานเธอแล้ว!

เดิมนึกว่าเมื่อวานพวกเขาออกไปกินลมจับผี

คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้

ตอนที่เหยาหลิงเยว่เพิ่งมาถึงตระกูลซูมีสภาพเป็นอย่างไร เธอรู้ดีที่สุด

ถ้าเกิดช่วยเหยาหลิงเยว่ให้รอดไม่ได้ กลายเป็นศพจริง ๆ