ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 814

มู่กุยฝานอยู่ที่ใต้ผาหนึ่งคืน เนื่องจากเขาฝ่ากฎทั้งคืน เพิ่งถึงยมโลกก็ต้องกลับมาทันที

ดังนั้นเวลาบนโลกมนุษย์เพิ่งผ่านไปหนึ่งคืนเท่านั้น

มู่กุยฝานไม่รู้ว่าคืนนี้เกิดเรื่องอะไร พอเห็นสายที่ไม่ได้รับสิบเอ็ดสายแล้วก็เปิดข้อความดูทันที

ถ้าซูอีเฉินโทรศัพท์หาเขาไม่ติด จะต้องส่งข้อความถึงเขาแน่

เขาเจอข้อความหนึ่งจริง ๆ [พ่อฉันถูกรถชน กลับด่วน]

มู่กุยฝานรีบกลับไปที่รถ ขับรถไปก็โทรหาซูอีเฉินไป

ผ่านไปนานกว่าจะรับสาย มู่กุยฝานถาม “คุณท่านซูเป็นยังไงบ้าง”

ปลายสาย ซูอีเฉินกดระหว่างคิ้วอย่างอ่อนล้า พูดว่า “กู้ชีพทั้งคืน ตอนนี้ยังอยู่ในไอซียู”

มู่กุยฝานพูด “อีกหนึ่งชั่วโมงผมจะถึง”

ซูอีเฉินวางสายโทรศัพท์ เดินไปที่หน้าประตูห้องไอซียู มองซู่เป่าที่ขดตัวนอนอยู่ในอ้อมแขนเหยาหลิงเยว่

นายหญิงซูนั่งอยู่ข้าง ๆ ไม่ได้นอนมาทั้งคืน ใบหน้าซีดเซียว

ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อคืนแช่น้ำจากบึงเหมันต์ ตอนนี้คงทนไม่ไหวแล้ว

“แม่ครับ...” ซูอีเฉินประคองเธอ “เป็นไรไหมครับ”

นายหญิงซูส่ายหน้า

ซูเหอเวิ่นพูดขึ้น “คุณย่า กลับไปนอนเถอะครับ! ร่างกายคุณย่าจะไม่ไหวเอานะ!”

นายหญิงซูยังคงส่ายหน้าเหมือนเดิม

ซูเหอเวิ่นถามอีก “ซู่เป่าบอกแล้วว่าคุณปู่จะไม่เป็นอะไร อย่างนั้นก็ต้องไม่เป็นอะไรแน่”

นายหญิงซูส่ายหน้าตามจิตใต้สำนึก จากนั้นก็พยักหน้าอีก

นั่นสิ ซู่เป่าพูดถูก

แต่เธอยังตำหนิตัวเอง

เธอไม่ควรนึกสนุกให้ตาแก่ไปซื้อแจกัน!

ถูกชนเข้าโรงพยาบาล เลือดออกในสมอง ถึงจะไม่เป็นไร แต่แผลเป็นของจริง เวรกรรมจริง ๆ เลย

“พวกเธอกลับไปเถอะ!” เสียงของนายหญิงซูอ่อนแรงไปหลายส่วน สะบัดมือ “อาเฉิน พาพวกเขากลับไป”

ซูอีเฉินยังไม่ทันพูดก็มีเสียงหนึ่งแผดเสียงดังมา “ห้ามกลับไป! ใครก็อย่าคิดจะกลับ!”

ผู้ชายอายุสามสี่สิบ ใส่เสื้อยืดสีเทาคนหนึ่งลุกขึ้นยืนพรวด ใบหน้าตระหนก “พวกคุณชนพ่อผมจนเป็นอย่างนี้แล้ว ยังคิดจะไปอีกเหรอ!”

ซูเหอเวิ่นลุกขึ้นมาทันที ตะโกนพูด “ลุงดูให้ดีนะ! พวกลุงต่างหากที่ชนปู่ผมจนเป็นแบบนี้ ปู่ผมไม่ได้ขับรถสักหน่อย พวกลุงมาชนเอง!”