ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 880

ในห้องหนังสือ ตรงหน้าซู่เป่ามีหนังสือภาษาจีนวางอยู่เล่มหนึ่ง ซูเหอเหวินกำลังสอนอย่างอดทน

ซู่เป่าฟังอย่างตั้งใจ ไม่นานก็สงบสติอารมณ์ลง

เนื่องจากการตระหนักรู้ในเหว ไม่นานซู่เป่าก็เข้าสู่สภาวะการเรียนที่มีคุณภาพสูงและมีสมาธิประเภทหนึ่ง พินอินและบทเรียนที่เคยเรียน มองเพียงแค่แว๊บเดียวก็จำได้ทั้งหมดแล้ว

ไม่ว่าจะเขียนหรือท่องจำ ก็ไม่คณามือเธอ!

นอกจากนี้ ความรู้ที่ซูเหอเหวินเคยสอนเธอก่อนหน้านี้ แม้ว่าสิ่งที่เรียนส่วนมากในตอนนั้นจะเป็นตัวอักษรจีนตัวเต็ม แต่อักษรจีนตัวย่อก็เรียนมาบ้างเช่นกัน

ฉะนั้นซู่เป่าเรียนเสริมวิชาภาษาจีนเร็วมากๆ เปิดหนังสือไปแค่รอบเดียวเธอก็จำได้ทั้งหมดแล้ว

ซูเหอเหวินยากจะเชื่อ ความเร็วของเธอนี้...คนที่ไม่รู้ยังคิดว่าเธอก็แค่กำลังพลิกหนังสืออยู่เท่านั้น!

“เธอลองเขียนพวกนี้ดูหน่อย” ซูเหอเหวินหยิบแบบฝึกหัดทำด้วยกันในห้องเรียนของเทอมที่แล้วไปวางตรงหน้าเธอ

ซู่เป่าพยักหน้า หยิบปากกาขึ้นมาฟืดๆๆ...

ไม่นานเธอก็พบว่า เธอทำได้ทั้งหมดเลย!

ในสมองจำได้อย่างชัดเจน! ทุกลำดับขีด ทุกการวาด ทุกเครื่องหมายวรรคตอน...ล้วนจำได้อย่างชัดเจน!

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ซู่เป่าก็ทำแบบฝึกหัดเรียนด้วยตัวเองทั้งเล่มเสร็จแล้ว

ซูเหอเหวิน “!!!”

ซูเหอเวิ่นเบิกตาโพลง “ไม่มีทาง...”

เรียนรู้เร็วขนาดนี้เชียว!?

คิดว่าคงเป็นเพราะก่อนหน้านี้พี่ชายเขาเคยสอนให้เธอรู้จักตัวอักษร?

ไม่ๆๆ จะคิดแบบนี้ไม่ได้ ต้องเป็นเพราะตัวน้องซู่เป่าฉลาดอยู่แล้วต่างหาก!

ซูเหอเวิ่นรีบหยิบหนังสือคณิตศาสตร์เล่มแรกของ ป.1 ออกมา และเริ่มสอนซู่เป่า

ซู่เป่ายังคงเปิดอ่านหน้าหนึ่งเสร็จก็เรียนเสร็จแล้ว ซูเหอเวิ่นพูดเพียงแค่รอบเดียวเธอก็เข้าใจได้ในทันที กระทั่งยังสรุปจากเรื่องหนึ่งก็สามารถอนุมานไปถึงเรื่องอื่นๆ ได้ด้วย ไม่รอให้ซูเหอเวิ่นสอนตัวเองก็เข้าใจก่อนแล้ว

ในหัวของซูเหอเวิ่นเสียงหึ่งๆ ในพริบตาเดียวก็เรียนคณิตศาสตร์ทั้งเล่มจบแล้ว เขารีบหยิบแบบฝึกคณิตศาสตร์ด้วยตนเองออกมา

ซู่เป่ามองสมุดแบบฝึกหัดคณิตศาสตร์ คิ้วน้อยๆ พลางอดไม่ได้ที่จะขมวดขึ้นมา

นี่มันง่ายเกินไปหรือเปล่า!

ตบตาเด็กน่ะสิ เธอไม่ใช่เด็กอนุบาลแล้วนะ!

นับๆ 12345 ความยากระดับนี้ สอนเสี่ยวอู่ยังทำได้เลย!

ซู่เป่าฟืดๆๆ! ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงอีกแล้ว ก็ทำแบบฝึกหัดคณิตศาสตร์ด้วยตัวเองเสร็จทั้งเล่ม!

ซูเหอเหวินกับซูเหอเวิ่นต่างช็อกไปตามๆ กัน

ทั้งสองคนอึ้งทึ่งไป สีหน้าของซูเหอเวิ่นซึมกะทือ แม้แต่ซูเหอเหวินที่เคร่งขรึมสง่างามมาตลอดยังควบคุมสีหน้าเอาไว้ไม่อยู่

ซู่เป่าเงยหน้าด้วยความสงสัย “พี่คะ เป็นอะไรไปเหรอคะ?”

เธอกระวนกระวายใจเล็กน้อย เธอเพิ่งดูไปแป๊บเดียวก็เขียนลงไปเลย หรือว่าจะเขียนผิดเหรอ?

ตอนแรกพี่ก็บอกแล้วว่าต้องตั้งใจเรียน ตอนที่ทำโจทย์ต้องทบทวนปัญหาอย่างรอบคอบ ห้ามใจร้อนเด็ดขาด

และยิ่งประมาทเลินเล่อไม่ได้...

ซู่เป่าพลันไม่แน่ใจขึ้นมาในทันใด เธอยื่นนิ้วออกไปอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เปิดหนังสือไปทีหนึ่งดูว่าทั้งหมดทำผิดหรือเปล่า…

ทว่ากลับเห็นซูเหอเวิ่นกระโดดขึ้นมาในทันใด พร้อมทั้งตะโกนเสียงดังด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น “สุดยอดไปเลยๆๆๆ!!”

“ครอบครัวเรามีซูเปอร์อัจฉริยะอีกคนหนึ่งแล้ว!”

น้องซู่เป่าเก่งกว่าเขากับพี่ชายของเขาอีก!