ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 635

ร้านเสื้อผ้าเด็กยิ่งอยู่ยิ่งมีคนมากขึ้น มีหลายคนกำลังเลือกดูเสื้อผ้าพร้อมกับเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ในเวลาแบบนี้ มีอาสาสมัครที่คอยสอดส่องสถานการณ์ชาวบ้าน ต่างพากันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาบันทึกถ่าย

อวี่ฉิงหน้าแดงขึ้นมา ตอนแรกคิดไว้จะใช้แผนปากแข็งไม่ยอมรับเด็ดขาด แต่คิดไม่ถึงว่าซู่เป่าที่กำลังกะพริบตาปริบๆอย่างเหนื่อยหน่าย ได้จดจ่อสายตามองดูเธออย่างจริงจัง

“ฉันไม่ได้พูดโกหก...และไม่คิดจะปฏิเสธด้วย... ” อวี่ฉิงพูดจาตะกุกตะกัก “ฉันได้ขอให้คนช่วยหยิบป้ายเสื้อออกมาจากด้านในเสื้อจริงๆ... ”

ซู่เป่ารู้สึกสับสนมากยิ่งขึ้น “แล้วทำไมต้องขอให้คนอื่นช่วยด้วยล่ะ？เข้าไปในห้องลองชุดแล้วถอดเสื้อผ้าออกก็ทำเองได้แล้ว？”

อวี่ฉิง “…”

ต้าหมิงหัวเราะเยาะตัวเอง “ตอนที่ผู้บังคับบัญชากับผู้กำกับได้เล่าเรื่องที่เธอมีการพูดคุยกับชายอื่นในเชิงยั่วยวน ผมยังไม่อยากเชื่อ... ”

“สวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยว กลางดึกพูดคุยกับหัวหน้าทั้งสอง？ฮา…？”

“เธอยังส่งรูปภาพไปด้วย！และยังพูดว่าชอบความรู้สึกที่มีชายหนุ่มหลายคนรายล้อม！”

ต้าหมิงยิ่งพูดก็ยิ่งโมโห

นึกไม่ถึงว่าวินาทีต่อมา อวี่ฉิงก็เกิดโมโหขึ้นอย่างรุนแรง จนเหวี่ยงฝ่ามือตบไปที่ใบหน้าของต้าหมิงอย่างจัง！

เพียะ~！

เสียงตบหน้า ทำให้ต้าหมิงอึ้งไปชั่วขณะ รวมไปถึงซู่เป่าที่ยืนอยู่ข้างๆก็พลางตะลึงไปด้วย

อวี่ฉิงพูดตะคอกออกมาอย่างโมโหว่า “หลี่ต้าหมิง！คุณยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า？！”

ต้าหมิงก็พูดตะคอกอย่างโมโหเหมือนกันว่า “ผมไม่ใช่ลูกผู้ชาย？ผมควรจะต้องยอมให้คุณสวมเขาและตามใจคุณอย่างไม่พูดอะไรสักคำ ถึงจะเรียกว่าเป็นลูกผู้ชายงั้นหรือ？คุณกล้าพูดไหมว่าคุณไม่เคยวีดีโอคอลหาหัวหน้าทั้งสองคนของผมในยามดึกดื่น และส่งรูปภาพไปพร้อมกับพูดจาไร้ยางอาย？คุณต้องการให้ผมเอาหลักฐานมาขว้างใส่หน้าคุณหรือเปล่า！”

บริเวณรอบๆเกิดความโกลาหลขึ้นมา สายตาหลายคู่จับจ้องอยู่บนตัวของอวี่ฉิง

อวี่ฉิงเกิดหน้าแดงขึ้นมา และคิดจะพูดปฏิเสธออกไป แต่เมื่อเห็นหน้ามู่กุยฝานยืนกอดมือพิงอยู่ข้างๆด้วยสีหน้าเย็นชา ในแววตาไม่มีความเห็นใจเลยแม้แต่นิด ในมือจับโทรศัพท์มือถือเอาไว้เหมือนกำลังกดอะไรดู

