ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 854

“ซู่เป่า？” จี้ฉางร้อนใจเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยฝึกฝนบำเพ็ญอย่างเป็นทางการมาก่อนมีแต่ทำเองไปเรื่อย ดังนั้นตอนนี้การที่หาทางออกไม่เจอก็เป็นเรื่องปกติ

แต่ถ้าเธอไม่สามารถจุดพลังหยินในตัวเองได้อีก เธอก็จะโดนหุบเหวกลืนกินไป

“ซู่เป่า！”

จี้ฉางอยากจะถ่ายทอดพลังหยินของตัวเองให้เธอเล็กน้อย แต่เธอกลับไม่ตอบสนองอะไรเลย ทำให้เขาไม่สามารถถ่ายทอดพลังหยินในร่างกายของเขาไปให้เธอได้ด้วยตัวเอง ด่านนี้จึงยากที่จะผ่านไปได้

ซู่เป่า…ซู่เป่า…

ซู่เป่าที่กำลังมึนงงอยู่ได้ยินเสียงมีคนกำลังเรียกเธอ

มีเสียงดังข้างหูเป็นระยะๆ ว่าทำใจให้เย็นลง…ตั้งสติ…จุดไฟในร่างกาย…

ซู่เป่าพึมพำเสียงเบา “ทำใจให้เย็นลง…”

เธอพยายามทำตามเสียงที่คลุมเครือของท่านอาจารย์ แต่ไม่ว่าจะลองยังไงก็ไม่สามารถ ‘จุดได้’

ซู่เป่าร้อนใจบอกว่าร่างกายของเธอไม่มีไฟเสียหน่อย！

ถ้าไม่มีไฟจะทำยังไงล่ะ？

ยืมของท่านอาจารย์มาหน่อยได้ไหม ท่านอาจารย์คงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ？

ซู่เป่าเอาหน้าซุกไปในอ้อมแขนของจี้ฉางเพื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นจากร่างกายของท่านอาจารย์

โอ้ ลืมไป ท่านอาจารย์เป็นผีนี่ ไม่มีความอบอุ่น…

ซู่เป่าแอบถอนหายใจ ขณะที่กำลังจะล้มเลิกความคิดนี้ จู่ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ก็เลยร้องเอ๊ะขึ้นมา

ไม่สิ บนร่างกายของท่านอาจารย์มีความอบอุ่น！

ซู่เป่าถึงกับอึ้ง ไม่สิ บนตัวของท่านอาจารย์มีความอบอุ่นได้ยังไงกัน？

หรือว่าหลังจากที่ท่านอาจารย์เกิดใหม่ ร่างกายก็เติบโตขึ้นมาใหม่ด้วย？

แต่เธอไม่แน่ใจว่าตอนนี้ท่านอาจารย์ของเขาจะยังคงเป็นท่านอาจารย์คนเดิมอยู่หรือเปล่า เพราะนอกจากผมขาวที่ตอนนี้กลายเป็นผมดำแล้ว ที่เหลือก็ยังเหมือนเดิม ยังคงเป็นผีอยู่！

ซู่เป่าไม่อยากนึกไปไกลขนาดนั้น ขอยืมก่อนแล้วค่อยว่ากัน！

ซู่เป่าพยายามกอดท่านอาจารย์ไว้แน่นๆ ไม่นานนักเธอก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ถ่ายทอดมา

ทั่วทั้งร่างกายราวกับมีแสงนำมา เมื่อเธอได้รับการถ่ายทอดความอบอุ่นเหล่านี้เข้าไปในร่างกายของเธอ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนว่าในร่างกายของตัวเองมี ‘ไฟ’ สุมอยู่

จุดติดแล้วๆ！

ซู่เป่าฮึกเหิมขึ้นมา ที่แท้นี่ก็คือไฟที่ท่านอาจารย์พูดถึงนี่เอง เหมือนพลังที่ได้จากน้ำแร่จิตวิญญาณเมื่อกี้นี้เลย ซึ่งก็คือพลังหยินนั่นเอง

ที่แท้พลังหยินก็คือไฟในร่างกายของเธอ！

ซู่เป่าเข้าใจในทันที และปล่อยให้พลังหยินเวียนว่ายในร่างกายตามสัญชาตญาณ

เมื่อกี้ตอนที่เธออยู่ที่น้ำตก เธอได้ดื่มน้ำแร่จิตวิญญาณไปเยอะมากจนท้องของเธอกลิ้งเป็นวงกลมเลยทีเดียว

ตอนนี้น้ำแร่จิตวิญญาณที่อยู่ในท้องเหล่านี้ก็ได้กลายเป็นพลังหยินและถูกซู่เป่าดูดเรียบจนหมด

พลังหยินผ่านสิบสองเส้นลมปราณหลักของเธอ และผ่านมือเท้าทั้งสี่ของเธอ ทำให้ทุกรูขุมขน ผิวหนังและขนอบอุ่นทุกจุด

ซู่เป่าเริ่มรู้สึกว่าอาการชาบนร่างกายของเธอค่อยๆ หายไป แต่พลังหยินก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี ทำให้ตอนนี้เธอต้องฝืนรักษาสติของเธอให้คงที่ แต่ก็ยังไม่สามารถตอบสนองอะไรได้