ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 831

หัวคนลอยไปทางชั้นเรียนของซูเหอเหวินแล้วจริงๆ

มันลอยอยู่นอกหน้าต่างของห้องเรียน มองอยู่นานสองนาน ดวงตาซึมกะทือขยับเล็กน้อย ก่อนจะเข้าไป

“คนนี้...ไม่เหมาะ”

“คนนี้...ก็ไม่ได้”

เหล่าเด็กนักเรียนในห้องรู้สึกเพียงศีรษะเย็นวาบ

“แปลกจัง เปิดแอร์กี่องศาเนี่ย...ทำไมฉันถึงรู้สึกหนาวขนาดนี้”

“เอ๋ พอเธอว่ามาอย่างนี้ ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน ฉันคิดว่ามีแค่ฉันที่หนาวอยู่คนเดียว! ”

ตอนนี้เป็นคาบเรียนด้วยตัวเอง มีคนขึ้นไปดู “อุณหภูมิแอร์ปกตินะ...”

เขาถามซูเหอเหวินเพื่อนร่วมโต๊ะของตัวเอง “เหอเหวิน นายรู้สึกหนาวไหม”

ซูเหอเหวินนั่งตัวตรงอย่างสง่างาม เม้มปาก แล้วพ่นออกมาสองคำ “ไม่หนาว”

อันที่จริงเขารู้สึกว่าท้ายทอยเย็นยะเยือกจนขนลุกซู่ ความรู้สึกของการถูกคนจ้องมอง!

หัวคนนั่นอยู่ข้างหลังเขา??

สองมือของซูเหอเหวินวางซ้อนทับกัน ทำท่าทางอย่างเด็กดีอ่านหนังสือ แต่ความจริงแล้วมือซ้ายแอบจับสร้อยข้อมือป้องกันภัยบนข้อมือข้างขวาเอาไว้

หัวคนอยู่ไม่นาน ลองไปรอบหนึ่งแล้วก็ไม่เหมาะ จึงลอยผ่านไปอีกชั้นเรียนหนึ่ง

ขณะนี้เองเด็กหญิงคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ก้มหน้าอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย เป็นเด็กหญิงที่ส่งจดหมายรักให้ซูเหอเหวินคนนั้น

หัวคนจ้องเธอ ลองสิงดู แต่ไม่นึกเลยว่าจะสวมศีรษะของตนเข้าไปได้!

จู่ๆ เด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังเหม่อลอยก็รู้สึกว่าสมองอื้ออึงไปหมด ลุกขึ้นยืนเสียงดังตึง เดินออกไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

ทุกคนในห้องเรียน “??”

“จั๋วเคอ เธอจะไปไหนน่ะ” มีคนตะโกนเรียกเธอ

ราวกับจั๋วเคอไม่ได้ยินอย่างนั้น เธอออกไปข้างนอกเลย

ซูเหอเหวินกำลังอ่านหนังสืออยู่ จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีคนกำลังจ้องเขาอยู่นอกหน้าต่าง

เขาเงยหน้าขึ้น ก็เจอกับสายตาของผู้หญิงที่อยู่ห้องข้างๆ คนนั้น

ตาทั้งสองของเธอแข็งทื่อ มีความเย็นชาที่พูดออกมาไม่ได้อย่างหนึ่ง!

ซูเหอเหวินใจเต้นตึกตัก หรี่ตาลงเล็กน้อย

แต่เธอไม่ได้อยู่นาน แล้วเธอก็ไปยังชั้นเรียนข้างๆ

ซูเหอเวิ่นก็เป็นเช่นเดียวกัน ตอนแรกไม่เห็นหัวคนแล้ว เพิ่งจะได้หายใจหายคอ สุดท้ายพอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเด็กผู้หญิงที่อยู่บนรถเมล์เมื่อครู่ยืนอยู่นอกทางเดิน จ้องเขาเขม็ง

ซูเหอเวิ่นมองเห็นผีได้ หัวคนศีรษะนั้นสวมอยู่บนศีรษะของเด็กหญิง เด็กหญิงอายุเก้าขวบย่างสิบขวบ มีศีรษะของผู้ใหญ่สวมทับอยู่ มองยังไงก็ประหลาด

ซูเหอเวิ่น “...”

ไม่สิ ทำไมต้องเอาแต่จ้องเขาด้วย?!

โชคดีที่ไม่นานครูเวรก็มาพบเด็กหญิง เลยให้เธอกลับไปยังห้องเรียน เด็กหญิงไม่ฟัง คุณครูจึงเอื้อมมือไปลากตัวเธอ

แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจะโกรธหนัก แล้วฉุดกระชากลากถูกับคุณครู ปากก็พลางส่งเสียงร้องออกมาอย่างเดือดดาล

ในตอนนี้เอง ทุกคนต่างพาดตัวกันอยู่บนหน้าต่าง ที่ไม่มีที่ให้พาดตัวก็ออกมาจากห้องเรียน มองเด็กหญิงด้วยความตกตะลึง

“นี่จั๋วเคอไม่ใช่เหรอ เกิดอะไรขึ้น”

หลังฝูงคน มีเด็กชายคนหนึ่งขึ้นมาจากทางบันได

เขารูปร่างค่อนข้างสูง ดูแล้วน่าจะเป็นนักเรียนชั้น ป.6

เขายืนอยู่หลังฝูงชน จ้องจั๋วเคอเขม็งทั้งอย่างนี้

เด็กชายก้มหน้ามองฝ่ามือ ในฝ่ามือเขามีของบางอย่างกำลังหมุนอยู่ หากซูเหอเวิ่นเห็นเข้า ต้องพบว่าของสิ่งนี้เหมือนกับหล่อแกเฉียนคุนของเขาอยู่เล็กน้อยแน่ๆ

ในมือของเด็กชายประกายแสงออกมาลำแสงหนึ่ง เขากุมมือเอาไว้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไป