ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 896

แต่กลุ่มนี้อยู่เหนือการควบคุมแล้ว

ผู้ปกครองปู้อี [ฉันจำได้ว่าช่วงเปิดเทอมแรก ๆ ตอนยังไม่ได้ตั้งเครือข่ายผู้ปกครอง ในกลุ่มเราสามัคคีกันมาก ผู้ปกครองในกลุ่มต้องการความช่วยเหลืออะไรหรือทางโรงเรียนมีอะไรก็จะแจ้งตลอด ผู้ปกครองคนไหนว่างผู้ปกครองคนนั้นก็จะรับผิดชอบทันที ตอนนั้นทุกคนก็จะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน... แต่พอมีเครือข่ายผู้ปกครองทุกอย่างก็เปลี่ยนไป]

ผู้ปกครองข่ายซิน [ใช่เลย หลังจากมีเครือข่ายผู้ปกครอง ทุกคนก็ไม่ค่อยพูดคุยกันในกลุ่มอีก บทบาทหน้าที่ของเครือข่ายผู้ปกครองคืออะไรกันแน่ ประจบสอพลองั้นเหรอ]

ผู้ปกครองชิวชิวจื่อ [แนะนำให้ยกเลิกเครือข่ายผู้ปกครอง]

ผู้ปกครองคนอื่น ๆ [เห็นด้วย]

[เห็นด้วย]

[เห็นด้วย]

……

แม่ของเหลียงเจิ้นเอ้าและแม่ของหยางเถียนเถียน “…”

น่าโมโหผู้ปกครองโง่เง่าพวกนี้จริง ๆ

แม่ของหยางเถียนเถียนรู้สึกเสียใจมาก ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสมาชิกเครือข่ายผู้ปกครอง ที่โดยปกติแล้วพวกเขาจะปิดทองหลังพระอุทิศตนเพื่อชั้นเรียนมาตลอด แต่พวกนั้นกลับไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย!

วันนี้คุณยายของซูจื่อซู่โวยวายเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทุกคนก็เห็นดีเห็นงามตามน้ำไปเสียอย่างนั้น

คนพวกนั้นคิดว่าพวกเขาอยากจะเป็นเครือข่ายผู้ปกครองนักหรือไง!

แม่ของหยางเถียนเถียนถูกเยาะเย้ยทั้งคืน ยายของซูจื่อซู่หักหน้าเธอไม่พอ ครูก็หักหน้าเธอด้วย แถมตอนนี้ผู้ปกครองคนอื่น ๆ ต่างก็มีคำพูดคำจาที่ผิดแปลกไป

รู้สึกแทบสลายในชั่วพริบตา

เธอส่งเสียงร้องไห้ “จะยุบก็ยุบไปเลย! ฉันก็ไม่ได้อยากจะเป็นเครือข่ายผู้ปกครองมาตั้งนานแล้ว พวกเราเหนื่อยแค่ไหนไม่มีใครมาเห็น ทุกคนกลับคิดว่าการวิ่งวุ่นทำงานเพื่อชั้นเรียนมันเป็นเรื่องที่ควรจะเป็น! แต่พอเราทำอะไรผิดขึ้นมาก็โดนต่อว่าอย่างไร้ความปราณี! ถ้าไม่ใช่เพราะทำเพื่อลูก ๆ ใครจะอยากมารองรับอารมณ์โกรธแบบนี้กัน!”

เมื่อได้ยินเสียงเธอร้องไห้ ผู้ปกครองบางคนก็รีบออกมาไกล่เกลี่ย

[โธ่เอ๋ย ทุกคนก็ทำเพื่อเด็ก ๆ กันหมด! ไม่เป็นไรนะไม่เป็นไร!]

[เอาล่ะ ๆ เรื่องคืนนี้ก็ปล่อยมันไปเถอะ ในอนาคตจะเป็นอย่างไรหรือจะทำอะไร พวกเราก็ฟังครูเสี่ยวโอวและร่วมมือทำงานก็พอแล้ว เรื่องอื่นไม่ต้องไปสนใจ]

มีคนพูดขึ้นมาว่า [เครือข่ายผู้ปกครองลำบากพวกคุณแล้วนะ! ***]

และอีกหลายคนก็รีบพูดตามทันที [เครือข่ายผู้ปกครองลำบากพวกคุณแล้วนะ! ***]

ตระกูลซู

นายหญิงซูทานอาหารเสร็จอย่างสบายใจ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูก็พบว่าพวกเขายังไม่จบไม่สิ้น

แถมยังร้องไห้อีกต่างหาก

เยี่ยมจริง ๆ เดิมทีทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ว เพียงเพราะผู้ปกครองคนเดียวร้องไห้ ทุกคนจึงรีบหันไปปลอบเธอกัน

ราวกับว่าแค่ร้องไห้เท่ากับมีเหตุผลเสียอย่างนั้น ทุกคนก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีกเลย เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ดูเหมือนตัวเองเซ้าซี้

เรื่องการซื้อรถไฟฟ้าถูกเพิกเฉยไปโดยปริยาย ส่วนเรื่องการยุบเครือข่ายผู้ปกครองก็ไม่ได้ถูกกล่าวถึงอีก

ถึงขนาดที่มีคนมาตำหนิว่าถ้า ‘ผู้ปกครองบางคน’ ไม่พอใจก็ควรพูดเป็นการส่วนตัว มาพูดจาเหน็บแนมในกลุ่มมันทำให้คนอื่นเจ็บปวดเสียใจ

นายหญิงซูหัวเราะเยาะเย้ย ก่อนจะพูดอย่างไม่เกรงใจ

[งานหนักอะไรเหรอ หนักที่คอยประจบสอพลองั้นเหรอ พวกคุณสอนอะไรให้กับลูก ๆ ล่ะ สอนให้ลูก ๆ ใช้ทางลัดงั้นเหรอ @ยายของหม่าเซียนเหยียน คุณไม่ต้องพูดหรอกว่าคนบางคน คุณก็แค่เอ่ยชื่อฉันออกมาเลย พรุ่งนี้ฉันจะเอาโทรศัพท์มือถือไปชี้แจงเหตุผลกับผู้อำนวยการโรงเรียนด้วย ดูซิว่าเครือข่ายผู้ปกครองของพวกคุณยังจะทำงานกันอยู่ไหม]

ทุกคน: เอ่อ!!