ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 867

หัวคนถูกกฎแห่งวิถีที่มองไม่เห็นดีดออกไป

ซู่เป่าตรงหน้าที่ราวกับเทพห่างออกไปไกลเรื่อย ๆ หัวคนเห็นเธอเลือนรางทีละน้อย เผยความหวาดกลัวในดวงตานิด ๆ

พูดความอัดอั้นตันใจ ความยึดมั่นที่เก็บไว้ในก้นบึ้งหัวใจออกมาในที่สุด “ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้แม่ของฉันเป็นยังไงบ้าง...”

ทว่าแสงสว่างตรงหน้าหายลับไปแล้ว หัวคนร่วงลงใต้หุบเหวลึก มีเสียงแว่วมาจากข้างบน

“ถ้ารู้ว่าเขาเป็นยังไงแล้วเธอจะทำอะไรได้”

ดวงตาของหัวคนมองตรง เหม่อมองข้างหน้า

มันถูกเถ้ากระดูกถมแล้ว ไม่มีความเคลื่อนไหวในที่สุด...

ซู่เป่าเก็บมือกลับมา มองฝ่ามือของตัวเอง จากนั้นก็กระดิกนิ้ว

ตำหนักพญายมใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็นบ้านขนาดประมาณหนึ่งห้อง ลอยอยู่ท่ามกลางหุบเหวลึกนิ่ง ๆ

จี้ฉางมองซู่เป่าอย่างเงียบงัน เวลานี้เธอต่างจากเมื่อก่อนนิด ๆ มีท่าทางอย่าง...เหยียนหลัวหวังก่อนที่จะมาเผชิญเคราะห์เล็กน้อย

เห็นเพียงเธอกระโดดเข้าตำหนักพญายม…

“โอ๊ย!”

เท้าซ้ายซู่เป่าสะดุดเท้าขวา หน้าถลาลงกับพื้นอย่างจัง

“ฮือ...” ซู่เป่ารีบลุกขึ้นมา นั่งอยู่บนพื้นในตำหนักพญายม เอามือกุมจมูก และเพราะเจ็บมาก ดวงตาจึงมีหมอกน้ำตาชั้นหนึ่ง

“เจ็บจังเลย!”

ซู่เป่าเกือบร้องไห้แล้ว เธอลูบฟันหน้า ยังดีที่ฟันยังอยู่ครบ

จี้ฉาง “...” ทำเท่ได้ไม่ถึงหนึ่งวินาที ยังนึกว่าเหยียนหลัวหวังรู้ตื่นหวนคืนแล้วเสียอีก!

ซืออี้หรัน “...” น่ารักจริง ๆ ขนาดหกล้มยังน่ารักขนาดนี้!

ซู่เป่านวดจมูกพลางพูด “ท่านอาจารย์ พี่อี้หรัน รีบขึ้นมาสิคะ! พวกเราขั้นลิฟต์ไปกัน”

จี้ฉางและซืออี้หรันต่างมองลิฟต์ยี่ห้อตำหนักพญายมเงียบ ๆ

พอทั้งสองย่างเท้าขึ้นตำหนักพญายม ตำหนักพญายมก็พุ่งตัวออกไปด้วยความรวดเร็วอย่างกับจรวดดังฟิ้ว...

ลิฟต์เร็วขั้นเทพ!

เร็วชนิดที่ตัวประหลาดในก้นหุบเหวลึกก็ยังไม่ทันรู้ตัว

มันอ้าปากใหญ่ยักษ์งับแบบไร้ประโยชน์ ร้องคำรามอย่างไม่ยอมแพ้

มันไม่กล้าทำอะไรซืออี้หรัน แต่ยังอยากกลืนซู่เป่ากับจี้ฉาง

สุดท้ายยังไม่ทันรู้ตัว ก็มีเสียงฟิ้วหายไปแล้ว

ข้างบนหุบเหวลึก

ตูซื่อหวังยืนอยู่ริมผา ยกยิ้มชั่วร้าย ยิ้มเย้ยสามส่วน ยิ้มเย็นชาสามส่วน และไม่ยี่หระสี่ส่วน

เจ้านั่นกับจี้ฉางตกลงไปสามเดือนกว่าแล้ว

ไม่มีหวังที่จะขึ้นมาได้

จากเสียงในหุบเหวลึก ราวกับมีสัตว์ประหลาดกำลังร้องคำรามอยู่ คล้ายได้ยิน คล้ายไม่ได้ยิน

ยิ้มชั่วร้าย ยิ้มเย้ยสามส่วน ยิ้มเย็นชาสามส่วน และไม่ยี่หระสี่ส่วนของตูซื่อหวังดูชั่วร้ายมากกว่าเดิม

แต่ตอนนี้เอง มีเงาหนึ่งพุ่งขึ้นมาด้วยความเร็ว

ตูซื่อหวังไม่ทันตั้งตัว ถูกสิ่งนั้นชนจนหมุนติ้วเจ็ดร้อยยี่สิบองศา

ยังไม่ทันตอบสนองก็ได้ยินเสียงเคร้ง...!

บางอย่างตบเข้าที่ศีรษะของเขา ตบเขาปลิวออกไป