ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 583

เดิมมู่กยฝานกับซูอวิ๋นเจาไม่รู้ว่าตัวเองความแตกแล้ว

เห็นนายหญิงซูไม่ได้โทรศัพท์มาอีก ก็คิดว่าหลอกได้สำเร็จแล้ว

พอถึงเวลากลับถึงบ้าน แผลบนแขนของซู่เป่าก็น่าจะดีขึ้นแล้ว นายหญิงเองก็คงไม่โกรธขนาดนั้น...ใช่ไหม

ผู้ใหญ่สองคนกับเด็กหนึ่งคนเดินเล่น แล้วก็ไปกินอาหารเลิศรสประจำถิ่น กินทุกอย่างที่ปกติไม่ได้กินที่บ้าน อาหารประจำถิ่นอย่างเช่นขนมเปี๊ยะไส้ดอกไม้ ขนมจีนหม้อเล็ก มันผัดเครื่อง ส่วนที่ไม่ใช่ประจำถิ่นอย่างเช่นไส้กรอกทรงเครื่อง หมาล่าทังและเต้าหู้เหม็น

สุดท้ายเมื่อซู่เป่ากลับไปถึงโรงแรมก็ท้องเสีย...

ผู้ชายเลี้ยงลูกสาว คุณว่าเขาดูไม่น่าเชื่อถือใช่ไหม บางครั้งก็อาจมอบช่วงเวลาที่ยากจะลืมเลือนให้แก่ลูก แม้ซู่เป่าจะท้องเสีย แต่ตอนที่ทอดตัวนอนอยู่บนเตียง มุมปากยังแฝงไปด้วยรอยยิ้มหวานๆ

หยินหยินสองขั้ว ฟ้าดินสองด้าน

เขาดั่งดอกไม้บานสะพรั่งสิบลี้ แสงไฟให้ความอบอุ่นคน

เมืองผีมืดมิดไร้ที่สิ้นสุด เต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ

จี้ฉางยืนอยู่หน้าตำหนักที่พักของจ้วนหลุนหวังยมบาลแห่งนรกขุมที่สิบ...ตำหนักซู่อิง เขารอจ้วนหลุนหวังอยู่ตรงนี้มานานแล้ว

ในที่สุดจ้วนหลุนหวังก็ปรากฏตัว เขาถอนหายใจเสียงหนึ่ง “ผู้พิพากษาจี้ เจ้ากลุ้มใจไปไย การเผชิญเคราะห์ของเหยียนหลัวหวังมิใช่เรื่องที่เราจะก้าวก่ายได้ ข้ารู้เรื่องที่เจ้าอยากจะพูดแล้ว แต่ข้าไม่มีทางเข้าร่วมด้วยเด็ดขาด”

จี้ฉางจ้องเขา “ตอนนี้ผิงเติ่งหวังคิดกบฏ หนีไปยังโลกมนุษย์ เรื่องทำลายกฎเกณฑ์ของโลกมนุษย์! ไม่เกี่ยวกับการเผชิญเคราะห์ของท่านพญายม!”

จ้วนหลุนหวังขมวดคิ้ว “นั่นก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเผชิญเคราะห์ของนาง เราแทรกแซงได้ยาก”

จี้ฉางผิดหวังเป็นอย่างมาก

เขาไปยังตำหนักเสวียนหมิง ฉินก่วงหวังก็บอกว่าไม่เข้าร่วม

เขาไปยังตำหนักผู่มิ่ง ฉู่เจียงหวังก็บอกว่าเป็นเรื่องของเหยียนหลัวหวัง ไม่กล้าก้าวก่าย

เขาไปยังตำหนักโจ้วเจวี๋ย ซ่งตี้หวังก็บอกว่าสวรรค์ย่อมลิขิตเอาไว้แล้ว เรื่องของผิงเติ่งหวังเป็นสิ่งที่ถูกลิขิตเอาไว้แล้ว ไม่ถือว่าเป็นการกบฏ แต่นับว่าเป็นการเผชิญเคราะห์ของเหยียนหลัวหวัง

เขาไปยังตำหนักไท่เหอ อู่กวงหวังบอกว่าเขาเพียงแค่จับนักต้มตุ๋นทางการค้าเพียงเท่านั้น เรื่องของผิงเติ่งหวังเขาอยากจะยื่นมือไปช่วยแต่ก็ทำไม่ได้...

เปี้ยนเฉิงหวังยมบาลแห่งนรกขุมที่หกไม่อยู่ในยมโลก ไท่ซานยมบาลแห่งนรกขุมที่เจ็ดไปเฟิงตู...

