ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 663

จางหย่งเฉวียนเป็นพนักงานของบริษัทจ่ายไฟ เขาในวัยขนาดนี้นับว่ามีประสบการณ์มากมาย

สำหรับเขาแล้ว งานในส่วนนี้ถือเป็นอาชีพที่มั่นคง

แต่เขาเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่เป็นหนทางเหล่านั้น เขาย้ายตามมายังเมืองใหญ่เพื่อความก้าวหน้า

แต่ไม่นึกเลยว่าเมื่อมาเมืองใหญ่แล้วจะยิ่งยากเข้าไปใหญ่ แม้เงินเดือนจะมากขึ้น แต่ก็ขึ้นไม่เกินค่าครองชีพ ปกติต้องรับงานส่วนตัวถึงจะเลี้ยงปากท้องของครอบครัวได้

“ผมไม่มีความสามารถอะไร ปกติก็คิดจะมุมานะให้มากขึ้นหน่อย...แล้วรอโอกาส เพราะงั้นก็เลยยอมทำทุกอย่าง”

“ผ่านความหนาวเหน็บในฤดูหนาว ต้องตรวจสอบสายไฟระหว่างสายส่งไฟฟ้าแรงดันสูงกับแดมเปอร์ (*เป็นหนึ่งในอุปกรณ์สำคัญของระบบท่อลม และระบบระบายอากาศต่างๆ) ใหม่อีกครั้ง...พวกเรารับผิดชอบตรวจสอบและซ่อมบำรุงถนนสายนี้”

ในเมือง เสาไฟฟ้าแรงดันสูงทั่วไปจะใช้วิธีการเดินสายเคเบิลใต้ดินชนิดที่มีฉนวนกันความร้อน ในที่ที่ห่างไกลจากบ้านเรือนประชาชนจะใช้วิธีเดินสายไฟบนเสาไฟฟ้าที่มีเสาเหล็กรองรับ

ในมาตรฐานข้อบังคับ ที่วางแผนเดินวงจรไฟฟ้าใหม่สามสิบกิโลวัตต์ขึ้นไปในเขตเมือง [ในเขตพื้นที่ศูนย์กลางเมือง ถนนย่านความเจริญเป็นต้น] ควรเดินสายเคเบิลใต้ดิน

แต่เขตซิ่งซีกลับมี ‘ทางเดินสายไฟแรงดันสูง’ อยู่หนึ่งเส้น วงจรการเดินสายของท่อนหนึ่งในนั้นตัดผ่านศูนย์กลางของเมืองของจุดเกิดเหตุ

“วงจรเส้นนี้เราใส่ใจเป็นพิเศษ ทุกหน่อยซ่อมบำรุงจะไม่มีทางยอมให้เกิดเหตุการณ์สะเพร่าขึ้นเด็ดขาด...”

ลมแรงพัดสายไฟแรงดันสูงหล่นลงมา นี่เป็นอุบัติเหตุที่ร้ายแรงที่สุด

“พอผมไปถึงจุดเกิดเหตุก็พบว่าไม่มีใครเลย ตอนนี้เองถึงได้ตอบสนองกลับมา ทุกคนไม่มีใครแบกรับความรับผิดชอบในอุบัติเหตุครั้งนี้ ผมไปถึงก่อนผมก็ต้องรับผิดชอบ”

แม้วันนั้นคนที่ตรวจสอบและซ่อมบำรุงจะต้องรับผิดชอบมากกว่า แต่เมื่อไปถึงจุดเกิดเหตุแล้วเกิดเรื่องเขาต้องเป็นคนรับผิดชอบ

“ผมสับสน...” จางหย่งเฉวียนเอามือปิดหน้าพลางร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด “ผมเองก็ไม่รู้คิดอะไรอยู่ ถึงได้เอาไม้แผ่นสองแผ่น...”

เมื่อสายไฟแรงดันสูงขัดข้องฉุกเฉินต้องหยุดการจ่ายไฟ เมื่อไปยืนยันจุดขัดข้องในที่เกิดเหตุแล้วต้องหยุดจ่ายไฟให้สำเร็จภายในยี่สิบนาที

เมื่อเขารายงานต่อเบื้องบน ใช้เวลาเพียงยี่สิบนาทีก็ใช้ได้แล้ว...ทว่าอุบัติเหตุดันเกิดขึ้นในระหว่างยี่สิบนาทีนี้

ฉะนั้นเมื่อหญิงสาวตายไปแล้ว คนที่ตื่นกลัวและโทษตัวเองมากที่สุดก็คือเขา

เดิมเขาหยุดอุบัติเหตุนี้ได้ มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้

มู่กุยฝานส่ายหน้า “ว่ากันจากเหตุการณ์โดยรวมแล้ว สายไฟแรงดันสูงร่วงลงมาก็ไม่ใช่ข้อผิดพลาดในการทำงานของคุณ วันนั้นไม่ใช่คุณที่ต้องออกไปทำงาน แต่คุณก็ยังออกไปทำงานด้วยความเป็นห่วง ในเวลาเพียงชั่วครู่หาป้ายเตือนไม่เจอ ป้ายเตือนไม่พอ หญิงสาวคนนั้นเองก็ไม่ได้มองทางให้ดีเลยเกิดอุบัติเหตุขึ้น”

หากรายงานไปตามขั้นตอนปกติ เกิดอะไรขึ้นก็พูดไปอย่างนั้น เดิมจางหย่งเฉวียนไม่ต้องแบกรับความรับผิดชอบที่มากเกินไปด้วยซ้ำ มากสุดก็แค่ถูกลงโทษในองค์กร

ทว่าเขากลับตื่นตูมเอาศพของหญิงสาวกลับมาด้วย

ซู่เป่าพูดขึ้นอย่างเสียใจ “ทำไมคุณลุงต้องเอาศพของพี่ถังถังไปด้วยคะ”

จางหย่งเฉวียนสะอื้น “ฉันกลัวว่าฉันต้องแบกความรับผิดชอบ กลัวว่าถ้าพูดไม่ชัดเจน พวกเขาจะหาวิธีผลักความรับผิดชอบ ฉันกลัวว่าฉันจะสู้ไม่ไหว...”

“อีกด้านหนึ่ง ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันเป็นคนทำให้เธอตาย ถ้าถูกคนอื่นรู้เข้า ฉันก็จะตกงาน...”

“พ่อที่แก่ชราของฉันต้องกินยา ต้องไปหาหมอ สุขภาพของแม่ฉันก็ไม่ดี ภรรยาของฉันก็ไปทำงานไม่ได้ ถ้าฉันตกอับ ทั้งครอบครัวจะใช้ชีวิตกันยังไง”

“เพราะงั้นฉันก็เลยเอาศพกลับมา แม้ว่าต่อมาจะมีทีมสืบสวนมาถามเรื่องในคืนนั้น ฉันก็บอกไปแค่หลังรายงานการขัดข้องต่อเบื้องบนก็รออยู่ตรงประตูหลังห้างสรรพสินค้า ไม่รู้เรื่องอะไร...”

ทุกคนเองก็เคยสงสัยว่าหญิงสาวอาจถูกไฟช็อตหรือเปล่า แต่เนื่องจากไม้แผ่นสองแผ่นที่เขาวางเอาไว้ถูกลมพัดปลิวไป...จุดเกิดเหตุจึงไม่มีร่องรอยอะไรหลงเหลือ ฉะนั้นจึงตัดข้อสงสัยนี้ออกไป