ขณะนั้น แม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวกลับมาก็ได้รับสาย ก่อนจะรีบบึ่งไปยังโรงเรียน
เธอแทบจะร้องไห้ เมื่อเช้าเธอก็เห็นว่าลูกชายของตัวเองนั้นดูเหมือนจะมีอาการบาดเจ็บภายนอกเท่านั้น ทำไมเจ้าอ้วนดำคนนั้นถึงได้ลงมือหนักขนาดนี้
ทำร้ายจนบาดเจ็บภายในเลยเหรอ!
แม่เหลียงเจิ้นอ้าวสุดจะทนแล้ว เธอไม่รู้ว่าครูได้แจ้งแม่ของเจ้าเฮยแล้วหรือยัง!
แต่เธอนั้นโมโหจนทนไม่ไหวแล้ว ก็แค่ตั้งฉายาถึงกับทำร้ายลูกของเธอจนเป็นแบบนี้ ฝ่ายตรงข้ามยังมีหน้ามาบอกให้เธอสั่งสอน
เด็กหัวรุนแรงแบบนี้ต้องเป็นเพราะการอบรมสั่งสอนของครอบครัวพวกเขาแน่!
ตู้ดตู้ด...
“ฮัลโหล แม่เหยี่ยนอวี้! คุณได้รับแจ้งจากครูแล้วหรือยัง”
“ไม่นะ...”
“คืออย่างนี้ ลูกชายของฉันอาเจียนเป็นเลือดอย่างกะทันหันที่โรงเรียน! ฉันคิดว่าเรื่องนี้มันรุนแรงเกินไปหน่อยแล้ว ครอบครัวคุณก็รีบ ๆ มาเถอะ เหยี่ยนอวี้ของพวกคุณทำร้ายลูกชายฉันจนเป็นแบบนี้! นี่มันโหดร้ายเกินไปจริง ๆ...”
น้ำเสียงแม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวฟังดูไม่ดี พอพูดจบก็วางสาย
อีกฝ่ายน่าโมโหจริง ๆ ลูกชายเธอไม่เป็นอะไรมากก็ดี แต่ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาล่ะก็ เธอไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปแน่!
ทางด้านครูเสี่ยวโอว กำลังอุ้มเหลียงเจิ้นอ้าวปรี่ไปยังห้องพยาบาลด้วยอาการหอบแฮ่ก ๆ
เหลียงเจิ้นอ้าวหันศีรษะอย่างไม่สบายใจพลางตะโกนว่า “ครูผมสบายดี!”
ครูเสี่ยวโอวหอบหนัก ก่อนจะพูดว่า “เธออาเจียนเป็นเลือดยังไม่เป็นไรอีกงั้นเหรอ พอแล้วเธอไม่ต้องพูดแล้ว รอเงียบ ๆ”
แพทย์ประจำโรงเรียนได้ยินว่ามีคนอาเจียนเป็นเลือด ก็รีบมาตรวจ ดูสีหน้าเขาก็ปกติดีนะ...เจ้าตัวเล็กดูปกติดีมาก เลือดออกภายในสีหน้าไม่ใช่แบบนี้
“เธอไม่สบายตรงไหน” แพทย์ประจำโรงเรียนถาม
เหลียงเจิ้นอ้าวเขินอายไม่พูดอะไรอยู่พักหนึ่ง
หลังจากแพทย์ประจำโรงเรียนกับครูเสี่ยวโอวซักถาม ในที่สุดเขาก็พูดว่า “ตอนเช้าผมกับเฮยเหยี่ยนอวี้ต่อยกัน เขาทำปากผมเลือดออก”
ระหว่างทางที่เขาวิ่งมาห้องเรียนเขาถุยน้ำลายไปสองครั้ง ในน้ำลายก็มีเลือดปนอยู่ด้วย
สุดท้ายเมื่อไปถึงห้องเรียน พอรู้ว่าในปากตัวเองมีเลือดออกเขาก็คอยอยากจะถุยน้ำลายออกมาเรื่อย ๆ
แต่ว่าในห้องเรียนไม่สามารถถุยน้ำลายตามใจได้
“ผมก็อดทนอมไว้ในปาก”
“น้ำลายในปากก็เยอะขึ้นเรื่อย ๆ ผมก็ยิ่งไม่สามารถถุยออกมาได้ตามใจ!”
“แต่ตอนที่ครูให้ทุกคนอ่านออกเสียงบทความ...” เหลียงเจิ้นอ้าวพูดด้วยใบหน้าเศร้า “ผมเลยทำได้เพียงต้องกลืนน้ำลายลงไป”
แต่เมื่อรู้สึกว่าน้ำลายเปื้อนเลือดนั้นสกปรกแถมยังมีกลิ่นคาว
พอกลืนเข้าไปเต็มคำ ก็เลยรู้สึกพะอืดพะอมคลื่นไส้ขึ้นมาทันที
“ต้องโทษแม่ผม! ตอนเช้าให้ผมกินจนอิ่มเกินไป! สิ่งที่อยู่ในท้องก็เลยอาเจียนออกมา!”
สิ่งที่อยู่ในกระเพาะจะขย้อนออกมา จบเห่สิแบบนี้ ยิ่งอาเจียนอออกมาไม่ได้ จึงทำได้เพียงฝืนกลืนมันลงไป
โอ้วพระเจ้า กลิ่นแรงขนาดนั้น ในที่สุดเขาก็อาเจียนออกมา
เขาพยายามจะเอามือปิดปากไว้ แต่เผลอกัดริมฝีปากจึงทำให้เลือดยิ่งออก ก็เลยพยายามกลืน กลืนลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งอ้วก ทั้งน้ำลาย... ก็เลยดูเหมือนว่าอาเจียนเป็นเลือดเต็มปาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...
บทที่ 1268 แล้วกระโดดไป 1278 เลย บทที่ 1269 1270 1271 1272 ข้ามไปทั้งหมด 4 ตอนนะคะ...