ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 656

มู่กุยฝานพูดขึ้นว่า “ที่เรามากันวันนี้ไม่ได้จะมาถามเรื่องนี้หรอกครับ”

ซู่เป่าพูดกระซิบขึ้นว่า “พี่ถังถังหายตัวไปนานขนาดนั้นแล้ว พวกคุณลุงคงคิดถึงเธอมากใช่ไหมคะ!”

เมื่อแม่ของหญิงสาวได้ยินประโยคนี้ จู่ๆ เธอก็ร้องไห้ขึ้นมา “ต่อให้ตายไปแล้ว ก็หวังว่าเธอจะมาเข้าฝันฉันบ้าง...ตอนนี้ฉันไม่มีคำขอร้องอะไรแล้ว”

พ่อของหญิงสาวรีบห้ามไม่ให้เธอพูดต่อ

ซู่ป่ามขึ้นอย่างสงสัย “มีอะไรเหรอคะ”

พ่อของหญิงสาวส่ายหน้า แล้วพูดขึ้นอย่างฝืนยิ้ม “ถังถังหายตัวไปนานขนาดนั้น มีหลายสายโทรเข้ามา บ้างก็บอกว่าจะช่วยพวกเราตรวจสอบ บ้างก็ถามรายละเอียดกับพวกเรา แม้แต่นักพรตก็บอกว่าจะทำพิธีให้พวกเรา มีทุกรูปแบบ”

“ตอนแรกพวกเราก็เล่ารายละเอียดกับพวกเขา และบอกการคาดการณ์ของตัวเองไป หรือไม่ก็แม่ของเธออัดอั้นตันใจมานานเลยคร่ำครวญไปสองสามประโยค”

“แต่ไม่นึกเลยว่าในชั่วพริบตาคำพูดเหล่านี้ก็ไปอยู่ในเน็ตแล้ว จากนั้นก็พาดหัวข่าวว่า‘พ่อแม่ของหญิงสาวที่หายตัวไปแถลงอย่างเป็นทางการ’ ‘พ่อแม่ของหญิงสาวยืนยันด้วยตัวเอง’ แบบนี้”

เพราะการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของลูกสาว ผมของเขาจึงขาวเป็นดอกเลา เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “เราคิดว่าพวกเขาจะช่วยเราตามหาจริงๆ แต่สุดท้ายก็พบว่าคนที่ช่วยเราตามหาจริงๆ คือเพื่อนบ้าน เพื่อนสนิท แล้วก็คนแปลกหน้าที่มีใจช่วยไม่กี่คน”

คนส่วนใหญ่โทรมาถามพวกเขา แต่ก็หูผึ่งคอยฟังว่าพวกเขาบอกข้อมูลที่น่าตื่นตระหนกอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่มีก็เพิ่มหัวข้อที่น่าตกใจเข้าไป

เพื่อนชาวเน็ตทั่วทุกสารทิศให้ความสนใจพวกเขา ช่วยเขาวิเคราะห์รายละเอียดของคดี กระทั่งเคยมีคนเชิญพวกเขาไปไลฟ์สดตามหาลูกด้วย

“ที่แท้พวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจพวกเราจริงๆ มากกว่านั้นก็แค่ฟังเรื่องสนุกละมั้ง” พ่อของหญิงสาวปวดใจจนริ้วรอยบนใบหน้าย่นรวมกัน เขาสูบบุหรี่คำหนึ่งจากนั้นก็ถอนหายใจยาวๆ

ซู่เป่าเม้มปากไม่พูดไม่จา เดิมคิดว่าคนพวกนั้นไปออกันที่ประตูร้านกาแฟเพื่อเช็กอิน แต่ไม่นึกเลยว่าจะมาหาพ่อแม่ของหญิงสาว...

