ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 890

หลังจากครูชิวกลับมา

ตอนเย็นเธอจึงไปหาพี่สาวเพื่อระบายความทุกข์ให้ฟัง น้ำตาเธอไหลเผาะ ๆ และพูดว่าครูใหญ่กลั่นแกล้งเธอ

เธอหลีกเลี่ยงการพูดถึงสาเหตุ และเน้นความจริงที่ว่าเธอได้รับการปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมและเธอทุ่มเททั้งกายและใจแค่ไหน...

พี่สาวเธอโกรธมากจนไปหาเจ้านายในวันรุ่งขึ้น และให้ตาย เธอถูกด่าใส่หน้าโครม ๆ และยังเกือบจะตกงาน...

หลังจากนั้นเธอก็ได้รู้เรื่องราวจริง ๆ น้องของเธอไม่ได้บอกความจริงกับเธอ!

ดังนั้นเมื่อครูชิวโทรมาถามถึงผลลัพธ์ เธอก็โดนพี่สาวด่าไปยกใหญ่ แถมยังพูดจารุนแรงว่าจะเลิกคบ...

ครูชิวรู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาด

นี่มันเกิดอะไรขึ้น!

เรื่องเล็ก ๆ แค่นี้ทำไมมันถึงเกิดเรื่องราวใหญ่โตจนทำให้เธอตกงานได้อย่างไร

ต้องเป็นซูจื่อซู่ ...ใช่ ต้องเป็นเธอแน่ ๆ!

ครูชิวจึงรีบโทรหาตระกูลซูทันที

เมื่อนายหญิงซูได้ยินเสียงของครูชิว เธอก็วางสายโทรศัพท์โดยไม่พูดอะไร

ครูชิวไม่ยอมแพ้ ในฐานะครูประจำชั้น นักเรียนทุกคนจะต้องกรอกที่อยู่ของบ้านตัวเองตอนเปิดเทอม และเธอรู้ว่าซูจื่อซู่อาศัยอยู่ที่ไหน

เธอมาหาถึงที่ แต่ก่อนที่เธอจะเห็นว่าใครเปิดประตู เธอก็เห็นเงาวิ่งพุ่งเข้ามา ตามด้วยประโยค “ออกไปซะ” เธอก็รีบวิ่งทันที

ประตูก็เข้าไม่ได้...

ครูชิวออกมาจากชุมชนด้วยความอับอาย เดินไปบนถนนด้วยความโกรธจัด และคิดซ้ำไปซ้ำมาว่าเรื่องต่าง ๆ มัน มาถึงจุดที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ได้อย่างไร...

ขณะที่กำลังคิด ท้องฟ้าก็มืดครึ้มและส่งเสียงดังกึกก้อง ฟ้าร้องดังขึ้น เมฆดำทะมึนปกคลุมเมือง และดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตก

คนบนถนนรีบเดินอย่างเร่งรีบ แต่ครูชิวกลับไม่มีอารมณ์และเดินกะโผลกกะเผลกไปเรื่อย ๆ...

ได้ยินเสียงตูม - เปรี้ยง!

ทันใดนั้นสายฟ้าก็ฟาดลงมาบนต้นไม้เล็ก ๆ ไม่ไกลจากตรงหน้าเธอ!

ครูชิวตกใจสะดุ้ง เธออยู่ใกล้มากจนขนบนแขนของเธอลุกชันเพราะฟ้าผ่า

เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าโดยไม่รู้ตัว และทันใดนั้นรูม่านตาของเธอก็หดเล็กลง และสายฟ้าก็ฟาดลงมาอีกลูกหนึ่ง เธอตกใจมากจนไม่สนใจเล็บเท้าของเธอ และรีบวิ่งหนี...

เปรี้ยง!

สายฟ้าฟาดลงมาบนหัวของครูชิว ทำให้หัวเธอถูกผ่าฟูฟ่องเป็นไก่

โชคดีที่เธอไม่ได้ถูกผ่าจนเป็นถ่าน แต่สิ่งนี้ก็ทำให้เธอหวาดกลัวจนสามจิตสูญหกวิญญาณ

ผีดวงซวยที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ชายคาตึกมานาน เอาแต่พูดว่า “ไม่ใช่ฉัน คราวนี้ไม่ใช่ฉันจริง ๆ!”

เดิมทีสถานการณ์ที่โชคร้ายของครูชิวก่อนหน้านี้ล้วนมาจากฝีมือของผีโชคร้าย

ผีหลายใจกล่าว “เอาล่ะ ๆ รู้แล้วว่าแกไม่ได้ทำ และแกก็คงไม่สามารถปล่อยสายฟ้าให้ผ่าลงมาได้ขนาดนั้น!”

ผีโชคร้าย “...”