ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 746

โลกหลังความตายนั้นเป็นอีกโลกหนึ่งเลย

ในโลกนี้มีมีส่วนเล็กๆ อยู่ส่วนหนึ่งที่ทับซ้อนกับโลกมนุษย์ เพราะฉะนั้นบางครั้งคนบางคนก็อาจจะ 'เห็นผี' ได้

แต่ส่วนใหญ่บนโลกกลับมีพื้นที่อีกพื้นที่หนึ่งอยู่ ซึ่งคนเราจะรู้จักกันว่าเป็นยมโลก นรกสิบแปดขุม เฟิงตูเมืองผีเป็นแค่ส่วนหนึ่งของโลกหลังความตายเท่านั้น ก็เหมือนกับที่เมืองใหญ่ๆ ของอารยธรรมมนุษย์นั่นแหละ

ที่นอกเมืองก็ยังมีดินแดนไร้อารยะที่ ‘อารยธรรม’ ยังไปไม่ถึงอยู่ด้วย เช่นภูเขาสูงที่ปกคลุมไปด้วยความมืด แม่น้ำจิ่วโยวที่หนาวเย็นจนถึงจิตวิญญาณ และสิงห็สาราสัตว์และนกที่มาอยู่ที่หลังความตาย

สิ่งที่แตกต่างก็คือสิงห์สาราสัตว์และนกตอนอยู่ที่โลกมนุษย์เนี่ยจะโดนอารยธรรมของมนุษย์บีบให้ไปอยู่อีกซีกหนึ่ง ส่วนสิงห์สาราสัตว์และนกที่นี่อาศัยอยู่ในดินแดนจิ่วโยวไร้อารยะที่กว้างใหญ่และเติบโตในป่าเขา

นอกจากสิงห์สาราสัตว์และนกที่มาอยู่ที่นี่หลังความตายแล้วก็ยังมีบางสิ่งที่อยู่ที่โลงหลังความตายมาตั้งแต่เดิมแล้วด้วย

จี้ฉางเดินเท้าไปที่ดินแดนจิ่วโยวไร้อารยะ จู่ๆ ก็มีเสียงร้องดังขึ้นมากลางอากาศ เหมือนมีหน้าคนร่างนกบินผ่านหัวเขาไป

มันมีเก้าหัว ตาและปากเหมือนนกฮูก แต่ใบหน้ากลับเหมือนหน้าคน มีหัวข้างหนึ่งถูกตัดออกไปและยังมีเลือดหยดอยู่เลย

สิ่งๆ นั้นบินวนเวียนอยู่กลางอากาศแล้วจ้องมาที่จี้ฉาง

จี้ฉางยิ้มเยาะ “นกสิบเศียร”

นกสิบเศียรสามารถจำแนกอธิบายได้ว่าเป็นสัตว์ป่าชนิดหนึ่ง ในสมัยโบราณก็ยังเคยปรากฏตัวในโลกมนุษย์และจับกินเด็ก

เขาไม่ใช่เด็กเสียหน่อย

ถึงแม้จะบาดเจ็บหนัก แต่ก็ไม่ใช่ว่านกตัวเดียวจะสามารถมารังแกเขาได้!

ชุดผาวของจี้ฉางสะบัดไปมา แล้วก็ยิงพู่กันพิพากษาออกไปเหมือนกับลูกศรธนูและยิงมันออกไปอย่างรวดเร็ว!

นกสิบเศียรกรีดร้องโหยหวน ถูกพู่กันพิพากษาตัดเป็นสองท่อน!

สิ่งต่างๆ ที่กำลังแอบซู่มอยู่เห็นแบบนี้แล้วก็รีบถอยกลับเงียบๆ อีกด้านหนึ่งรถที่กำลังร้องโหยหวน แต่ก็ไม่ยอมจะจากไป ก็เลยมาแอบรอซุ่มอยู่ข้างๆ

“แค้กๆ…” จี้ฉางกำหมัด แล้วก็กุมที่ปากเพื่อจะระงับการไอที่จะออกมาจะช่องอกของเขา

ผมของเขาก็ขาวหงอกไปครึ่งหัวแล้ว

จี้ฉางหัวเราะอย่างขมขื่น “ถ้าคืนนี้ข้ายังหายารักษาไม่เจอ กลับไปเจ้าตัวเล็กจะต้องจับได้แน่ๆ”

หรือเขาจะลองพิจารณาไปย้อมผมดี?

จี้ฉางหัวเราะอย่างขมขื่น ผีสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเองได้ แต่น่าเสียดายตอนนี้เขาไม่มีปัญญาจะที่รักษาผมเขาให้ดำต่อไปได้ด้วยซ้ำไป

ก็เลยกล้าจะเปิดเผยที่นี่ แต่รอกลับไปก็ต้องพยายามรักษาผมของตัวเองให้ดำเหมือนเดิม เพื่อไม่ให้ซู่เป่าสังเกตเห็น

“คงจะเป็นที่นี่กระมัง…” จี้ฉางมาถึงที่หุบเขาลึกลับ ที่ปลายหุบเขายังมีดอกไม้ที่บานสะพรั่งอยู่ด้วย

สิ่งที่เขากำลังตามหาอยู่ก็คือดอกนี้นี่แหละ ดอกไม้ชุบวิญญาณ

แต่ดอกไม้นี้สามารถมองเห็นได้ง่ายมาก แต่กลับเก็บยากมาก

รอบๆ ตัวมันเต็มไปด้วยกับดัก เพื่อดึงดูดผีจากยมโลกเข้าไป เมื่อเข้าไปแล้วทั้งหุบเขาลึกลับแห่งนี้ก็จะเหมือนกับถูกห่อหุ้มไว้เหมือนกับเกี๊ยวและกลืนกินผีจากยมโลกไป

สิ่งที่อันตรายไม่ใช่ดอกไม้ แต่เป็นหุบเขาลึกลับต่างหาก

จี้ฉางตรวจสอบด้วยความระมัดระวังและคำนวณระยะทางอย่างดี ก่อนที่จะยิงพู่กันพิพากษาออกไปอย่างรวดเร็วให้ไปที่ดอกชุบวิญญาณ!

อย่างไรก็ตามพู่กันพิพากษาเพิ่งจะเข้ามาใกล้ดอกชุบวิญญาณ ทั้งหุบเขาลึกลับจู่ๆ ก็มีมีลมกวาดสิ่งของไปทั่วอย่างกับสึนามิบวกกับพายุทอร์นาโดจนเกือบจะกลืนพู่กันพิพากษาเข้าไป