ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 709

เป็นครั้งแรกที่ซู่เป่าเจอกับผีที่ดึงดันไม่มีเหตุผล

“นายเปลี่ยนไปยังจะโทษฉันอีก...นายอยากเลิกมานานแล้วใช่ไหม นายชอบนางปีศาจคนอื่นใช่ไหม เป็นยัยคนที่ชื่อจิ้งจิ้งหรือว่าที่ชื่อเป้ยเป้ยในวีแชตนาย แค่ตั้งชื่อก็แพศยาขนาดนี้แล้ว!”

อวี๋ซื่อทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ “นั่นมันเพื่อนร่วมงานของฉัน พวกเขาจะตั้งชื่อว่าอะไรฉันควบคุมได้เหรอฮะ!”

ผีสาวตะคอกฉับพลัน “งั้นนายก็หมายเหตุชื่อในเน็ตของพวกเขาเป็นชื่อจริงก็ได้นี่!”

อวี๋ซื่อจุกอกมากกว่าเดิม “คราวก่อนฉันหมายเหตุชื่อเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง แล้วเธอก็ยังมาถามว่าฉันกับเขาเป็นอะไรกัน! ทำไมต้องหมายเหตุชื่อของเขาด้วย!”

ซู่เป่า ซูเหอเวิ่น ซูจิ่นม่อและซูเหอเหวิน “...”

โอ้โฮ...สุด ๆ ไปเลย

ทำหมายเหตุไม่ได้ ไม่ทำหมายเหตุก็ไม่ได้

ผีสาวหัวเราะเหอะ ๆ “แล้วทำไมนายไม่คิดถึงหัวอกของฉันบ้างล่ะ นายจะอธิบาย บอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมงาน แล้วให้ฉันหมายเหตุเอาไว้ให้ฉันสบายใจไม่ได้หรือยังไง”

อวี๋ซื่ออยากมองบนแล้ว “แล้วฉันไม่เคยอธิบายกับเธอยังไง สุดท้ายเธอก็มาถาม ทำไมต้องเจาะจงอธิบายด้วย หรือว่ามีอะไรที่ไม่โปร่งใสกับพวกเขา”

ซู่เป่า ซูเหอเวิ่น ซูจิ่นม่อและซูเหอเหวิน “เออ...”

ที่แท้ผู้ใหญ่มีความรักก็เหนื่อยขนาดนี้นี่เอง!

ซู่เป่ารู้สึกว่าตัวเองได้เปิดหูเปิดตาแล้ว

ผีสาวเริ่มมีปากเสียงกับอวี๋ซื่อ

วีแชตของอวี๋ซื่อแทบจะเป็นหลุมพราง ขอแค่เป็นผู้หญิง แฟนสาวจะต้องทะเลาะกับเขารอบหนึ่ง

อวี๋ซื่อต้องทำงาน การสนทนาเรื่องงานในชีวิตประจำวัน เพื่อนร่วมงานหญิงถาม อยู่ไหม อวี๋ซื่อตอบ มีอะไร

แฟนสาวก็จะพูดว่าเขามีความสัมพันธ์คลุมเครือกับเพื่อนร่วมงานหญิงมากเกินไป!

เพื่อนร่วมงานหญิงทั่วไปส่งอิโมจิขอบคุณมาให้เขา เขาก็ส่งอิโมจิคารวะกลับไป...แฟนสาวก็จะบอกว่าเขามีชู้

“ความเชื่อถือพื้นฐานระหว่างคนกับคนน่ะมีไหม” อวี๋ซื่อก็อึดอัดใจเหมือนกัน มีปากเสียงต่อหน้าเด็ก ๆ

อัดอั้นมานานเหลือเกิน จู่ ๆ ก็ถึงขีดสุด ไม่ระเบิดออกมาสิแปลก

เขาพูด “ฉันคุยกับเพื่อนร่วมงานธรรมดา แค่อีกฝ่ายเป็นผู้หญิง เธอก็ต้องหาเรื่องทะเลาะกับฉัน! แต่ดูวีแชตของเธอสิ มีเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชายตั้งเท่าไร ดึกดื่นเที่ยงคืนส่งข้อความหาพวกเขาเป็นประจำ!”

“ยังมีรุ่นพี่เอย! คู่จิ้นในเกมเอย! มีรุ่นพี่ในกลุ่มในบริษัทเอย แล้วยังมีเพื่อนแปลกหน้าในเน็ตที่หามาจากแอปหาเพื่อนอีก!”

“เธอคุยกับพวกเขาแล้วมันไม่ใช่มีชู้เหรอ”

แฟนสาวกรีกร้องขึ้นมาฉับพลัน “อวี๋ซื่อ นายยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม! นายใจแคบขนาดนี้! ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพวกเขาสักหน่อย ถ้าไม่ใช่เพราะนายยั่วโมโหฉันจนเป็นอย่างนี้ ฉันจะคุยกับคนอื่นเหรอ”

“ถ้านายเอาใจฉัน ไม่ให้ฉันมีโอกาสโมโห แล้วฉันจะสนคนอื่นเหรอ นายยังจะมาโทษฉันอีก”

อวี๋ซื่อ “โอเค ๆ ๆ ถึงยังไงเธอก็พูดอย่างนี้ทุกที!”

ซูจิ่นม่อทอดถอนใจกับสิ่งที่เห็น

พระเจ้าช่วย การมีความรักมันน่ากลัวจริง ๆ แฟนน่ากลัวเกินไปแล้ว

จะไม่มีความรักทั้งชาติ

ซู่เป่าฟังจนมึน เฮ้อ ช่างเถอะ ความอัดอั้นตันใจของผีสาวตนนี้ไม่ฟังก็แล้วไป

เรื่องที่เธอสนใจมากกว่าในตอนนี้คือ ใครเป็นคนสอนวิธีพวกนี้กับเธอ

ซู่เป่าถาม “คนในเน็ตที่สอนพี่ พี่รู้ไหมคะว่าเขาเป็นใคร”

เมื่อกี้ผีสาวกำลังทะเลาะกับอวี๋ซื่ออยู่ จึงตอบด้วยท่าทีที่แย่มาก ๆ “ไม่รู้! แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย!”

ซู่เป่าหยิบกระทะก้นเรียบออกมาอันหนึ่ง เคาะหนึ่งทีดังเก๊ง