ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 676

ผีขี้ขลาดยิ้มพลางนั่งลงบนโซฟาข้าง ๆ ซู่เป่าอย่างสบายใจ ก่อนจะพูดว่า “ถ้าจะออกไปเที่ยวฉันไม่ไปนะ ฉันอยากอยู่กับซู่เป่า”

พูดจบก็ไม่ลืมที่จะช่วยวิเคราะห์ “ผีหลายใจไปก็ดีนะ ถึงแม้เธอจะไม่มีรูปลักษณ์ที่แท้จริง แต่ยังมีสติปัญญา ในช่วงเวลาที่สำคัญเธอใช้สมองได้ดี”

ผีหลายใจ “…”

ผีขี้ขลาดก็พูดอีกว่า “ผีชุดแต่งงานก็ไปได้ ถึงแม้จะเป็นผีตายโหง แต่ช่วงนี้เธอก็ดูดปราณหยินฝึกฝนอยู่ในน้ำเต้า ขยันฝึกเข้าเดี๋ยวก็ได้เลื่อนขั้น ช่วงนี้เป็นช่วงพายุเธออยู่ข้างนอกก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

มนุษย์เสมือนจริงจะต้องมีนิสัยเชื่อฟัง ซึ่งแน่นอนว่าผีสาวชุดแต่งงานนั้นเหมาะสมกับการเป็นมนุษย์เสมือนจริง

“กระดิ่งน้อยก็ไปได้เหมือนกันนะ” ผีขี้ขลาดมองไปที่กระดิ่งน้อย

กระดิ่งน้อยเบิกตากว้างชี้ที่ตัวเอง “หนูเหรอ”

ผีขี้ขลาด “อืม ๆ ถ้ามีใครถามอะไรเธอก็แค่ถามคำตอบคำ ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเป็นมนุษย์เสมือนจริงตัวใหม่ล่าสุดที่ยังไม่ได้พัฒนา”

“มิฉะนั้น คนอื่นก็จะสงสัยว่าแปปเดียวลุงหกก็วิจัยออกมาได้เยอะขนาดนี้แล้ว”

ทุกคนพากันพยักหน้า

ซู่เป่าชื่นชมยกใหญ่ “มีเหตุผล ๆ ! พี่พันนี่คิดรอบคอบจริง ๆ !”

ผีขี้ขลาดดีใจจนยิ้มหน้าบาน

ผีดวงซวยโมโห “จะออกไปเที่ยวไม่มีฉันได้ยังไงล่ะ”

ผีขี้ขลาดครุ่นคิดชั่วครู่ “แกไปก็ได้ แต่คงเป็นงานวิจัยที่วิจัยได้แค่ครึ่งเดียวก็ล้มเหลว จากนั้นก็ไปกองอยู่กับพวกของหลุดคิวซี”

ผีดวงซวย “...”

ใช่สิแกมันความละเอียดสูง แกมันจอแบน คมชัดระดับฟูลเฮชดีไปเลย!

ผีขี้ขลาดอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก พวกผีตอนอยู่ในน้ำเต้าวิญญาณเวลาไม่มีอะไรทำก็ชอบหาเรื่องแกล้งผีดวงซวย

ทุกคนเป็นผีขุนศึก ไอโชคร้ายของเขาจะนำพาความโชคร้ายมาสู่ตัวเองและผู้อื่นเท่านั้น แต่พวกเขาจะไม่ได้รับผลกระทบ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กลัวผีดวงซวยเลย

ซู่เป่าถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “พี่พัน ทำไมไม่ให้อาดวงซวยไปล่ะ”

ผีขี้ขลาดลูบผมเธออย่างอ่อนโยน “ที่ห้องปฏิบัติการนั่นมีสติปัญญาและกำลังที่ลุงหกเธอทุ่มเทสร้างไว้ ถ้าเกิดทำเสียหายขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ หลังจากเสร็จภารกิจเขายังมีภารกิจที่สำคัญยิ่งกว่านั้น นอกจากเขาแล้วพวกเราก็ไม่มีใครทำได้”

นั่นก็คือทำให้พวกประธานหลี่ดวงซวย

เพียงเท่านั้นผีดวงซวยก็ไม่บ่นอีก ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม “อ๋อ ๆ ที่แท้ฉันก็มีประโยชน์มากกว่านี่เอง”

ผีหลายใจมองเขาด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใจ เด็กน้อยผู้โชคร้ายซื่อบื้อจริง ๆ

ผีดื้อรั้นร้องเอะอะ “งั้นฉันล่ะ ไม่พาฉันไปด้วยเหรอ”

ซูเหอเวิ่นกระแอม “คุณอย่าเลย...เขาบอกให้ไปซ้ายเธอก็ไปขวา ไม่แน่อาจจะวิ่งออกไปเองอีก...นี่มันเปิดเผยไม่ได้”

ผีดื้อรั้น “เอิ่ม” มันก็จริงนะ...

ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันซูจิ่นม่อที่อยู่ด้านข้างค่อย ๆ เปลี่ยนจากหวาดกลัวเป็นสงบ

พูดตามตรงเขาไม่ค่อยได้กลับบ้าน

นอกจากเคยเห็นน้องสาว แม้แต่ ‘ปู่น้อยใหญ่’ ที่ตายไปตั้งหลายปีแล้วก็ไม่เคยเห็น

แต่ครั้งนี้กลับเห็นผีเป็นฝูง หนาวจนเหงื่อแตกไปหมดแล้ว

เขาเช็ดหน้าผาก ก่อนจะพูดว่า “นี่...ตกลงกันได้แล้วเหรอ”

ผีหลายใจ ผีสาวชุดแต่งงานและกระดิ่งน้อยต่างพากันมองมายังเขา

ผีหลายใจ “นายท่าน~ มีอะไรจะกำชับอีกไหม อ้อ งั้นข้าก็ใส่ชุดทำงานถุงน่องดำได้ล่ะสิ”

ซูจิ่นม่อ : …

แกน่าจะหุบปากไปดีกว่า!

**

ทุกคนต่างซุ่มรอโอกาสอย่างเงียบ ๆ มาสองวันแล้ว

สองวันนี้ซูจิ่นม่อก็ออกไปทำงานที่ห้องปฏิบัติการตามปกติ แต่ก็ไม่ได้กระตือรือร้นในการทำงานขนาดนั้น

พวกประธานหลี่รู้สถานการณ์ดี รู้สึกว่าซูจิ่นม่อกำลังต่อต้านอย่างเงียบ ๆ