ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 557

ตุ๊กตาก่นด่าอยู่ในใจ มันกระแทกกับอะไรบางอย่างดังตุบ

ผีสาวผมขาวที่กำลังซุ่มโจมตีมู่กุยฝานอยู่ข้างหลังหวีดร้องทันที ถูกตุ๊กตากลืนกิน

ผีสาวผมขาวอีกตนหนึ่งกระโจนใส่มู่กุยฝาน อ้าปากจะกัด มู่กุยฝานยกมือขึ้นตามสัญชาตญาณ...

พริบตาเดียวกลับเห็นประกายแสงสีม่วงฉายออกมาจากข้อมือของเขา ชนผีสาวผมขาวกระเด็นออกไป!

ตุ๊กตาที่เพิ่งกลืนกินผีสาวผมขาวตนหนึ่ง หันกลับมากลืนกินผีสาวผมขาวตนนี้ต่อ

เนื่องจากผีสาวผมขาวสองตนถูกกำจัดในเสี้ยววินาที ผีสาวผมขาวจึงไม่ทันส่งข่าว

มู่กุยฝานหัวใจบีบรัด

ผีสาวผมขาวเป็นผีขุนศึกลิ่วล้อของผิงเติ่งหวัง

เขาเพิ่งมาถึงที่นี่ก็ถูกผีสาวผมขาวจ้องแล้วเหรอ

หรือว่าอีกฝ่ายตามเขามาตลอดทางแต่เขาไม่เห็น

มู่กุยฝานแกะผ้าพันแผลตรงข้อมือออก เห็นเม็ดหยกสีม่วงแตกเป็นสองเสี่ยงเม็ดหนึ่ง พอแกะผ้าพันแผลออก มันก็ตกลงบนพื้น

เม็ดหยดที่ซู่เป่าใช้ทำสร้อยข้อมือให้เขามีขนาดค่อนข้างใหญ่ หนึ่งเส้นมีเม็ดหยกสิบหกเม็ด ตอนนี้แตกไปแล้วเม็ดหนึ่ง

มู่กุยฝานเก็บเม็ดหยกเม็ดนั้นขึ้นมา เม็ดหยกสีม่วงสีหมองคล้ำไปแล้ว หยาบจนเหมือนหินกรวดธรรมดา ๆ เม็ดหนึ่ง

“ถ้ามียันต์อำพรางตัวก็ดีสิ” นักพรตมู่ลูบยันต์บนตัว พึมพำอย่างเสียดายสุดประมาณ

ตุ๊กตา ...

ทำไมนายไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยนะ

--------------------------

มู่กุยฝานค้นหาอยู่ในอำเภอทั้งวันด้วยความระวัง แต่ก็ไม่พบเบาะแสของซูอวิ๋นเจา

อำเภอนี้มีประชากรทั้งหมดสี่แสนกว่าคน (รวมตำบลและหมู่บ้าน) ประชากรในตัวอำเภอมีประมาณแสนคน

ท่ามกลางคนเรือนแสน มู่กุยฝานกลับหาคนที่เดิมก็ค่อนข้างสะดุดอยู่แล้วไม่พบ

“ซูอวิ๋นเจาซ่อนตัวดีแท้” มู่กุยฝานถือปากกา ขีดเขียนอยู่บนกระดาษ “หรือจะไม่ได้อยู่ในอำเภอนี้นะ”

อำเภอหนิงเหมิงอยู่ริมสุดของทางตะวันตก มีช่องทางออกต่างประเทศหลายทางไปยังประเทศเพื่อนบ้านทางตะวันตกหลายประเทศ

ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์พิเศษจำเพาะ ถ้าเทียบกับเขตเศรษฐกิจสามเหลี่ยมที่กำลังพัฒนา ที่นี่ก็ได้แต่ใช้คำว่าล้าหลังในการบรรยาย

แต่ที่นี่กลับเป็นป้อมปราการทางทหารที่สำคัญมาก เพียงแต่ประชาชนในพื้นที่ไม่ค่อยรู้เท่านั้น

ตามหลักการ ซูอวิ๋นเจามีโอกาสสูงที่จะซ่อนตัวอยู่ในอำเภอหนิงเหมิง

มู่กุยฝานวางแผนว่าจะออกตามหาในวันพรุ่งนี้อีกวัน ถ้ายังหาไม่เจอก็กลับเมืองจิงก่อน

อำเภอหนิงเหมิงไม่มีโรงแรมหรูอะไร โรงแรมที่ใหญ่ที่สุดยังนับว่าเป็นสามดาวไม่ได้เลย มู่กุยฝานจองห้องพักห้องหนึ่ง พอกลับที่พักในตอนกลางคืนแล้วก็คิดว่าจะพักผ่อน

กลางคืนเจอผีง่าย ไม่รู้ว่าตอนนี้ผิงเติ่งหวังหลบซ่อนอยู่ที่ไหนสิน่า มู่กุยฝานคิดว่าต้องรอบคอบไว้ก่อนเป็นดี

มู่กุยฝานผู้รอบคอบวางตุ๊กตาไว้ตรงกลอนประตู

“เฝ้าไว้ให้ดีล่ะ!” มู่กุยฝานพูด

ตุ๊กตา ...

---------------------------

ตอนกลางคืน ร้านอินเทอร์เน็ตร้านหนึ่งในอำเภอ พอมองไป คนที่อยู่ในนั้นล้วนเป็นวัยรุ่นกับนักเรียนที่โต้รุ่งทั้งหมด

นักเรียนพวกนี้ปีนกำแพงออกมา เปิดเกมเป็นเสี่ยวก็มาฟันฉันสิในคอมพิวเตอร์ ตอนที่กำลังเล่นสนุกติดพันก็อดตะโกนเรียกไม่ได้

“พี่! เอามาม่าถ้วยหนึ่ง!” มีคนตะโกนเสียงดัง

ผู้ดูแลร้านที่ใต้ตาเขียวคล้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง คางมีแต่ตอหนวดคนหนึ่ง ถือมาม่าคัพมาแล้ววางอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่ม

“สิบหยวน” เขาบอก