ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 599

ซู่เป่ามึนไปหมด ทำไมเธอถึงจะกลายเป็นขยะสังคมไปได้?

เธอเป็นเด็กดีของประเทศชาติเลยนะ เธอเรียนรู้มาจากพี่ๆ ว่าการเป็นคนต้องมีเหตุผล ท่องจำได้หมดว่าเกียรติแปดประการ และสิ่งที่น่ารังเกียจแปดประการมีอะไรบ้าง

ถ้าเธอโตขึ้น เธอจะเป็นอย่างพ่อและลุงเจ็ด ที่รักประเทศชาติ

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นดงันั้น ทำให้เหล่าบรรดาผีๆ ที่ยื่นหัวออกมาผีมุงนั้นเจ็บใจไม่น้อย

ผีหลายใจ “แม่เอ้ย ผู้หญิงคนนี้กวนตีนละ? ผีดวงซวย จัดการ!”

บอกว่าซวยใช่ไหม เดี๋ยวจะทำให้เธอรู้ว่าซวยที่แท้จริงมันเป็นยังไง!

ผีดวงซวยพุ่งเข้ามา

ซู่เป่าอยากจะห้ามแต่ก็ห้ามไม่ทัน……

มู่กุยฝานลุกขึ้นยืน สีหน้าเย็นยะเยือก

“ขอโทษลูกผมเดี๋ยวนี้” เขาเอ่ยเสียงเย็น

เขารูปร่างสูงใหญ่ เมื่อลุกขึ้นเลยยิ่งดูน่าเกรงขาม ชั้นธุรกิจที่กว้างขวางนั้นดูเล็กลงไปเลย สายตาเย็นยะเยือก เหมือนนักล่าที่กำลังล่าเหยื่อนั้นจับจ้องไปที่ผู้หญิงเบาะหลัง

เมื่อกี้คุณนายซูยังไม่ตื่น แต่ตอนนี้เธอสะดุ้งตื่นเพราะสัมผัสได้ถึงความเยียบเย็น

ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังนั้นตกใจจนพูดไม่ออก ปกติแล้วเธอเป็นคนปากเก่งมาก แต่ตอนนี้เป็นอะไรไม่รู้ อยู่ๆ ก็รู้สึกเย็นยะเยือก พูดอะไรไม่ออกเลย

“เฮอะ……ทำไมต้องขอโทษด้วย!” เธอพึมพำออกมา ไม่กล้าเสียงดังเหมือนเมื่อกี้นี้

มู่กุยฝานมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา หญิงสาวหลบสายตาก้มหน้าหนี เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองกลัวอีกฝ่ายเธอก็หงุดหงิดขึ้นมา

เธอทำอะไรผิดถึงต้องให้เธอขอโทษกัน?

พวกไม่เอาไหนใช้อำนาจรังแกคนอื่น ไม่แน่นะอาจจะเป็นพวกโกงจนรวย คนพวกนี้น่ารังเกียจที่สุดแล้ว ไม่แน่อาจจะใช้หน้าหล่อๆ เนี่ยหลอกสาวมาไม่รู้กี่คนแล้ว ถุ้ย!

คุณนายซูขมวดคิ้วมุ่น ก่อนที่จะเอ่ยถามเสียงเบา “มีอะไรกัน?”

นายท่านซู “ไม่รู้ ฉันพึ่งตื่นเหมือนกัน”

คุณนายซู “……..”

ป้าอู๋เดินมาจากที่นั่งของตัวเอง ก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเขาฟัง

คุณนายซูยิ้มเย็น “ฉันก็นึกว่าเรื่องอะไร คิดว่าหลานเราไปทำเรื่องอะไรร้ายแรงผิดมหันต์ซะแล้ว! ฉันเองก็รู้ว่าบนรถไฟนี้ไม่ใช่บ้าน แล้วตัวเธอล่ะ ไม่ได้มีสิทธิ์อำนาจอะไร ยังจะทำตัวเป็นเจ้าหญิงมาว่าคนอื่น คิดว่าทุกคนต้องยอมเธออย่างนั้นเหรอ?”

“รับโทรศัพท์สามสาย โดนว่าเป็นคุยโทรศัพท์ตลอดทาง แต่ละสายพูดแค่ประโยคเดียว โดนว่าเป็นคุยโทรศัพท์ไม่หยุด ที่บ้านเธอขายหมวกถักเหรอ? ถึงถักทอแต่งเรื่องเก่งจัง!”

“ผู้โดยสารด้านข้างสองคนยังไม่ตื่นเลย แต่เธอมาโวยวายอยู่นั่น?”

“หลานฉันไม่ได้เป็นขยะสังคมหรอก แต่เธอน่ะ เหมือนอยู่! ยัยแก่คนนี้ไม่ยอมง่ายๆ แน่นอน จะขอโทษไหม?”

บังอาจมาว่าหลานรักของเธอว่าเป็นขยะสังคม

อยากทะเลาะใช่ไหม คนแก่ที่เป็นผู้นำหมู่บ้านอย่างเธอยังไม่เคยแผลงฤทธิ์เลยนะ!

แม้ว่าหญิงชราจะโมโหมาก แต่ก็ยังควบคุมความดังของเสียง เกรงใจการพักผ่อนของผู้โดยสารแถวสองอีกสองคน

ผู้โดยสารสองคนที่ใส่หูฟังนั้นยังไม่รู้เลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาหลับตาใส่ผ้าปิดตา หลับสบาย

หญิงสาวมองไปทางคุณนายซูอย่างโมโห อีกฝ่ายแต่งตัวธรรมดา แต่ก็ดูมีภูมิฐานอยู่……

น่าเสียดายที่หญิงชราคนนี้ ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย!

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนรังแก เธอแค่ว่าพวกเขาไม่กี่คำ แต่กลับโดนพวกเขาที่คนมากกว่า รังแกผู้หญิงคนเดียวอย่างเธอ!

หญิงสาวเงยหน้าเตรียมที่จะต่อปากต่อคำ ใครจะรู้ว่าเงยหน้าไปจะเจอกับสายตาที่เย็นยะเยือกของมู่กุยฝาน ดวงตาที่หรี่ลงของหญิงชรา ชายชราที่สีหน้าไม่เป็นมิตรนัก ขนาดป้าที่อยู่ด้านข้างที่แต่งตัวบ้านๆ เองก็ยังถลึงตาใส่เธอ

ก๊อก…..

มู่กุยฝานหักข้อนิ้ว จนเกิดเสียงดังออกมา

หญิงสาวสู้ต่อไม่ไหว กัดฟันเอ่ยออกมา “ขอโทษ พอใจไปไหม!”

นิสัยแบบเดียวกันทั้งบ้าน! สักวันจะต้องเจอเรื่องซวยๆ!

เธอโมโหมาก ยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำเตรียมจะกินดับความโมโหเสียหน่อย

ใครจะรู้ว่ามือไม้มันจะไม่มั่นคง น้ำหกลงมา!

ซ่า——

แก้วที่มีน้ำอยู่เต็มหก ทำเอาเธอเปียกชุ่มไปทั้งร่าง เธอลุกพรวดขึ้นมาทันที สุดท้ายแก้วตกลงไปที่พื้น เกิดเสียงดังเคร้งขึ้น