จี้ฉางเข้าใจดี ยมบาลอย่างพวกเขาเหล่านี้ บ้างก็ไม่อยากยุ่ง บ้างก็ไม่กล้ายุ่ง บ้างก็แทบอยากจะให้ผิงเติ่งหวังฆ่าเหยียนหลัวหวังเสีย แล้วค่อยจับกุมผิงเติ่งหวังในแง่มุมของคุณธรรม

ถึงเวลานั้นย่อมต้องมีผลงานอยู่แล้ว ตำแหน่งเหยียนหลัวหวังก็ว่างลง!

ที่สุดท้าย จี้ฉางไปหาตูซื่อหวังยมบาลแห่งนรกขุมที่แปด

ตูซื่อหวังไร้ความเสแสร้งบนหน้า ขณะที่เห็นจี้ฉาง เขาเพียงแค่หัวเราะเยาะเสียงหนึ่ง

“ผู้พิพากษาจี้ที่ตอนแรกจองหองไม่ยอมก้มหัวให้ใคร แม้แต่เจอหน้ายมบาลอย่างพวกเรายังไม่ก้มหัวเลย ทำไมวันนี้ถึงยอมเสียงอ่อนมาขอร้องข้าล่ะ!”

จี้ฉางเม้มปาก จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ท่านพญายมกำลังลำบาก ข้าน้อยหวังว่าใต้เท้าจะยอมช่วย!”

ตูซื่อหวังเอ่ย “เอาละ หากเจ้าคุกเข่าตรงนี้ ข้าอาจจะพิจารณายื่นมือออกไปช่วยก็ได้!”

“ทำไม ไม่ยอมหรือ”

จี้ฉางกัดฟัน หลังที่ไม่เคยก้ม ในที่สุดครั้งนี้ก็ต้องก้มลง

เขาค่อยๆ ยกมือขึ้น เลิกชุดผาวยาวขึ้นมา คุกเข่าลงไป “ข้าน้อยขอร้องใต้เท้าโปรดช่วยท่านพญายมด้วยขอรับ!”

แต่ทว่าทันใดนั้นตูซื่อหวังกลับหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา

“เปิดโลกข้าเสียเหลือเกิน! ไม่นึกเลยว่าผู้พิพากษาจี้จะทำถึงขั้นนี้เพื่อพญายมของตัวเอง ช่างจงรักภักดีเสียจริงๆ”

“แต่ทำไมข้าต้องช่วยด้วยเล่า”

“หากนางมีความสามารถ นางจัดการเองก็สิ้นเรื่องแล้ว หึๆ เง็กเซียนฮ่องเต้บอกว่านางน่าทึ่ง มีพรสวรรค์โดดเด่นมิใช่หรือ เช่นนั้นก็ให้นางจับผิงเติ่งหวังให้ข้าดูก่อนสิ”

ใบหน้าของตูซื่อหวังแฝงไปด้วยการดูถูก มองจี้ฉางจากข้างบน “แต่ควรพูดไม่ควรพูด เจ้ามันก็หมาดีๆ นี่เอง”

พูดจบ เขาก็หันตัวจากไปเลย

จี้ฉางถูกเหยียดหยามไปยกหนึ่ง เขาอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น

ที่เขาขอร้องได้เขาก็ขอร้องแล้ว ไม่กล้าเลื่อนไปอีกแล้ว

เขาลงมาเป็นเวลานานแล้ว ไม่รู้ว่าซู่เป่าอยู่ในโลกมนุษย์จะเป็นอย่างไรบ้าง

แม้เขาจะไปหาเปี้ยนเฉิงหวังแห่งนรกขุมที่หกกับไท่ซานแห่งนรกขุมที่เจ็ดได้ แต่ยมบาลทั้งสองตนนี้ไม่อยู่ที่โลกใต้พิภพพอดี จะไปหาพวกเขาก็ไม่ทันแล้ว

ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่มีทาง...มาขอร้องอ้อนวอนพวกคนเหล่านี้หรอก!

จี้ฉางจับเข่า แล้วลุกขึ้นมา

เขาควรกลับไปแล้วจริงๆ ในโลกมนุษย์ผ่านไปสองวันแล้ว ซู่เป่าน่าจะหาผิงเติ่งหวังเจอแล้ว

หากเขาอยู่ข้างกายเธอ รับรองว่าเธอจะไม่ทำอะไรผลีผลาม ต่อให้จนปัญญาที่จะกำจัดผิงเติ่งหวัง อย่างน้อยก็รักษาชีวิตไว้ได้

อย่างมากก็แค่คิดหาวิธี สลายวิญญาณของผิงเติ่งหวังทีละน้อยๆ แม้กระบวนการจะช้าและเนิ่นนานอย่างไร้ที่สิ้นสุด แต่ก็ดีก็ถูกฆ่า...