ท่าทางของเขาดูน่าเกรงกลัว ถ้าเธอพูดโกหกออกไปแม้แต่คำเดียว สิ่งที่เธอเคยทำลงไปอาจจะต้องถูกประจานออกมาทั้งหมดโดยทันที...เธอมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้น

อวี่ฉิงอัดอั้นใจจนหน้าแดง และพูดจาอย่างโมโหว่า “ใช่ ฉันเคยพูดอย่างนั้น แต่ก็พูดออกไปด้วยความสนุกปากเท่านั้น！ไม่เคยทำเรื่องอย่างนั้นสักหน่อย！”

“ฉันเห็นพวกเขาเป็นแค่เพื่อน จึงได้พูดความในใจและหยอกล้อชวนขำ แค่พูดไปงั้นๆ ！ไม่ได้ทำอย่างที่พูดจริงๆ！”

แต่พวกเขาต่างหาก ที่เอาเรื่องที่เธอไม่เคยทำมาประจานลงในที่สาธารณะให้ผู้คนทราบ ทำแบบนี้เพราะคิดจะหาเรื่องกันใช่ไหม？

เธอพูดไปด้วยความสนุกปากเป็นความผิดของเธอ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่คนดีเหมือนกัน？ที่พวกเขาเอาเรื่องที่เธอส่งรูปภาพและวีดีโอคอลมาพูดต่อหน้าคนมากมาย การกระทำเช่นนี้มันชั่วร้ายมากกว่าที่เธอพูดจาสนุกปากเสียอีก！

ต้าหมิงโมโหจนหัวเราะออกมา “เห็นหัวหน้างานของผมเป็นเพื่อน？เพิ่มบัญชีหัวหน้าของผม ช่วงเวลาที่รู้จักกับหัวหน้าของผมไม่ถึงห้านาที ก็สามารถพูดคุยความในใจได้แล้วหรือ？”

อวี่ฉิงตาแดงขึ้นมาพร้อมกับกัดฟันพูดว่า “คุณต้องขอโทษฉันเดี๋ยวนี้！”

ต้าหมิงรู้สึกหดหู่ใจ “คุณเป็นคนทำผิด แต่กลับบอกให้ผมขอโทษ？”

อวี่ฉิงพูดขึ้นว่า “ใช่！ฉันแค่พูดสนุกปาก แต่คุณเอาเรื่องส่วนตัวของฉันพูดต่อหน้าสาธารณชน เพื่อให้คนอื่นหัวเราะเยาะ！การกระทำแบบนี้มันผิดยิ่งกว่าที่ฉันพูดจาสนุกปากเสียอีก คุณไม่ใช่ลูกผู้ชาย！ถ้าคุณยอมขอโทษฉัน เรื่องนี้ก็ถือว่าให้มันผ่านพ้นไป พวกเราสองคนก็จากกันด้วยดี ฉันจะไม่เอาเรื่องอะไรอีก ต่อไปก็ไม่มีใครติดค้างอะไรใครอีก！”

ทุกคนมุงดูกันถึงตรงนี้

นี่ก็คือแนวคิดที่แปลกประหลาดและตรรกะวิบัติ

สวมเขาให้แฟนหนุ่มของตัวเอง ยั่วยวนหัวหน้างานของแฟนกลุ่ม

ทั้งส่งรูปภาพและวีดีโอคอล ยังกล้าอ้างเหตุผลแย่ๆแบบนั้น

ตอนนี้กลับหันมาบอกให้แฟนหนุ่มขอโทษ เหตุเพราะเอาเรื่องนี้ออกมาเปิดเผย...

สีหน้าของอวี่ฉิงดูโกรธแค้น ไม่พอใจ บีบเข้าไปเรื่อยๆ อย่างไม่ยอมถดถอยแม้แต่นิด...เกือบจะทำให้ซู่เป่านึกว่าตัวเองเข้าใจผิดไปแล้ว

“พี่สาวคนนี้...เธอไม่ผิดหรือ？” ซู่เป่าถามขึ้นมาอย่างสงสัย

มู่กุยฝานตอบว่า “เธอผิดสิ”