พ่อของหญิงสาวพูดขึ้นต่อว่า “เดิมฉันกับแม่ของเธอเคยไปหาที่อยู่ของถังถังที่เมืองจิงด้วย ต่อมาก็อยู่ไม่ไหวเพราะมีคนมาถามความรู้สึกของเรามากมาย”

พ่อของถังถังส่ายหน้า “พวกเราก็เลยกลับมา”

ถูกบีบให้กลับมา

ไม่เจอคนมิหนำซ้ำยังต้องเหนื่อยล้าทั้งกายและใจอีก

สัมภาษณ์เยอะเกินไป เดิมไม่มีเวลาไปตามหาอยู่แล้ว

ข้อมูลที่ทำให้คนสับสนมีเยอะเกินไป ทำให้พวกเขายิ่งทำใจไม่ได้ ในใจกระวนกระวายไปหมด อะไรก็นึกไม่ถึงทั้งนั้น แต่ทว่าคนพวกนั้นกลับถามอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้พวกเขาต้องพูดตลอด...

เมื่อพ่อของหญิงสาวพูดถึงตรงนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเพียงแต่ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง

แม่ของหญิงสาวร้องไห้โฮต่อ น้ำตาไหลพรากอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าซีดเซียวจนเว้าเข้าไปแล้ว

ซู่เป่าเข้าใจโดยพลัน ประโยคที่ว่าได้ประโยชน์จากความทุกข์ของคนอื่นที่อาจารย์พูดเมื่อวานมันหมายถึงอะไร

“พวกคุณลุงรับทุกข่าวได้จริงๆ ใช่ไหมคะ ต่อให้เป็นข่าวร้าย” ซู่เป่าถามขึ้นอย่างเสียงเบา

แม่ของหญิงสาวยังคงร้องไห้ต่อไป “ยังมีข่าวร้ายอะไรที่แย่กว่าตายไปแล้วอีกเหรอ ตอนแรกพวกเรามั่นใจอย่างหนักแน่นว่าจะหาตัวเธอเจอแน่นอน ต่อมาก็ค่อยๆ สิ้นหวัง หมดแรงอ่อนล้า แม้สิ่งที่หาเจอจะเป็นศพของเธอก็ได้ทั้งนั้น!”

แม้ถังถังจะตายไปแล้วจริงๆ ก็ยังขอร้อง...ให้มาเข้าฝันเธอ

เธออดทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ

ซู่เป่ารู้สึกเพียงว่าเจ็บปวดหัวใจ

มู่กุยฝานประคองแม่ของหญิงสาวด้วยมือเดียว จากนั้นพูดกระซิบว่า “พวกเรารู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เข้าไปคุยข้างในกันเถอะครับ”

พ่อแม่ของหญิงสาวตกตะลึง แต่ไม่นานก็แสดงสีหน้าชินชาออกมา

พ่อของหญิงสาวส่ายหน้า “พวกคุณก็ไม่ต้องเดาแล้ว เราจะรอผลสรุปของทางการ”

ซู่เป่าพูดขึ้นอย่างร้อนใจ “เป็นเรื่องจริงนะคะ”

เธอรับรู้ได้ว่าไอดำในน้ำเต้าวิญญาณกำลังจะพุ่งตัวออกมา

แม้เธอจะยังไม่แน่ใจว่าทำไมปีศาจร้ายในใจคนอื่น ถึงควบรวมกับวิญญาณของหญิงสาวที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่เธอรู้ดีว่าพี่ถังถังต้องร้อนใจมากแน่ๆ

เป็นความโหยหาของเธอหรือของพ่อแม่

ทว่าพ่อของหญิงสาวกลับส่ายหน้า “ไม่ต้องแล้วครับ ผมเข้าใจเจตนาของพวกคุณแล้ว”

เคยมีคนพูดประโยคพวกนี้กับพวกเขาเช่นกัน พ่อแม่ของหญิงสาวตามเข้าไปคุยกระซิบกระซาบกับพวกเขาอย่างตื่นเต้นและตื่นตระหนก แต่กลับพบว่าพวกเขาไม่ได้รู้จริงๆ ทว่ากลับกดปากกาอัดเสียงตรงหน้าอกอย่างเงียบๆ

เรื่องแบบนี้มีเยอะมาก เมื่อได้ยินว่ามีข่าวของถังถังอีก พวกเขาก็ไม่เชื่อแล้ว