ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 757

ต่อให้หลี่ว์ซานชิงฝัน ก็คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะครอบตำหนักพญายมมาเก็บเขา

กว่าเขาจะรู้ตัว พวกซู่เป่าก็มาถึงปากประตูบ้านแล้ว!

ดวงตาของเขาเป็นของมนุษย์ ก็ต้องมองไม่เห็นตำหนักพญายมอยู่แล้ว ที่เห็นจากกล้องวงจรปิดคือซู่เป่ากับผู้ชายอีกสองคน

บนตัวผู้ชายสองคนนี้มีความดุดันที่น่าเกรงขามมีคุณธรรมสูงส่ง...

หลี่ว์ซานชิงเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน

ไม่ถูก!

ทำไมพวกเขามาถึงหน้าประตูแล้ว เขากลับไม่มีลางสังหรณ์เลย!

หลี่ว์ซานชิงไม่คิดอะไรทั้งนั้น เหยียบหน้าต่างกระโดดออกจากทางเดินตึกนี้ หนีไปถึงทางเดินตึกอีกฝั่งหนึ่งทั้งอย่างนั้น!

เขาหนีไปแบบหัวก็ไม่หัน

พอว่านปาสือถีบประตูบ้านของหลี่ว์ซานชิง ก็เห็นเพียงเงาหลังของอีกฝ่าย

ว่านเทามองลงไปจากหน้าต่าง เป็นที่โล่ง แต่หน้าต่างทางนี้กับหน้าต่างของอีกตึกหนึ่งใกล้กันมาก

“กล้านักนะ! ถึงกับกล้ากระโดดข้ามตึก...”

ต้องพูดเลย คนคนนี้กล้าหาญมาก

ว่านปาสือไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว ปีนหน้าต่างแล้วกระโดดไป ส่วนว่านเทาพาซู่เป่าลงไปข้างล่าง

สองฝ่ายไล่บี้ แววตาของซู่เป่าเปลี่ยนไปทีละน้อย พกพาความดุนิด ๆ

หลี่ว์ซานชิงไม่ได้ลงตึกเลย ลงไปก็มีแต่จะถูกจับ ตอนแรกที่เขาเลือกที่นี่ ก็เพราะสิ่งปลูกสร้างของที่นี่ค่อนข้างเก่า ทางเดินตึกซับซ้อน

คนที่ไม่ค่อยคุ้นเคยมาที่นี่จะหลงทางได้

เขาเลี้ยวสองสามครั้ง ห้อยกุญแจทองเล็ก ๆ อยู่ที่คอ ทุกครั้งที่รู้สึกถึงอันตราย กุญแจทองจะร้อน อันตรายยิ่งมาก ยิ่งใกล้ กุญแจทองก็จะยิ่งร้อน

หลี่ว์ซานชิงอาศัยสิ่งนี้สลัดว่านปาสือได้อย่างง่ายดาย

ว่านปาสือโมโหเจียนตายแล้ว

นี่มันไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย!

เขาไล่ตามคนมามากมาย น้อยนักที่จะตามไม่ทัน

แต่ถึงจะตามไม่ทัน ก็จะไม่ขาดตอนไปดื้อ ๆ อย่างนี้

สุดท้ายเขาไล่ตามเรื่อย ๆ เมื่อกี้ยังเห็นเงาผู้ชายอยู่ไว ๆ ตอนนี้กลับไม่เห็นเงา

ว่านปาสือหยุด แค้นจนกัดฟัน นี่จะอธิบายกับคุณหนูซู่เป่ายังไงดี

เวลานี้ ซู่เป่ากับจี้ฉางก็กำลังไล่ตามอยู่เหมือนกัน ส่วนว่านเทาเฝ้าอยู่ข้างล่าง

ตำหนักพญายมเหมือนเงาตามตัว จี้ฉางพาซู่เป่า สองอาจารย์ศิษย์เร็วปานสายฟ้า

“ทางนี้”

พอถึงบันไดขึ้นลงตรงทางเดินชั้นหนึ่ง เบื้องหน้าปรากฏผู้ชายคนหนึ่งฉับพลัน ทั้งสองจ้องกัน!

ทั้งสองฝ่ายต่างหยุดชะงัก!

ซู่เป่าพูดขึ้นด้วยดวงตาดุดัน “หลี่ว์ซานชิง!”

หลี่ว์ซานชิงใจหายวาบ ยังจะเจออีก

ทำไมกุญแจทองไม่เตือนเขานะ...

หลี่ว์ซานชิงหรี่ตามองรอบ ๆ จี้ฉางอยู่ในอาณาเขตของตำหนักพญายม ถึงเขาจะเห็นผี แต่กลับไม่เห็นจี้ฉาง

ดังนั้นที่เขาเห็นจึงมีแต่ซู่เป่า