ซู่เป่าถือโทรศัพท์ มองหน้าจอด้วยความมึนงง
พี่ซูเสี่ยวอวี้…?
โอ๊ะ พี่ซูเสี่ยวอวี้!
พี่สาวราชาแห่งความโชคดีที่แม่ไปสิงร่างคนนั้น!
ซู่เป่าไม่ได้ติดต่อกับเธอนานแล้ว ซู่เป่ามีความทรงจำที่ดีกับพี่สาวที่แม่เคยไปอยู่ด้วยคนนี้ ความง่วงหายไปหมด ลืมโทรไปซะสนิท
“ฮัลโหลๆ โมชิๆ” เสียงอันไร้เดียงสาที่เพิ่งตื่นนอนแฝงไปด้วยเสียงนาสิกเล็กน้อย ดูเด็กๆ ไร้เสียงสาเป็นอย่างมาก
ซูเสี่ยวอวี้ถูกความไร้เดียงสาโจมตีในทันใด เธอร้องไห้กระซิกๆ พลางพูดขึ้นว่า “ซู่เป่า ฉันถูกผู้ชายคนหนึ่งตามรังควาน ผู้ชายคนนั้นประหลาดมาก ผีหลงตัวเองชัดๆ!”
มือข้างหนึ่งของซู่เป่าถือโทรศัพท์ไป ส่วนมืออีกข้างก็ดึงกางเกงขึ้นไปด้วย จากนั้นพูดขึ้นว่า “พี่เสี่ยวอวี้ นานมากแล้วทำไมพี่ไม่โทรมาหาหนูบ้างเลย!”
ซูเสี่ยวอวี้อึ้งชั่วครู่ “หา ไม่อยากรบกวนพวกเธอน่ะ...”
ครอบครัวของเขาดีขนาดนั้น เธอจะไปแทรกแซงทำไม
ทั้งสองคนคุยกันอยู่ชั่วครู่ ทันใดนั้นซู่เป่าก็นับนิ้วทำนาย แล้วพูดขึ้นว่า “พี่เสี่ยวอวี้ พี่อย่าลบเขานะ! อีกสองสามวันหนูจะไปหาพี่!”
ซูเสี่ยวอวี้ “หา...?”
ซู่เป่ารีบวางวายไป “ให้ตายเถอะ จะสายแล้วๆ จะไปโรงเรียนสายแล้ว พี่เสี่ยวอวี้บ๊ายบาย!”
ซูเสี่ยวอวี้ “เอ๋??”
ตู๊ดๆๆ...
ซูเสี่ยวอวี้ดูโทรศัพท์ เห็นเฉินซู่ส่งข้อความมาตึ๊งๆๆ
[ปีนี้คุณอายุยี่สิบสองแล้ว เวลาของผู้หญิงคือในช่วงสองสามปีนั้น...เลยยี่สิบห้าไปก็จะหาแฟนยากแล้ว]
[คุณว่าใช่ไหม!]
ซูเสี่ยวอวี้ขมวดคิ้ว ทนไม่ไหวพูดขึ้นอย่างเดือดดาล
[บ้านคุณสิ! ไอ้สวะ การศึกษาขั้นพื้นฐานเก้าปีสอนคุณออกมาเป็นไอ้สวะแบบนี้เหรอ!]
[รัดเท้าดอกบัวในสังคมศักดินา คุณแม่งไอ้สมองมีปัญหา!]
[คุณตื่นเช้ามาเข้าส้วมเสร็จแล้วลืมเช็ดปากเหรอ แม่งรมหน้าฉัน จะอ้วก!]
[เดือนหนึ่งคุณทำเงินได้เท่าไร หกพัน คุณยังมีหน้ามาพูดว่าผู้หญิงอายุยี่สิบห้าจะหาผัวไม่ได้อีกงั้นเหรอ คุณลองไปถามแม่คุณสิว่าหาผัวได้ไหม สวะ!]
ซูเสี่ยวอวี้ยิ่งด่าก็ยิ่งโกรธ รัวส่งอิโมจิรูปอึไปสองสามอัน จากนั้นก็โยนโทรศัพท์ไปอีกด้านไม่สนใจ
เธอเปลี่ยนเป็นโทรศัพท์อีกเครื่อง ลวดหยิบเสื้อผ้ามาใส่ได้ก็ออกไปกินอาหารเช้าข้างนอก
ถึงยังไงก็มีโทรศัพท์หลายเครื่องอยู่แล้ว หยิบเครื่องไหนไปก็ใช้ได้เหมือนกัน
ถึงยังไงก็ไม่ได้ทำงาน ไม่ต้องกลัวว่าใครจะโทรมาหาเธอด้วยเรื่องด่วน!
อยากทำอะไรก็ตามใจ
อีกด้านหนึ่ง
เฉินซู่หน้าคล้ำดำเขียว จ้องโทรศัพท์อย่างเดือดดาล
ช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้การศึกษาจริงๆ พ่อแม่ตายตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาว เลยไม่มีใครสอนมารยาทอย่างที่คิดจริงๆ!
ผู้หญิงแบบนี้ ยังมีหน้ามาเลือกอยู่อีกเหรอ มีคนชอบเธอก็บุญแล้ว!
แต่เฉินซู่พบว่าหลังจากซูเสี่ยวอวี้ด่าเขาเสร็จก็ไม่ได้บล็อกเขาทันที เขาก็พลันหัวเราะอย่างเย็นชาขึ้นมาเสียงหนึ่ง
ดูสิ ผู้หญิงก็สถุนแบบนี้แหละ ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกดีกับคนอื่น แต่ก็ชอบเก็บวีแชตของผู้ชายเอาไว้ จะได้ให้เขาชื่นชมใต้โพสต์เหมือนกลุ่มหมาคอยเลียแข้งเลียขาตอนที่เธอโพสต์ลงไทม์ไลน์ ผู้หญิงชอบแบบนี้ ชอบลาภยศจอมปลอม!
เขาส่งข้อความไปอีก [ผู้หญิงชอบพูดว่า ‘แม่ง’ ‘แม่งเอ้ย’ ดูไม่มีอารยะเลยสักนิด ระวังการใช้ถ้อยคำหน่อย]
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...